April wstała nieco obolała z posadzki. Była po drugiej stronie lustra. To zwierciadło także zostało rozbite. Dziewczyna zbliżyła się do połamanego szkła dotykając pękniętych miejsc.

-O nie-powiedziała przestraszona.- I jak ja teraz wrócę do domu?

Wstała przesuwając palcami po rysach. Odwróciła się patrząc na pomieszczenie, w którym aktualnie się znajdowała. Był to ogromny pokój. Wydawał się należeć do dziewczyny, którą widziała w lustrze sądząc po ilości jej zdjęć. Arisa miała najwyraźniej obsesję na punkcie niebieskiego, ponieważ jej pokój aż kół w oczy tym kolorem. Ściany były niebieskie , łóżko białe z turkusową pościelą i baldachimem oraz ogromną ilością miękkich, puchatych poduszek. Meble błękitne z wyżłobionymi kwiatami chryzantem. Była tam też toaletka, także błękitna z owalnym lustrem. April podbiegła do niego licząc, że jest tak samo „zaczarowane" jak tamto pęknięte. Ale niestety, to było zwyczajne lustro. Nastolatka siadła zrezygnowana na łóżku.

-Gdzie ja trafiłam?-zastanawiała się.

Nagle zauważyła, że za wielkim oknem znajduje się jeszcze szeroki balkon. April otworzyła je podchodząc do balustrady. Spojrzała w dół i zobaczyła przepiękny ogród z dużą fontanną na środku. Wszędzie rosły krzewy róż i chryzantem a w rządkach tulipany i żonkile. P chwili dziewczyna usłyszała za sobą nieznajomy głos.

-Arisa?-spytał.

April odwróciła się powoli sięgając niezauważenie po Tessen. Trzymała go z tyłu gotowa by rozwinąć broń. Podnosząc wzrok ujrzała mutanta-białą lisicę polarną z żółtymi oczami i fioletową plamą na twarzy. Miała na sobie ciemnozielony strój wpadający w odcień niebieskiego a po bokach trzymałą kama.

-Kim jesteś?-dociekała April z nieufnym spojrzeniem.

-Nie poznajesz mnie?-zdziwiła się lisica.- To ja, Alopex, twoja przyjaciółka.

Nastolatka patrzyła na nią zaskoczona.

-Ale ja nie jestem żadna Arisa-powiedziała wreszcie.

-Zaraz... twoje oczy-zauważyła Alopex.

-No mówię, że nie jestem Arisa-tłumaczyła.

-Więc kim jesteś?-spytała lisica.

-Nazywam się April.

-Skąd się wzięłaś? I gdzie Ari?

Młoda kunoichi podeszła do rozbitego lustra dotykając szkła.

-Trafiła tu przez to zwierciadło-tłumaczyła.- Arisa prawdopodobnie jest po drugiej stronie.

Alopex uśmiechnęła się ukradkiem.

-Czemu się tak śmiejesz?-spytała April.

-Ja?-Nie-zaprzeczyła.- Mam po prostu taki wyraz twarzy.

April jakoś nie do końca jej uwierzyła.

-Mam nadzieję, że donnie coś wymyśli-westchnęła.

-Jaki Donnie?-zaciekawiła się Alopex.

-Mój przyjaciel-odparła.- Oby jego inteligencja była na tyle dobra, żeby znalazł sposób jak mam wrócić do domu.

Lisica zamyśliła się na chwilkę i rzekła:

-Jako, że Arisy nie ma, królestwo wpadnie w panikę. Trzeba temu zapobiec. A skoro ty jesteś tak jakby jej sobowtórem, musisz pomóc.

-Niby jak?-zapytała nastolatka.

-Poudajesz Arisę na czas gdy ten twój przyjaciel cię stad zabierze.

-Co? Ale ja nie wiem jak zachowuje się taka księżniczka.

-Nawet nie musisz. Zachowuj się tak jak zwykle. Arisa w tym tygodniu na szczęście nie ma żadnych audiencji. No, ale trzeba zmienić twój ubiór.

Wtedy do pokoju weszła kolejna lisica, także mutantka ,ale ruda. Miała zielone oczy, czarne włosy i fioletowo-żółte strój oraz katanę. Stanęła zaskoczona pytając:

-Arisa?

-Nie Ninjara, to jest April-wtrąciła Alopex.

-Kto?-dopytywała.

-Zdarzył się wypadek z lustrem-odparła puszczając przyjaciółce perskie oko.- Arisa przeniosła się do świata April, a April do świata Arisy.

-Aha-zrozumiała rusa lisica patrząc na znak mutantki.

-April, to jest Ninjara, przyjaciółka Ari-wytłumaczyła Alopex.

Dziewczyna i lisica podały sobie ręce.

-Królestwo może wpaść w panikę gdy Arisy nie ma, więc April musi ją przez krótki czas poudawać-wyjaśniła polarna lisic.

-To dobry pomysł-stwierdziła Ninjara.- Tylko trzeba zmienić jej wygląd by nie było podejrzeń.

-O tym samym myślałam.

Mutantki podeszły do szafy wyciągając z niej dość prostą i niezbyt ciężką granatowo-błękitną suknię. April przebrała się w nią. Włosy spięła w kok bardzo podobny do koku Ari. Oczywiście zostawiła zakręcony kosmyk na przodzie. Trochę się podmalowała i już wyglądała jak wierna kopia księżniczki.

-No i co ja teraz mam robić?-spytała rudowłosa.

Może idź pozwiedzać pałac-zaproponowała Alopex.- Musisz się tu odnaleźć.

April wyszła z pokoju a gdy byłą już na końcu korytarza, Alopex i Ninjara zaczęły prowadzić tajemniczą, wzburzoną dyskusję.

-Co to ma być?-spytała wkurzona ruda.- To lustro miało przenieść Arisę jak najdalej stąd a nie przysyłać jej sobowtóra.

-Tez tego nie rozumiem-odparła biała.- Tym bardziej, że ta dziewczyna jest strasznie podejrzliwa. Nie będzie łatwo tego przed nią ukrywać.

-Będziemy musiały wrócić do starego planu, ale najpierw trzeba to jakoś odkręcić. Tylko jak?

-Spokojnie. Mówiła, że jej przyjaciel znajdzie sposób. Trzeba poczekać.

-Oby. A ona wie o Maxwellu?

-Nie, nie mówiłam jej jeszcze.

-Dobra, więc zaraz to zrobisz.

-No a on ma wiedzieć, że to nie Ari?

-Nie, niech myśli, ze to ona. W końcu to tylko, mam nadzieje, parę dni. Różnicy mu nie zrobi.

Alopex skinęła głową i poszła szukać April. Dziewczyna nie zaszła zbyt daleko.

-April, musisz o czymś jeszcze wiedzieć- rzekła lisica.- Jest jeszcze ktoś.

-Kto?-spytała nastolatka.

-Arisa od pewnego czasu jest zaręczona z Maxwellem więc...

-Zaraz!-wykrzyknęła.- Miałam udawać księżniczkę a nie czyjąś narzeczoną.

-Spokojnie, on nie będzie wiedział, że jesteś zupełnie kimś innym a poza tym wraca z podróży dopiero za kilka dni.

-Nie ma mowy.

-Ale dlaczego?

-Bo nie zamierzam kłamać.

-To nie będzie kłamstwo tylko... utajenie pewnych faktów.

-To to samo.

-Daj spokój.

-Nie. Nie będę całowała się ani przytulała z kimś, kogo nie znam.

-Nikt ci nie każe. Powiemy mu, że jesteś chora i nie chcesz go zarazić. Tu chodzi o losy Rositill.

April przemyślała to przez chwilę i westchnęła ciężko:

-Dobrze. Choć nie wiem dlaczego się na to godzę.