Mao POV

Bardzo tęskniłam za Ayato. A gdy mnie pocałował to byłam tak szczęśliwa jak nigdy.

- Fiu, fiu~~ wiedziałem Ayato, że się zakochałeś. - Laito tak znikąd pojawił się między nami na łóżku.

- Super. - burknęłam.

- Kiedy ślub? -
Laito podniecony patrzył raz na mnie, raz na Ayato.

- Na pewno dowiesz się już po ceremonii. - Ayato uśmiechnął się chytrze, a ja i Laito zaczęliśmy się śmiać.

- Ale wiesz... Muszę się przygotować i kupić wam prezent ślubny. -

Laito wyjął notes i długopis, po czym zaczął coś pisać i kompletnie nie zwracał na nas uwagi.

- Chodź... - Ayato szepnął mi do ucha, po czym pociągnął mnie za nadgarstek i znaleźliśmy się w jego pokoju.

- Ładnie tutaj masz... Z wyjątkiem tych narzędzi tortur, Ayato. -

Rozglądałam się po pokoju i czułam na sobie przeszywający wzrok zielonookiego.

Ayato POV

Ja na prawdę się zakochałem. Ciekawe co na to moi bracia...
Walić! Jak im się nie spodoba to trudno!

- Myślisz, że nasze rodzeństwo to zaakceptuje? -
Objąłem dziewczynę w talii od tyłu i oparłem głowę na jej prawym ramieniu.

- Cho i Laito na pewno. - zaśmialiśmy się. - Shu, Nanami, Subaru, Tsuki i Sora też. - kontynuowała.

- A Kame, Reiji i Kanato? -

- Kame się Was boi po tym co zrobił Reiji. A Kanato pewnie będzie obojętny. -

Dziewczyna odwróciła się do mnie i złożyła lekki pocałunek na moich ustach, którego nie mogłem odwzajemnić, bo szybko się ode mnie oderwała.

- Ej - posmutniałem.

- Co? - zaśmiała się.

- Nie dałaś mi odwzajemnić pocałunku. - grymasiłem jak małe dziecko.

- Nie martw się. Następnym razem Ci się uda. -

Mao cmoknęła mnie w policzek, gdy siedziałem na moim łóżku (tutaj Ayato ma normalne łóżko, dop. autorki). Chciała wyjść, ale pociągnąłem ją za nadgarstek, przez co dziewczyna siedziała obok mnie.

- Ayato! Ja muszę iść spać. Jestem zmęczona. -

W tej chwili przycisnąłem ją do łóżka, a ona się słodko zarumieniła.

- Już spałaś. - uśmiechnąłem się i zacząłem całować ją po szyi.

- A-Ayato. Prze-stań. - widać, że jej się to podobało.

- Przecież Ci się to podoba. - przestałem na chwilę, żeby na nią spojrzeć.

- Tak. Ale ja jestem zmęczona i chcę iść spać. - zepchnęła mnie z siebie.

- Dobra. Ale śpisz tutaj. - położyłem się obok niej.

- Ja nie mam piżamy na sobie. -

Wstałem z łóżka. Podszedłem do szafy i zacząłem szukać koszuli.

- Brudna. Śmierdzi. Nie pasuje. Znowu brudna. Kolejna śmierdząca. -

Nagle mi się przypomniało, że mam na sobie koszulę (bosz, Ayato XDD).

Ściągnąłem z siebie koszulę i rzuciłem Mao.

- Nie mów mi, że Ty będziesz tak spał. - matko! Jak ona słodko się rumieni.

Usiadłem przy niej i zacząłem rozpinać jej koszulę, a dziewczyna nie protestowała.

- Stanik zostaw! - krzyknęła, gdy uporałem się z jej koszulą.

- Spokojnie. - zaśmiałem się. - Załóż. No chyba, że chcesz, żebym Ci pomógł? - dziewczyna lekko się uśmiechnęła, co uznałem za tak.

Po ubraniu Mao, oboje położyliśmy się na moim łóżku.

Nagle poczułem lekki ciężar na mojej klatce piersiowej.

Spojrzałem w dół i zobaczyłem, że Mao zasnęła i spokojnie śpi.
Uśmiechnąłem się pod nosem i również zasnąłem.

Subaru POV

Spacerowałem między moimi różami, gdy nagle usłyszałem czyiś płacz.

Nie to, że jestem miękki czy coś, ale po prostu zaciekawiło mnie to, dlatego poszedłem w stronę dźwięku.

Pod drzewem siedziała Sora z głową na kolanach, płakała.

Nie wiedziałem co robić.
Pomóc jej? Czy zostawić ją samą sobie?

Moje przemyślenia nie trwały zbyt długo. Postanowiłem, że...

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Ohayo!
Jak się podoba?

Rozdział krótszy, bo postanowiłam, że jest to dobry moment na "przerwanie".

Mam do Was pytania:
1. Czy reszta zaakceptuje związek Mao i Ayato?
2. Co postanowił Subaru?

Do zobaczenia, ciao!

'Akane'