Chapter 37

Who would ever think that we'll be going to ambush an illegal warehouse with our glamorous outfits? Or should I say that we're almost naked?

We didn't even bother to notice the mosquito bites, the cold breeze and the sharp edge of the grasses scratching our legs as we walked confidently in the middle of the darkness with just the lights coming from the glitters of our dresses.

Who would ever think that I'll be having a tandem with this woman who considered me as her greatest enemy?

Who would think that after another seductive mission, we'll be having another one? A wilder and hotter one.

And who would ever think that between the darkness of the woods, there are two women armored with deathly guns. Ready to fight.

Nagtataka na ako kung bakit diretso lamang ang paglalakad namin ni Savannah, saan kami dadaan? I don't even have the idea about our track. But she told some important details.

The warehouse is located in the middle of a forest and all we have to do is to surprise them, she told me that she have already conducted a research about the warehouse. There are few men inside, they have guns but not skilled enough. Our next target is a woman, the only woman inside the warehouse. She's responsible for the quality control of their illegal products.

They are producing ecstasy drugs and they are not just supplying here inside the country, they also have regular transaction with various countries from all over the globe.

Sinabi sa akin ni Savannah na mahina ang sekyuridad sa warehouse na pupuntahan namin dahil lagay na ang loob ng namamahala dito na walang alagad ng batas ang makakatunton sa kanila.

They've been operating for almost ten years and not being caught. Halos magulat rin ako nang sabihin ito sa akin ni Savannah. They are too good at hiding and I can't help but to admire Savannah for discovering them so easily.

"What's the plan?"

"To tell you frankly, I don't have any plans at all but once that you saw an enemy shoot faster. Unahan ang dapat unahan. We can finish them and get the jewel afterwards. Huwag na natin hintayin ang paglipat nila dahil mas hihigpit na ang sekyuridad sa sandaling umalis na sila rito."

"What? They are planning to leave?"

"Yes? Ito ang nakuha kong impormasyon. Maybe they found another place to have their transactions." Kibit balikat na sabi nito.

Patuloy lang kami sa paglalakad, buong akala ko ay talaga sa harapan kami makakarating pero saglit na binuhay ni Savannah ang flashlight.

We're actually at the back of the warehouse, agad sumagi sa mga mata ko ang ilang itim na container na tinamaan ng ilaw.

"What are those?" she lauged lightly.

"Actually I have plans," umawang ang bibig ko sa sinabi nito. Hindi ko na alam kung kailan ako maniniwala sa kanya.

"I thought—"

"Bakit ako susugod sa laban na kailangan ko pang mangapa? Hummingbird, sa ibang klase ako ng dilim nangangapa. And not with my missions. Come on, help me with this."

Lumapit ako sa container kasabay niya, agad kong naamoy ang gasolina.

"We will burn them alive," suminghap ako sa sinabi niya.

"Papaano ang babaeng kailangan natin?"

"That's it, there is no other way but the front door. Sila na mismo ang lalabas sa mismong harapan natin. We can't enter the warehouse, it's too risky but when we're outside and they can't spot our location. Tayo lang ang magkakaroon ng mata."

Halos hindi na ako makapagsalita sa paliwanag niya sa akin. Nagsimula na kaming magsaboy ng gasolina sa paligid ng warehouse at inubos namin ang nasa container.

"And you are planning to ambush them alone, sobrang lakas ng loob mo." Naiiling na sabi ko.

"I've been in the worst situation Hummingbird, wala pa sa kalahati ang ginagawa kong ito sa lahat ng naranasan ko."

I want to ask further, I want to ask more about her but I stopped myself. Alam kong hindi na nito gugustuhin na magtanong sa kanya.

We have this mutual animosity towards each other, pero sa kabila nito hindi ko pa rin maipagkaila na ilang beses na akong humahanga sa kanya.

And yes, I am also thankful. Hindi man para sa akin, kundi para na lang sa anak ko at kay Tristan.

Natapos na kami ni Savannah sa pagsaboy ng gasolina.

"I'll be the bait, cover me Hummingbird."

"W-What?"

"I said, just shoot. I thought you're used to missions?"

"I'm not afraid of the task, I was just surprised that you're entrusting your life to me." Ngumisi ito sa akin.

"Alam kong gagawin mo ang lahat para mabuhay ako, ako ang huli mong baraha. Hindi ba? Hindi ko isasala ang buhay ko kung hindi kita hawak sa leeg. You might be the precious hummingbird, but I am the priceless mistress. Mas mahal ang buhay ko kumpara sa'yo." Tinapik nito ang pisngi ko.

"Come on, let's go. Position yourself and I'll play with these people with a literal fire."

Tinalikuran ko na siya at bumalik ako sa kagubatan. I positioned myself from where I can clearly see Savannah and her movements.

Nagsisimula ko na siyang makita dahil sa liwanag na nagmumula sa papalaking apoy. Hanggang sa unti-unti nang mabuksan ang malaking gate na may nagtatakbuhang mga tao.

They were running for their lives when another death faced them. Savannah proudly raised her machine gun in front of the people.

Sabay-sabay nagtaasan ang mga kamay ng mga ito. When a man was about to pull something from his back, I immediately made my move. I pulled the trigger aiming for him.

One down.

Nasasala lahat ni Savannah ang mga lumalabas mula sa warehouse. Wala nang takas ang mga illegal na taong ito.

Dinadala sila ni Savannah sa isang tabi at pinayuyuko nang sama-sama. Ilang beses itong umikot para hanapin ang babaeng kailangan namin pero mukhang wala pa ito dahil muli siyang sumulyap sa malaking gate na siyang kanilang dinadaanan.

While Savannah's busy waiting for our target, my eyes are alerted. Kaunting galaw lamang ng kumpol ng mga tao ay nagpapaputok na ako na malapit sa kanilang direksyon.

I want to inform them that Savannah isn't alone. At isang maling galaw nila ay mapapagaya sila sa unang lalaki.

Nakatayo na sa harapan ng warehouse si Savannah, ako na ang kinakabahan sa kanya. She shouldn't stand in that way, isang putukan lang siya ng baril.

Ako ang kinakabahan sa bawat kilos niya.

Hindi ko alam kung saan ako itututok ang atensyon ko sa mga taong nakahandang sugurin si Savannah o sa mga taong posibleng lumabas sa nagliliyab na warehouse.

Humigpit ang hawak ko sa aking baril nang makarinig kami ng ingay mula sa warehouse.

At napatayo na ako sa aking pinagtataguan nang may lumabas na malaking sasakyan mula sa warehouse at hantaran nitong binangga ang pader sa kaliwang parte at walang pasabi itong humarurot sa isang direksyon.

Basta na lamang nito iniwan ang mga kasamahang hawak namin.

"She's there Hummingbird!" sigaw ni Savannah.

Hindi lang limang beses akong nagpaputok ng baril para agawin ang atensyon ng mga tao at sa akin tumitig.

"Run Savannah!"

Ginawa niya ang sinabi ko at mabilis itong tumakbo patungo sa direksyon ko, kailangan namin makabalik sa kotse.

Nagsimula nang lumaban sa amin ang ilang tao mula sa warehouse, as Savannah ran on her back, wala akong tigil sa pagsuporta sa kanya habang naglalakad na ako paatras.

Nang halos abot kamay na ang distansya namin ni Savannah ay sabay na kaming tumalikod at tumakbo sa kotse.

Kami naman ngayon ang hinahabol ng baril.

"You drive Savannah, it's me this time."

"Alright," mabilis na sagot nito.

Hindi ako pumasok sa kotse dahil mabilis akong nakaakyat sa bubong nito. I pushed something from my heels, making a deep edge cut in the metal steel of the car.

Ito ang siyang susuporta sa akin sa ibabaw ng kotse para hindi ako mahulog.

"Nice shoes Hummingbird,"

Hindi na ako nagulat nang marahas na nag-U turn si Savannah. Itinodo nito ang ilaw at walang tigil siya sa pagbusina.

"We'll go back to that warehouse, have you ever tried playing GTA hummingbird? You know, I Iove that game, mahilig ang bumangga ng mga taong inutil."

Pinaharurot na si Savannah ang kotse pabalik sa warehouse. Nakikita ko na nagsisimula nang kumalat ang mga sindikato para hulihin kami, pero mukhang hindi pa ito ang araw na mananalo sila sa amin.

"Are you ready hummingbird?"

"I was born ready," matigas na sagot ko.

"Good," kahit nasa labas ako ay narinig ko ang hantaran nitong pagkambyo.

Huminga na ako nang malalim, this is gonna be a tough ride Lina. I extended straight both of my hands with guns as one of my knees is kneeling on the car roof.

"You're playing with the wrong girls dearest syndicates." I whispered.

Buong akala ng mga sindikato ay nasa panig nila ang posisyong pinili naming tigilan ni Savannah. But they're all wrong.

Savannah made numbers of spinning movement with our car as I released nonstop bullets all over the place. The speed of our car can't be calculated as Savannah used different turns in every second.

All I did was to release bullets and the syndicates have nowhere to hide. Walang katapusang busina at patay buhay na ilaw ng sasakyan namin ang bumalot sa buong kagubatan.

Tumigil lamang sa pag-ikot ang aming sasakyan nang wala nang lumalabang putok ng baril sa aming dalawa.

Halos sabay kaming napasigaw ni Savannah sa tuwa. Damn it, nanalo kami.

"Now all we have to do is to follow the car,"

Agad kinabig ni Savannah ang sasakyan at sinundan ang dinaanan nang tumakas na sasakyan.

"Hummingbird, give them a word." Sinambot ko ang teleponong inihagis sa akin ni Savannah.

"I know your target, it's the jewel. Right?" narinig kong sabi ng boses mula sa isang lalaki.

Huminga ako nang malalim. I can't disappoint Savannah for this call.

"Yeah, make your car faster. We'll definitely get the necklace with or without your neck."

--

VentreCanard