- Japierdole wyłączcie ten cholerny budzik!!

Krzyknęłam, gdy z mojego ślicznego snu obudził mnie właśnie budzik. Ludzie ja go nawet nie nastawiłam. Niechętnie wstałam, poszłam do garderoby, żeby wyciągnąć różowe ogrodniczki i biały sweter w paski.

Wzięłam ten zestawił do łazienki i wzięłam szybki prysznic. Wysuszyłam włosy ogarnęłam makijaż i umyłam zęby. Przebrałam się raz dwa i wyszłam z łazienki szukając mojego różowego plecaka.

- Anno wiesz może, gdzie mam mój różowy plecak z puszkiem?

Wyszłam z pokoju i się spytałam ciemnowłosej.

- Będzie chyba w garderobie na szafce nad butami.

Sprawdziłam jeszcze raz i tam był. Wzięłam go i zeszłam na dół, gdzie już jadł mój brat.

- Hejka Leo.

Powiedziałam radośnie.

- Hej Melanie co taka radosna?

Zdziwił się lekko.

- A tak od rana.

Popatrzył na mnie.

- Zawsze jak masz zajebisty humor musisz ubierać różowy?

- Tak, a teraz wybacz idę zjeść śniadanie.

Powiedziałam teatralnie i poszłam do kuchni, gdzie była już Anna i zrobiłam mk grzanki z jajkiem w koszulce. Boshe jak ja je uwielbiam.

Zjadłam szybko, poszłam umyć zęby i zaczęłam zakładać buty, ale przerwał mi w tym Leo.

- Bierz parasolkę. Idziemy piechotą, bo coś się stało z autem, a na motorze to niebezpiecznie jechać w deszczu.

Niechętnie przebrałam buty na różowe kalosze i wzięłam różową parasolkę.

- Co ty dzisiaj tak na różowo?!

- Nie gadaj Leo, a idziemy, bo zaniedługo się spóźnimy.

Powiedziałam wychodząc.

- Dobra dobra. To do zobaczenia Anno.

- Miłej nauki.

Odpowiedziała pokojówka i wyszliśmy z domu.

idziemy już 15 minut. Ja sobie podskakuje i skacze w kałuże, bo uwielbiam deszcz, a Leo się ze mnie śmieje. W trakcie skakania podjechał do nas czerwony Mustang. Co oni mają z tą marką?!

- EJ Smith podwieźć cię?

Popatrzyłam na kierowcę i to był Nath. Przeniósł wzrok z mojego brata na mnie, a ja się lekko zaczerwieniłam.

- Dzięki Broke, a znajdzie się miejsce dla mojej siorki?

- Dla niej zawsze.

Powiedział i się słodko na mnie popatrzył, a ja poczułam przypływ gorąca.

Wziedliśmy do auta i podjechaliśmy pod szkołę.

- Dziękuje za podwózkę.

Powiedziałam i wyszłam z tej maszyny. Przed bramą czekał już Calum.

Jak torpeda pobiegłam do niego nie zważając ba deszcz.

- Hejka Calum.

- Cześć landrynko.

Powiedział śmiejąc się.

- EJ to, że jestem na różowo i zachowuje się jak dziecko to Nie oznacza, że możesz się ze mnie śmiać!

Powiedziałam i z udawanym fochem poszłam w kierunku wejścia.

- EJ no Melanie ja żartowałem.

Powiedział trochę smutny.

- No wiem.

Uśmiechnęłam się jak dziecko i pobiegłam do mojej szafki, żeby zmienić te kalosze na moje różowe trampki, które spakowałam do plecaka.

Wchodząc do szkoły wpadłam na kogoś i zaczęłam lecieć w dół. Byłam już gotowa na upadek, ale on nie nastąpił. Zamiast tego poczułam czyjeś ramiona.

- Melanie wszystko dobrze?

Popatrzyłam na tą osobę i to był Nath.

- Za często na ciebie wpadam i wielkie dzięki za uratowanie mi tyłka.

- Nic się nie stało, a może chciałabyś po szkole pójść może na kawę i ciastko?

- Z wielką chęcią, a teraz przepraszam lece przebrać butki.

Powiedziałam i pobiegłam szukać mojej szafki. Gdy ją znalazłam otworzyłam ją przebrałam buty i wyjęłam mój szkicownik. Nagle coś mnie wzięło, żeby zobaczyć moje stare szkice.

Mój pierwszy szkic.

A potem to zaczęłam szaleć.

A to narysowałam tydzień temu.

Strasznie mi się to podoba.

Z za myślenia wyrwał mnie Calum.

- Zajebiście rysujesz.

- Dzięki, a teraz chodź, bo się spóźnimy!

Wzięłam go za rękę i pobiegliśmy w stronę naszej sali lekcyjnej.