"Najszczęśliwszy gnojek z Mission Beach"

Lucas

****

Dwa tygodnie później

- Będą mieli państwo syna! - ściskam tak mocno dłoń Sharon, że aż boje się, że zrobię jej krzywdę, a potem nie zważając na lekarkę, mocno całuje moją dziewczynę.

- Cholernego syna!

- Będę miał syna! - Sharon płacze ze szczęścia, a potem przyciąga mnie za koszulkę do siebie.

- Tak strasznie cię kocham - widzę jak lekarka uśmiecha się na te słowa. Gładzę brzuch Sharon.

- Nauczę go wszystkiego.

- Łącznie z przeklinaniem? - wybucham śmiechem.

- Łącznie z tym jak walczyć, a nie uciekać, kochanie.

*********

Miesiąc później

- Nie otwieraj jeszcze oczu - niosę Sharon prosto z samochodu do naszego domu, ale ona nie ma o tym pojęcia. Cały czas myśli, że szukam czegoś idealnego, ale już znalazłem. To jeden z projektów przy, którego budowie pracowałem. Wystawili go na sprzedaż, jest idealny. Dla nas i dla jakieś trójki naszych dzieci, a nawet dla rodziny Sharon. Mamy tyle pokoi, ze równie dobrze wszyscy nasi przyjaciele mogli by tutaj wpadać i dalej nie było  by zbyt tłoczno.

Otwieram drzwi, a potem idę po schodach.

Wchodzę do naszej gigantycznej sypialni i stawiam ją przed oknem.

- Teraz - Sharon otwiera oczy, a ja obejmuje ją od tyłu i kładę ręce na jej brzuchu.

- Pieprzony ocean - Sharon obraca głowę w moją stronę.

- Mówiłem ci jak bardzo kocham ten widok? - a potem mocno mnie całuje. Zdecydowanie nie straciła swojego zapału.

- Gdzie jesteśmy?

- W naszym nowym domu, kochanie - a więc czas najwyższy ochrzcić łóżko.

*****

Dwa miesiące później

- Jestem w ciąży! - my chyba naprawdę jesteśmy wyjątkowo zdolnymi facetami.

- Maya będzie miała braciszka! - Sharon wpada jej w objęcia, ostatnio zrobiła się strasznie wrażliwa.

- Kupiliśmy dom obok was! - i wszystko znowu wraca do normy.

******

Cztery miesiące później

- Luke! - Sharon krzyczy z kanapy.

- Nie mogę wstać! Ktoś dzwoni do drzwi! - szybko ce ją w czoło i biegnę do drzwi.

- Niespodzianka! - to jej rodzina. Sharon jakoś unosi się na łokciach i teraz siedzi.

- Mama! - krzyczy.

- Cam! - jej tata wita się ze mną. Powiedzenie im o ciąży było wyjątkowo proste. Nie dostałem w twarz.

- Skończyłem szkołę - mówi dumnie Cam.

- A to znaczy...

- Że przeprowadzamy się do Sydney! - to są własnie bajki. Ja w jednej z nich w końcu żyję.

- Będziesz wyrywał laski, co? - mówię do Cama.

- Zdecydowanie, kurwa - nie wyszedł mu jego związek z Mission Beach, ale on sobie poradzi. Jest twardy jak jego siostra.

****

W końcu

- Oddychaj, Sharon! - znajdujemy się na sali porodowej.

- Zamknij się! - nie wpuściliśmy nikogo, chcieliśmy przeżyć to sami.

- Mówiłeś, że chcesz więcej dzieci? Nie ma kurwa mowy - całuje ją w czoło, a ona kurczowo łapie się mojej koszulki.

- Wiesz? Właśnie dlatego ludzie używają podwójnych zabezpieczeń.

- Pieprze zabezpieczenia.

- Brak seksu przez sześć tygodni - teraz to ja przeklinam, a ona skrada mi pomimo całego swojego bólu małego całusa.

- Wiesz jak cholernie cię kocham? - Sharon już nic nie odpowiada, bo zaczyna przeć.

A jakiś czas potem, nie jestem dokładnie pewien jaki trzymam w rękach naszego syna.

- Jack - mówię do Sharon.

- Jack - myślę, że to idealne imię, dla naszego syna i idealne podziękowania dla naszego brata.

- Nie spieprzę tego - mówię do Sharon.

- Wiem to - wierzę jej, ona mi wierzy i chyba właśnie o to zawsze chodziło.

***

Kilka miesięcy później

- Ja nie wstaje - mówi Sharon przewracając się na drugi bok. Jack cały czas mocno płaczę. Obejmuje ją od tyłu.

- Kochanie, muszę iść do pracy.

- No właśnie ty pójdziesz do pracy! 

- Może przestanie? - mówię wtulając głowę w bok jej szyi.

- Jasne - Jack jest zdecydowanie krzykliwym dzieckiem.

- Ten kto  wcześnie wstaje...

- Ten zostaje zwolnionym z pracy - Sharon się śmieje.

- Będę cały... - całuje ją w szyję.

- Idę po niego i położę go pomiędzy nami - ona tylko kiwa głową.

A chwilę potem leżymy z naszym małym dzieckiem pomiędzy nami.

- Co byś powiedział na kolejne?

- Sharon...

- Jestem w ciąży - tak zdecydowanie to zawsze przychodzi do nas niespodziewanie.

- Wow, chyba powinienem zapisać się do banku spermy - Sharon mocno mnie całuje.

- Jesteś mój.

- Zawsze byłem - i tak właśnie wygląda nasze życie.

Póki co dalej nie jesteśmy małżeństwem.

**

To jeszcze nie koniec!