I'm here again.

Wrócę tu chyba jeszcze wiele razy.
Potrzebuję tu wrócić. Widzę że sama siebie potrzebuję. W sumie można to nazwać albo rachunkiem sumienia lub po prostu własną wizytą u psychologa.
Każdy potrzebuje się wygadać.
Tak samo każdy, kto szuka pomocy powinien znaleźć się u psychologa. Wiele osób nie ma takiej możliwości, ale czemu by samemu nie zostać swoim psychologiem?
Może fakt, że jest się zarówno i lekarzem i pacjentem pomaga w zrozumieniu się.
Mimo, że psycholog to wykształcona osoba, która się specjalizuje w pomocy innym ludziom, samemu sobie też możemy sobie pomóc.
To jest to co właśnie robię. To moja terapia. Miejsce gdzie mogę mówić co tylko chcę do woli. Jeśli ktoś zapyta czemu to publikuję, to jest to dlatego że pozostawianie tego w samej sobie, czy gdzieś w notatkach mi nie pomoże, bo nadal zostanie to we mnie. Musi to ulecieć w eter. Chcę, żebym mogła myśleć normalnie i być sobą.
Bo wiem, że się zgubiłam.
Zgubiłam mój własny środek, duszę.
Znaczy niby nadal jestem sobą, ale jednak jej nie czuję. Jakby jej nie było. Dlatego też wróciłam tu, na wattpada. To jest miejsce, nie aplikacja. Jest to miejsce mojego rozwoju pisarskiego, który porzuciłam, a od niedawna próbuję tu wrócić. Chcę się rozwijać.
Życie to rozwój. Osiągnięcia to wynik rozwoju, a w tym życiu chcę żyć i chcę coś osiągnąć i chcę też się rozwijać. Chcę kochać i płakać, chcę czuć wszystkie uczucia, ciepłe i te trochę zimniejsze.
Chcę przebywać z kimś, ale też i być sama. Chcę słuchać, ale i być słuchana. Chcę wrócić do przeszłości i chcę też wybiec w przyszłość. To wszystko to życie. Życie ma dużą wartość, lecz łatwo stracić tą wartość życia. Wiele osób popada w problemy psychiczne. O wiele za dużo. Cierpienie ludzi nie jest przyjemne. Żadne cierpienie nie jest przyjemne. Proszę doceńmy samych siebie i doceńmy swoje własne życie.

Mam wrażenie, że to samo masło maślane. Lecz może ma sens?
Jak to mówią: "Co jest głupie, a działa, wcale nie jest głupie."

Powiedziała mi to pewna osoba z klasy i tego się trzymam. .
Inna osoba powiedziała mi, że w życiu trzeba się trzymać swoich własnych zasad. I myślę, że to powinna być jedna z nich. Tego powinnam się trzymać.

****
Dzisiaj, a raczej wczoraj rozmawiałam z praktycznie ledwo co poznaną osobą w internecie.
Nie wiem czemu, szybciej odczuwam przywiązanie do takich osób. Albo po prostu jakoś więź. I wtedy zaczynam gadać o swoich problemach, czy podobnych tego typu rzeczach. Nigdy nie byłam osobą, która gadała dużo, ale może po prostu potrzebuję się komuś wygadać. Czasami ciężej mi mówić o czymś takim komuś bliższemu, jest to bardzo niewygodne, bo musisz z tym żyć. A tak to i ona zachowa to dla siebie i odwrotnie. Prędzej się o czymś takim zapomni niż przejmie ponad życie.
Już tak wiele razy odchodzę od tematu, że się sama gubię heh. Dla mnie nic nowego, mój chaotyczny styl mówienia.
Nie umiem poprawnie mówić. Poplątana składnia, braki słów.
Myślałam, że jestem dobra w angielskim. Nie można powiedzieć, że nic nie umiem, ale zobaczyłam niedawno jak bardzo jestem do tyłu i jak mało pracowałam nad moim angielskim, co jest po prostu okropne. Okropne jest to że tak myślałam.
Dlatego trzeba to naprawić, trzeba się poprawić, rozwijać. Właśnie dlatego że chcę to rozwijać.
Tak samo jest z wieloma rzeczami, nic nie robię i chcę poprawy, a tak się nie da. Nic się nie stanie bez akcji. Jedynie można się cofnąć.
Jedynym wypadkiem, w którym cofnąć się nie można to życie. Ma się tylko jedno i tylko jeden raz będzie trwała ta chwila.
Życie to rozwój. Trzymaj się życia.

Dzisiaj ode mnie tyle. Jeszcze wrócę!