Chapter 13

The crowd turned wilder and even with blindfold I can feel the intensity of all the people.

Ang lakas ng tugtugan, ang sigawan ng mga tao at ang umuulang alak na dahan dahang bumabasa sa aking katawan.

They are wasting too much liquor. Damn it, why did I end up like this? This night was supposed to be my night of information. Kahit kailan ay hindi ako mananalo sa alak. It is always my worst enemy.

I didn't even have the slightest hint about the jewels whereabouts. I just wasted my time in this damn party with these dirty games. Naghanap lamang ako ng sakit sa ulo sa lugar na ito.

I drowned with my own weakness. Not a good move, hummingbird.  

Bakit hinayaan ko ang sarili kong malunod sa aking kahinaan? Is it because of that damn scene? His scene with that woman?

Hindi ba at pilit ko na lamang kinumbinsi ang sarili ko na hindi ko na muna bibigyang pansin ang mga alaala ko? Sa halip ay mas bibigyan ko ng halaga ang oras at misyong dapat kong tapusin.

My mission is more important than my forgotten memories, but what am I doing right now?

Sinasayang ko ang oras ko sa lalaking hindi ko alam kung ano ang dahilan ng pakikipaglaro sa akin.

Yes, I have this feeling that he had a very important part of my life. My damn selfish heart can recognized him but my mind keeps pushing me to stop searching for more about him. But I just can't, my heart can't stop. Hindi ko mapigilan ang sarili ko, lalo na ngayong may alak na sa sistema ko.

"Mansanas! Mansanas! Mansanas!" nangunguna sa pagsigaw si Armando at pilit niyang pinasasabay ang lahat ng manunuod.

Naningkit ang mga mata ko sa lalaking nakangisi sa akin, hinihintay niya ang akin sagot.

Ano nga ba ang mansanas na kinain ni Adan?

"The sinful apple?" sagot ko sa kanya. Pero alam ko sa sarili kong ibang uri ng mansanas ang ibig sabihin niya.

I saw how he slowly bit his lower lip because of my answer.

"Your apple will never be sinful, stay still. I'll finish your apple." Ilang beses na akong napamura sa aking isipan habang nagsisimula na siyang bumaba sa mansanas ko.

I mean the apple between my legs, oh shit! I mean, the literal apple. The fruit!

Bakit parang hindi magandang pakinggan ang pa 'your apple' niya?

"Yooohooo! Mansanas pa more Cap Theo!" sigaw ni Armando. Pansin ko na medyo may pagka conyo itong si Armando.

"Shout with me again people! Mansanas! Mansanas! Kainin ang mansanas! Cap Theo! Yoohoo! Mansanas!" nangunguna pa rin si Armando. Parang kanina pa siyang nandito at hindi kadarating pa lamang, siya na ang nangunguna sa dagat ng mga taong nanunuod sa mga naglalaro.

Kahit si Enna at Hazelle ay nakaawang na ang mga labi habang pinagmamasdan si Armando na nagwawala na.

"He's crazy," kita ko sa buka ng bibig ni Enna.

Manunuod pa sana ako sa mga tao para mabaling ang atensyon ko nang mapasinghap ako nang maramdaman kong gumulong ang mansanas.

"Oh my god! Sinasadya mong gago ka!" iritadong sabi ko. Itutulak ko na sana ang ulo nito nang pigilan ako ng isa sa mga organizer.

"No, no miss.." natatawang sabi ng baklang organizer. Pansin ko na halos namumula na rin ang mga babaeng kapareho kong nakaupo at kinakainan ng mansanas.

Ilang beses akong napailing, ang pangit pakinggan.

Halos hingalin na ako habang kinakain na ni Tristan ang mansanas ko, shit! I mean the apple between my legs, oh gosh! The apple for the game!

I hate apples starting today!

Pinagpapawisan na ako sa nangyayari, kinakabahan akong mas gumulong pa ito.

"Open widely Lina, I need to eat it all." Alam kong nang aasar na siya. Ramdam ko na rin ang pamumula ng pisngi ko.

"Fvck you! Faster, ubusin mo na." Pilit niyang itinutulak sa kaliwang hita ko ang mansanas bilang suporta sa pagkagat niya.

Si Enna at Hazelle ay kapwa na nakatakip ang bibig habang namumulang pinagmamasdan kami ni Tristan. Alam kong iba na ang tumatakbo sa isipan nila.

Hiyang hiya na ako sa mga nangyayari.

"Sige kain lang nang kain Cap! Magagaling tayo dyan." Halos manlisik ang mata ko sa kay Armando na nagheheadbang na sa tindi ng music.

Muli itong humarap sa mga nagkakagulong tao, para siyang maestro sa pagkumpas sa dagat ng mga tao habang pinapasigaw nito ang salitang mansanas.

"Mansanas! Mansanas! Mansanas!"

Seeing the crowd of people, I can say that there is something wrong. Their eyes and their unusual energy, this not just a simple effect of liquors. Fvck, this place is being polluted with drugs.

Kaya pala kanina pa akong nakakapansin na parang may mali sa mga tao.

Kunot noo na akong lumingon kay Enna at Hazelle na mukhang nakukuha na ang iniisip ko dahil sa nakarehistro sa aking mukha. They did know?

"Just go with the flow Lina," mahinang bulong sa akin ni Tristan.

Does this mean? I thought they are damn here for party?! They are in an operation! This place is being nested by drugs, drug addicts and pushers.

Ilang beses akong lumingon sa paligid, where's the spot? Nasaan ang lugar ng droga?

"Louder! Louder friends!" malakas na sigaw ni Armando.

Tumigil siya sa pagsigaw at hinayaan niya ang mga taong maabala. Nawala na sa kanilang mga posisyon si Enna at Hazelle.

Lumakas na rin ang pagtili ng mga babae habang patuloy na ng mga lalaking kumain ng mansanas.

Apat na sunod sunod na putok ng baril ang umagaw sa atensyon naming lahat. Nagyukuyan ang mga tao, nagtakbuhan at nagsigawan hindi dahil sa saya kundi dahil sa takot sa kanilang buhay.

Ang pagkakagulo mula sa saya ay napalitan ng pagkakagulo mula sa takot. Nanatili akong tulala at nakaupo habang nagtatakbuhan na ang mga tao. Hindi na ako bago sa ganito, pero ang makitang mabilis napalitan ang kasiyahan nang kaguluhan ay masasabi kong nakakapanghina.

Paano naatim ng mga taong nasa likod nito ang makitang may mga inosenteng mga tao ang nadadamay dahil lamang sa pansarili nilang kasiyahan?

Nanatiling nakaluhod si Tristan pero hindi rin nagtagal ay inalis na niya ang piring sa kanyang mga mata. At sa mismong harapan ko ay agad siyang nagkasa ng baril na kinuha niya mula sa kanyang likuran.

Nilingon niya mula sa kanyang likuran ang nagkakagulong tao habang nakaluhod pa rin siya sa harapan ko. Hindi rin nagtagal ay bigla na lamang nagpakita sa tagiliran ko si Enna at Hazelle na kapwa na rin may hawak na baril. Huli ay si Armando na nasa likuran ko, nakarinig din ako ng kasa ng baril.

"So Cap Theo, how's the apple?" tanong ni Armando.

Tumayo na si Tristan at kagaya ng mga kasamahan niya ay nakatitig lamang ito sa nagkakagulong tao.

"I almost forgot our mission," naiiling na sabi nito.

"Most of these people did intake the prohibited drugs, not the usual dosage. Mas mataas pa Cap, akala ko tumikim si Armando kanina." Seryosong sabi ni Enna.

"I don't need the drugs babe, I am already the drugs." Tamad na lumingon si Tristan kay Armando kahit si Enna at Hazelle ay iritado na dito.

"Okay let's do it, we need to get the target. Leave this spot to me," agad na sabi ni Tristan.

"Copy that Cap," sabay na sagot nang tatlo.

Sa isang iglap ay nawala sa kanilang mga posisyon ang mga kasamahan niya at kami na lamang dalawa ang natira.

"I'll go," tumayo na ako.

Mas mabuting hindi na ako makisali sa gulong ito, lalo na at alam kong anumang oras ay may darating ng mga pulis. Pakinig ko na rin ang palitan ng putok ng bala.

"Uhuh? You'll go now? But I thought you're looking for this?" nanlaki ang mata ko nang makakita ng pamilyar na kwintas na may kakaibang bato.

He is playing the necklace with his fingers.

"You stole it?!"

"Uhuh? Hiniram ko lang sa babae kanina. Ibinigay, I don't need to steal it baby. Bumibigay sa akin, bumibigay." Gusto kong pagsasampalin ang sarili ko dahil sa pagkatulala ko sa kanya.

He's too arrogant, but why am I seeing his sexiness? With gun on his right hand and necklace on his left fingers playing with it.

Gusto ko siyang murahin sa kayabangan niya pero nauna na ang pagkagulat ko nang tutukan siya ng isang lalaki ng baril mula sa kanyang likuran.

I was about to shout for him but his speed is too fast, without looking back he just shot his gun against the man behind. Headshot.

Kung hindi ako nagkakamali, ang babaeng tinutukoy niyang nagmamay ari ng kwintas na hinahanap ko ay ang babaeng kahalikan niya kanina.

"Want a bargain baby?"

"Have you ever offered me a fair bargain?" tanong ko dito habang papalapit ako sa kanya.

"Yes?" ngising sagot nito sa akin.

"Why I can't remember?"

"Then you should get it from me by force or by pleasure? What do you want baby?"

"I can do both," I answered him confidently. Thanks to alcohol.

Nang tuluyan na akong nakalapit sa kanya halos magdikit na ang mga labi namin sa sobrang liit ng distansyang nakapagitan sa amin. Wala na kaming pakialam sa putukan ng mga baril.

Binuksan ko ang una hanggang pangatlong butones ng kanyang damit habang abala ang isang kamay ko sa pag abot sa kwintas.

I pressed my lips against his until I felt the jewel on my hand, I thought I could easily get it from him but I heard him laugh, releasing my lips. Agad nawala sa kamay ko ang kwintas.

"Not that easy baby, go there." May itinuro ito sa akin at halos lumaki ang mata ko nang makita ko ang itinuturo niya.

Eksaktong umalingawngaw ang kanta ni Ariana Grande na Dangerous Woman. What the hell.

He's asking me for a damn pole dancing!

"Between your damn operation?!"

"Why? May sarili tayong laban," ngising sagot nito.

"What the—you're impossible."

"Do you want the jewel? Yes or no? You won't get this by just kissing me."

"Yes..please give it to me.." tumaas lang ang kilay nito sa akin.

Inilahad nito ang kanyang kanang kamay sa direksyon ng pole.

"Don't worry, I'll kill the unwanted audience. Ako lang ang pwede mong sayawan."

Napapaatras na lamang ako habang humahakbang siya papalapit sa akin.

"Hindi ba at sinabi ko sa'yong iinom ka lang kung ako ang kasama mo?"

Nang sabihin niya ito ay bigla na namang kumirot ang ulo ko. Flashing another scenes, batch of scenes with the same atmosphere, disco lights, loud music and even colourful smokes.

Lalo na nang marinig ko ang mga pamilyar na salitang alam kong nanggaling na rin mula sa kanya noon.

"Dance, palamigin mo ang ulo ko."  

--

VentreCanard