Chapter 6

Nagising ako nang maramdaman ko ang malakas na harurot ng sasakyan. Ang huli kong natatandaan ay pinatulog ako ng babaeng nangangalang Hannah gamit ang relo niyang may tranquilizer.

Then everything went black. Hindi ko alam kung bakit bumalik ang isipan ko sa nakaraan. I want to think more, I want to find more about my faded memories, I want answers to my questions.

Sinubukan kong kumilos pero hindi ko ito nagawa nang mapansin ko na nakaposas ang aking mga kamay mula sa adjustable headrest ng kotse.

"What the fvck?!" I tried to pull it with all my strength but nothing happened.

Dahan dahang naglandas ang aking mga mata mula sa kamay ng lalaking nasa manibela, sa braso nito, sa damit nitong nakarolyo hanggang siko hanggang sa kanyang mukha.

Ilang beses akong napalunok nang makumpirma ko kung sino ang kasama ko.

I recognized the driver, he's the same man. With his serious cold face. Still wearing his flight attendant outfit without coat, with three buttons down. I looked down on me and to my horror I saw different dress on me.

"You undressed me again!? You pervert!"

"Yeah? It's obvious." Matabang na sagot nito sa akin.

"You molester! Pakawalan mo ako dito!" nagsimula na akong magwala sa aking upuan pero napakatibay ng posas na inilagay niya sa akin.

Lagi niya na lamang akong hinuhubaran!

I want to kick him and do something to hurt him, but I had rope on my damn feet. Fvck!

"You fvcker! Pakawalan mo ako!" I shouted at him with my intense irritation. Ano ba talaga ang gusto nito sa akin?

Bakit hindi na lang niya sabihin sa akin?! Mas mahalaga ang misyon ko kasya sa anumang rason ng lalaking ito!

Patuloy ako sa pagwawala sa aking upuan pero nananatili siyang tahimik. Pero sa bawat pagsigaw ko sa kanya, mas laging nagdidilim ang ekspresyon niya sa daan at parang anumang oras ay sasabog ito sa tindi ng galit.

"I said look at me! Wala kang karapatang hulihin ako! You asshole!"

Ramdam ko na mas binilisan niya ang pagmamaneho. Paano niya ako naibaba sa eroplano na hindi napapansin ni Alexis?

He will definitely chase down by Gray! Nagwawala na siguro ito at posibleng nag aaway na sila ni Alexis.

"Hindi mo kilala ang kinakalaban mo, siguradong hinahanap na nila ako."

"They should have known me first." Sagot nito sa akin.

"My husband's gonna kill you!"

"Fvck that Grayson!" Hantaran itong nagpreno dahil sa sinabi ko. Kunot na kunot ang noo siyang lumingon sa akin.

"You can't repeat those fvckshit words in front of my face Isabella Valentine! I will definitely make your mouth shut until it bleeds." Galit na galit na sabi nito.

Now is Isabella Valentine, hindi ko na alam kung anong pangalan ang dapat kong paniwalaan.

Hindi ako nakapagsalita lalo na nang halos patayin ako ng kanyang mga mata.

"I—I thought the infamous—Cap Theo feared by hundreds of syndicate is a gentleman." Halos mangatal ang boses ko at hindi ko na masalubong ang kanyang mga mata.

"Do you think I'll punch you for you bullshit words? No baby, I will eat the hummingbird's lips until it bleeds."

"Fvck—" hindi ko na maituloy ang sasabihin ko.

Pinaharurot na niya ang kanyang sasakyan. I tried to calm myself, wala akong laban sa kanya kung pangungunahan ko ang aking galit.

All I need to do is to analyse my situation, na hindi na kailangan pang pag isipan.

Everything was removed from my body, wala na ang airpods ko, ang microchip na nasa damit ko na siyang gamit ni Gray para malaman kung nasaan ang eksaktong lokasyon ko.

All my gadgets are gone, sinigurado nitong wala akong panlaban sa kanya. He's too skilled. I am a hopeless bird caged by an unknown man with a very beautiful yet evil brown eyes.

"I want to pee," pagsisinungaling ko.

"Old tactics, think something else baby." Tamad na sagot nito.

"Naiihi talaga ako! I'll pee inside your car, hindi ako nagbibiro!"

"Then pee, I don't mind. Anyway, you're not wearing panties. I removed all, just that new dress on your body."

"You pervert!" gustong gusto ko nang kalmutin ang mukha niya.

"Yeah, since birth. Nasa lahi ko na 'yan." Sagot niya.

He looked so bored while driving it fvcking car.

Pakiramdam ko ay ako naman ang sasabog sa sobrang pagkainis sa kanya. Tumingin ako sa labas at lalong nangunot ang noo ko nang makita kong hindi ako pamilyar dito.

"Where the hell are we going?"

"Somewhere?"

"Where is somewhere?!"

"Sa minahan,"

Lumingon akong muli sa lalaki o tama ba na sabihin ko na Cap Theo or whatever they called him.

Nakakarinig na ako ng tungkol sa kanya noon, I never bothered doing some researchs but I regretted that.

I should have known him from the very start. Dapat ay mas naging maingat ako.

"Anong gagawin natin sa minahan?"

"I'll do the mining," hindi ko maintindihan ang isinasagot ng lalaking ito. We're going to mine? He is looking for golds?

"For golds?"

"Oh, no. Nakuha ko na ang ginto, matagal na." Napansin ko na ngumingisi na siya.

Why is he grinning? May nakakatawa ba sa pinag uusapan namin?

"Then why are you going to mine again? Nakuha mo na pala ang ginto, you'll just waste your time."

"A real gold won't ever tarnish hummingbird, I'll use it again and again." Hindi ko nakuha ang sinabi niya.

"I can't understand you,"

"Soon you'll understand me."

"Why did you kidnap me? Anong malaking kailangan mo sa akin?"

"I can't tell you, I want you to remember it yourself."

"Bakit hindi mo na lang sabihin nang matapos na ang lahat? I can't play you like this, hindi mo alam kung anong malaking obligasyon ang hawak ko."

"What obligation? To steal those jewels? Kailan pa naging obligasyon at tama ang pagnanakaw? You are making yourself a goddamn criminal Lina."

"Wala kang alam sa sinasabi ko, those jewels belongs to someone else. Hindi siya pag aari ng mga taong may hawak nito. I need to steal those – I really need—" hindi ko na sinundan ang sasabihin ko.

Ayokong malaman ng lalaking ito ang pinakadahilan ko kung bakit ko tinanggap ang pagnakaw sa mga mamahaling alahas.

Nang mamatay si Gisela at sabihin nitong ipagpatuloy ko ang buhay ni Hummingbird, wala sa isip ko na sundin ang sinabi nito.

I never liked stealing, kahit may iba pa itong rason. Pero may matinding bagay na siyang naging rason kung bakit niyakap ko ang pangalang 'hummingbird'

Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nasasagot ang huling mga salita ni Gisela, kanino ako magpahahabol?

Ipinilig ko ang aking ulo, hindi ko na kailangang alalahanin pa ito dahil may sarili akong dahilan kung bakit ako nagpatuloy maging si Hummingbird.

"Then tell me the reason, you need those jewels for?"

"Wala kang karapatang malaman,"

I heard him whistle.

"If you're going to a mining site, anong gagawin ko dito? Are you going to sell me or something? Bakit hindi mo na lamang ako dalhin sa mga alagad ng batas? Mas gugustuhin ko pa 'yon!"

"But I don't like it, kung makukulong ka na lang rin. I am willing to be your wonderful cell."

Hindi na maganda ang naririnig ko mula sa kanya. From the very start this man from Sous L'eau is damn interested with my body.

He'll definitely use me for his desire maintenance. Shit.

My eyes went to his red lips, hindi ko alam kung bakit ilang beses akong napalunok. I've been kissed by those sinful lips before. At hindi ako nakapanlaban.

What kind of pheromone does he have? Kahit kailan ay hindi ko ito naramdaman kay Gray kahit ilang beses niya akong sinubukang halikan.

There is something strange attraction between me and this brown eyed agent. Kumikirot ang dibdib ko sa tuwing pumapasok sa isip ko ang kulay ng kanyang mga mata.

"I won't give you any satisfaction, you'll never enjoy on bed." Narinig ko siyang humalakhak sa sinabi ko.

"I never said that, the hummingbird is really this wild."

"Ano pa ba ang rason mo kung bakit mo ako kinuha? You'll use my body to feed your own starving sword." Lalong lumakas ang pagtawa niya sa sinabi ko.

"What the hell is starving sword Lina?" naiiling na sabi nito.

"Hindi nga ba? Ano pa ba ang rason kung bakit ako hinahabol ng lalaki? It's their appetite and the monster between their legs."

"You are making me laugh hard, Lina. Dadating din tayo sa sinasabi mo, stop turning me on. Not now baby, not inside this car. We're in a hurry."

Umawang na lamang ang mga labi ko sa sinabi niya. Pinalabas pa niya na ako humihingi sa kanya ng—oh fvck.

"Dream on,"

"Yeah, I've been dreaming on you for a long time. But for now we need to see a doctor. Kahit isinumpa ko na ang lahat ng doctor sa mundo, we need to see one. I think they are drugging you."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Drugging me?"

"Are they feeding you some kind of medicine?"

"No," nagsinungaling ako.

Pinapainom ako lagi ni Gray ng gamot, but that was just a vitamin for my body.

"You are lying,"

Hindi ko na siya sinagot, nagpatuloy siya sa pagmamaneho hanggang sa bigla itong tumigil sa isang hindi kalakihang bahay.

Napasinghap ako nang maramdaman ko ang kamay niya sa legs ko at hinaplos niya ito pataas.

"Fvck you!" tumatawa niyang inalis ang kamay niya.

Ramdam ko ang pag iinit ng pisngi ko.

"Oh sorry baby, akala ko kambyo."

--

VentreCanard