Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

X


La enfermiza primavera echó tristemente al invierno,

Estación del arte sereno, lúcido,

Y en mi ser presidido por esta infausta sangre

Se estira con un largo bostezo la impotencia.

Blancos ocasos se entibian en mi cráneo ceñido

Por un aro de hierro, como una vieja tumba,

Y, triste, yerro tras un vago, bello sueño,

Por esos campos donde la savia se envanece.

Después caigo, enervado por tantos aromas,

Y cavando con mi cara una fosa a mi sueño,

Mordiendo la cálida tierra donde crecen las lilas,

Espero, ensimismado, que se aleje mi hastío...

—Mientras, el cielo ríe sobre la cerca y sobre

El despertar de aves en flor gorjeando al sol.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro