Myślicie, że da się samemu tworzyć cierpienie? 
Bo wiecie, wszystko ma swój powód, nawet jeśli byłoby określone jako bezpodstawne, bez powodu. Zawsze coś za tym jest. Wszystko ma powód.
Więc pytam, czemu ja płaczę?
Nie lubię się do tego przyznawać, ani pokazywać w takim stanie ludziom. Ale jakby nadal nie wiem czym to jest spowodowane. Naprawdę, sama siebie nie rozumiem. Się zastanawiam, czy to za przypadkiem nie jest z powodu, że wszystko czym jestem jest w środku mnie, nie wychodzi dalej. Albo dlatego, że tak wiele się działo, że już sama nie wiem na co mam reagować.
Śmieszne jest to, że osoby postrzegają mnie jako osobę, która jest inteligentna czy miła, gdy ja sama nie wiem czym jestem, nie wiem czy bym sama siebie lubiła, czy nie. Naprawdę ja nie wiem.
Zastawiam się, co dokładnie jest ze mną nie tak, a pocieszenia szukam w chorobach. Wręcz śmieszne, prawda? Bo kto by się cieszył, z tego że jest chory? Może ja po prostu szukam wymówki na moje działania. Heh, kiedyś się jeszcze dowiem. 
I pytanie na koniec:
Czemu podczas nocy niebo z chumrami jest czerwone?
Wiem, że zdjęcie jest jakościowo RIP, ale myślę nad tym za każdym razem jak je widzę.

Dobranocki wszystkim!
Idę spać, bo chcę wstać o 7.
Bajo!
Przynajmiej wy śpijcie dobrze!