*****godzinę później*****

-Matko, to straszne...- Eryka Starska siedziała na swoim biurku i z przejęciem czytała raporty ze śledztwa zaginięcia Dominika Marczaka.

-To już wiem, czemu Marczak chciał komendę wysadzić- dodała pani aspirant- Ten żal, złość, bezsilność... To wszystko u niego dręczyło przez te lata i pewnego dnia to wszystko w nim wybuchło...

Gutek patrzył na nią z pewnym namysłem, a potem szybko odwrócił się do szyby, patrząc przed siebie. Pani aspirant to zauważyła i trochę się zaniepokoiła tym. Odłożyła akta na swoim biurku i zeskoczyła z niego.

-Gutek, w porządku? - spytała się Erka, podchodząc do niego.

-Tak- mruknął pan aspirant.

-Ale widzę, że coś jest nie tak- odrzekła pani aspirant -Słuchaj, bo jeśli chodzi o to, że narobiłam wszystkim strachu, to...

Nagle przerwała, kiedy Gustaw nagle odwrócił się i bez słowa przyciągnął ją do siebie i mocno przytulił zaskoczoną tym faktem policjantkę do siebie.

-Bałem się -wyznał cicho. Eryka, najpierw zdumiona tym, co się wydarzyło przed chwilą, po chwili odwzajemniła jego uścisk. Stali tak przez kilka minut, tuląc się do siebie.

-Przeszkadzam?- nagle odsunęli się gwałtownie od siebie. Policjanci stali na progu i patrzyli na nich z zaciekawieniem.

-Nie, tak tylko...- powiedzieli. Piotrek pokręcił głową.

-Spoko, rozumiem- podszedł wraz z Lucyną i z Martą do nich i również przygarnął ją do uścisku -Cieszę się, że nic ci nie jest.

Starska tylko się uśmiechnęła i odwzajemniła uścisk Górskiego. Po chwili przytuliła także Martę i Lucynę, a na koniec Alexa, ze śmiechem energicznie głaszcząc go po jego sierści.

-Widzę, że już wraca norma- wtedy do ich biura wszedł komendant -Eryka, w porządku wszystko?

-Tak, dziękuję za troskę- pani aspirant kiwnęła głową, kiedy się podniosła -A co z Marczakiem?

-Jest w szpitalu. Jego stan jest stabilny- powiedział mężczyzna -Snajperzy sprawdzili tę bombę. To była atrapa.

-No pięknie- powiedziała Lucyna.

-No dobra, trzeba się zająć tą sprawą- Eryka podeszła do swojego biurka i wzięła akta i zaczęła je przeglądać.

-Zajmiecie się tą sprawą później- powiedział komendant.

-Ale panie komendancie- zaczęła Starska -Przez to omal nie doszło do tragedii.

-Wiem, ale wiem też, że jeszcze przeżywacie te wydarzenia z dzisiaj- powiedział mężczyzna -Jutro zaczynacie sprawę.

-Eryka, mogłabyś do mnie wpaść, zanim pojedziesz do domu?- Mędrzak jeszcze zwrócił się do pani aspirant, a ona kiwnęła głową.

-To będę czekać na ciebie w moim gabinecie- dodał, a po tych słowach pożegnał się i wyszedł z biura.

-Dobra, to ja się zbieram- Piotrek szybko wziął swoją kurtkę, w którą się ubrał, a Marta z Lucy również poszły w jego ślady.

-Erka, może cię podwiozę- zaproponował Gutek, kiedy Górski, Schmidt, Grabska oraz Alex wyszli z biura, wcześniej się żegnając z pozostałą dwójką.

-Nie chcę sprawiać problemu- wyznała policjantka, gdy odłożyła akta sprawy ponownie na swoim biurku i spojrzała na Bielskiego- A poza tym nie wiem, ile mi zajdzie rozmowa z komendantem.

-Ale to żaden problem- policjant wtedy uśmiechnął się do niej- Ja chętnie poczekam na ciebie, ile będzie potr    

Po chwili namysłu pani aspirant kiwnęła głową, uśmiechając się do niego lekko.

-Ale jak ta rozmowa będzie się przedłużać, to jedź do domu- poprosiła go, a potem wyszła z biura.

*****pięć minut później*****

-Jestem już- Eryka zamknęła za sobą drzwi i podeszła do biurka inspektora- Szef chciał ze mną porozmawiać.

-Tak, siadaj tutaj- komendant wskazał na wolne krzesło, na którym po chwili Starska usiadła na nim.

-Chciałem się upewnić, czy wszystko z tobą w porządku- powiedział inspektor, a pani aspirant po chwili namysłu pokiwała głową.

-Bywało lepiej, ale całkiem nieźle się czuję- odpowiedziała- Poza tym nie takie akcje się brało udział.

-Wiem, nie musisz tego mówić- Mędrzak machnął ręką, ale po chwili lekko się roześmiał- Kiedyś też się brało udziały w takich akcjach... To były czasy...

Eryka, widząc, jak komendant z pewną energią wspomina swoje dawne czasy, mimowolnie się uśmiechnęła.

-Ehhh... ale to już stare dzieje- odrzekł po chwili komendant nostalgicznym tonem, a po chwili spojrzał na policjantkę.

-Ale mimo wszystko... chciałem się upewnić, czy z tobą wszystko w porządku- dodał Mędrzak- I przy okazji chciałem ci pogratulować zimnej krwi i bystrości umysłu.

Słysząc to, dziewczyna z zakłopotaniem spojrzała w bok i westchnęła ciężko.

-No... to nie jest taka prawda- odrzekła po chwili, a potem z kieszeni wyciągnęła listek z tabletkami na uspokojenie i położyła na blacie biurka.

-Wzięłam dwie, by moim atakiem nie pogorszyć sprawy- wyznała, kiedy inspektor wziął do ręki listek- Tylko dzięki nim wpadłam na ten plan.

Komendant przez chwilę patrzył na ten listek w milczeniu, a potem spojrzał na nią.

-Masz to przepisane?- zapytał, a ona po chwili kiwnęła głową- Mimo wszystko gratuluję, że potrafiłaś jednak, mimo chwili zbliżającego się ataku, chciałaś to powstrzymać.

-Cieszę się przy okazji, że starasz wrócić do normalności- dodał, oddając jednocześnie też listek z lekami, a pani aspirant wzięła je do ręki i ponownie schowała do kieszeni spodni.

-Dzięki, szefie- dziewczyna z ulgą spojrzała na pana komendanta- Wie szef, że to wciąż jest dla mnie trudne... Wciąż się boję, że pewnego dnia może to wszystko...

-Ale jak widzę, na razie się na to nie zanosi- przerwał jej spokojnie inspektor- Musisz mieć cierpliwość, wszystko się jakoś ułożyć.

-Wiem o tym- powiedziała Starska, a po chwili powoli wstała z krzesła.

-A kiedy masz wizytę u pani terapeuty?- zapytał komendant, a policjantka spojrzała na niego.

-Jutro jestem u niej umówiona- powiedziała pani aspirant Starska, a inspektor Mędrzak pokiwał głową.

-No dobrze, to ja już nie będzie cię przetrzymywać- powiedział Mędrzak- Możesz wracać do domu, dobrej nocy życzę.

-Dziękuję szefie, ja też życzę- odrzekła Eryka z lekkim uśmiechem. Pożegnała się z inspektorem i wyszła z jego gabinetu.

Parę minut później Eryka weszła do biura, gdzie zastała Gustawa, który wciąż czekał na nią.

-Serio na mnie czekałeś przez ten czas?- spytała Starska z niedowierzaniem, gdy Bielski wstał z krzesła na jej widok.

-No wiesz, przecież obiecałem pięknej pani aspirant, że podwiozę ją do domu- powiedział aspirant, a policjantka pokręciła głową z lekkim śmiechem.

-No to co? Jedziemy?- spytał Gutek, a ona po chwili kiwnęła głową.

-Jasne- odpowiedziała.

*****pół godziny później*****

Samochód pana aspiranta zatrzymał się przed domem komisarza.

-Dzięki za podwózkę- powiedziała Eryka, odpinając pasy.

-Nie ma za co- odrzekł Gutek-To daj mi jutro znać, kiedy mam przyjechać po ciebie, dobrze?

-Jasne- odrzekła pani aspirant. Już miała wychodzić, kiedy nagle:

-Eryka, mogę się o coś zapytać? - spytał aspirant, a ona spojrzała na niego ze zdziwieniem. Po chwili kiwnęła głową.

-Jasne, wal śmiało- powiedziała Starska

-Jak się czułaś, kiedy byłaś sama na... sam z tym bombiarzem? - policjant spojrzał na nią niepewnie. Pani aspirant spojrzała na niego ze zdziwieniem, a potem westchnęła ciężko i zaczęła się zastanawiać, co ma powiedzieć, żeby nie stracić za dużo.

-No więc- zaczęła powoli -Kiedy ten koleś mi groził wybuchem...najpierw się przeraziłam- zazwyczaj rzadko się zdarza to, co zazwyczaj było w szkołach oficerskich. A potem zaczęłam próbować, żeby odsunąć go od tego pomysłu. Nawet zastosowałam pewną psychologiczną sztuczkę, by jakoś go zestresować i by popełnił jakiś błąd, by łatwiej go unieszkodliwić. Ale... jakoś mi nie wyszło, widocznie psychicznie Marczak był jeszcze wytrzymały.

-Ale na szczęście skończyło się dobrze- Gustaw ją uspokoił- I nie musisz tak bardzo o tym myśleć.

-Masz rację- powiedziała Erika, a Bielski pokiwał głową.

-No chętnie bym cię zaprosiła do domu- zaczęła pani aspirant- Ale wiesz... Przez to wydarzenie na komendzie... - zaczęła dziewczyna, a Gutek pokiwał głową.

-Nie martw się, nie będę ci na chama wchodził do domu- odrzekł z zapewnieniem Bielski.

-Dzięki- Starska podziękowała mu z uśmiechem, a chłopak odwzajemnił jej piękny- według niego- uśmiechu. Po chwili oboje odwrócili swój wzrok od siebie.

-Dobra... to ja już lecę- powiedziała Eryka, otwierając drzwi od samochodu- To do jutra!

-Do jutra! - Gutek patrzył, jak Eryka pomachała mu do niego, a potem zamknęła drzwi i powoli poszła w kierunku bloku. Kiedy dziewczyna do środka budynku, pan aspirant wyjechał z parkingu i pojechał do swojego domu.

Hej!

Dodaje już  rozdział z tej książki 😂😂😂 mam nadzieję, że wam się spodoba 😘😘😘

Jeśli w tym rozdziale popełniłam jakiś błąd albo jest coś, co wam się nie podoba- możecie mi powiedzieć 😉.

Następny rozdział już wkrótce...😉