- Co ty tutaj robisz? Wybrałeś już? Śpisz na kanapie czy na dywanie?

Joe przystanął.

- Mówiłeś na serio? - zdziwił się mężczyzna.

Wyszedł właśnie spod prysznica. W kuchni napotkał przebranego w odsłaniające bok nogi kimono Kaoru, który właśnie dalej czytał jakieś swoje magazyny. Różowowłosy zerknął na jego goły tors, nie mówiąc nic na ten temat.

- Oczywiście. A teraz może ugotowałbyś coś do jedzenia, co? Nie chcę dodatkowo płacić w jakiejś restauracji - powiedział, przesuwając stronę.

Joe uznał, że chyba na razie nie ma nic lepszego do roboty. Nic rano nie przekąsił, więc po tylu godzinach lotu przydałoby się coś upichcić. W końcu może trochę później pójść na plażę, by podrywać dziewczyny.

Podszedł i zerknął do lodówki. Oczywiście, że nic tam nie było. Westchnął przeciągle. Będzie musiał iść do sklepu.

***

- Po cholerę ze mną wychodziłeś, co?

- Żeby cię pilnować.

Kaoru uparł się, że pójdzie do najbliższego sklepu razem z nim, bo inaczej spełni swoją groźbę wywalenia Joego w nocy na dywan. Ten z żalem patrzył na piękne tutejsze kobiety, do których nie mógł zagadać, będąc obserwowanym przez czujne oczy partnera podróży.

Szybko włożył do koszyka podrzebne składniki, zapłacił i obaj wrócili do mieszkania.

***

- Jesteś okrutny - oznajmił Kojiro.

- Ktoś musi - zauważył, wcinając makaron z pesto. - Nieźle ci wyszło - przyznał trochę niechętnie.

- W końcu ja to przyrządziłem.

Jedli w milczeniu, co jakiś czas łypając na siebie wzrokiem.

- Po co ci te wszystkie kobiety, skoro masz mnie, Joe? - odezwał się w końcu Cherry, opierając łokciami o blat stołu i zasłaniając tym samym twarz swoimi włosami, by mężczyzna nie zobaczył, jak rumieni się na własne słowa.

Skejter zaniemówił. Obserwował, jak jego towarzysz powoli wstaje od stołu  i macha ręką, mówiąc tym samym zapomnij o tym, co powiedziałem.

***

- Ja śpię przy ścianie - oznajmił Kaoru.

- Czemu ty? Nie chcę spać od strony okna - prychnął Kojiro. Przez chwilę toczyli walkę na spojrzenia, by wywalczyć tym sobie miejsca do spania.

- Albo przy oknie albo na dywanie.

Joe czuł się bezradny.

***

- Kaoru...

- Co?

- Nie, nic. Zapomnij.

Różowowłosy westchnął i odwrócił się w stronę towarzysza. Jeszcze chwilę wcześniej leżeli tyłem do siebie, a teraz spoglądali sobie w oczy, leżąc naprzeciw siebie.

- Jak już zacząłeś to skończ.

- Miłej nocy, Kaoru.

Cherry prychnął ze śmiechu. Powaga jak i sama wypowiedź zielonowłosego naprawdę go rozbawiła.

- To chciałeś mi powiedzieć?

- Tak. A teraz idę już spać. Do jutra.

Po tych słowach kucharz odwrócił się do niego plecami. Drugi skejter po chwili zrobił to samo.

- Do jutra - odpowiedział.

Po kilku minutach Kojiro uznał, że jest mu niewygodnie. Nie potrafił przestać myśleć o słowach Cherry'ego.

Po co ci te wszystkie kobiety, skoro masz mnie, Joe?

Zaczął się wiercić, szukając dogodnej pozycji, aż w końcu poczuł, jak stopa towarzysza dotyka jego nogi, nakazując tym samym, by przestał się wić. Zdziwiony tym gestem posłuchał i chwilę później oboje już spali.