Kame POV

- Kakeru - uśmiechnęłam się.

- Już po zabiegu - usłyszałam za sobą głos mojego ukochanego.

Odwróciłam się do Reijiego trzymając naszego synka na rękach, a wampir wyszczerzył oczy ze zdziwienia.

- Cieszę się. - podeszłam do niego. - Reiji - zaczęłam - To nasz syn, Kakeru. - uśmiechnęłam się, a Kakeru wyciągnął rączki w stronę swojego taty.

- N-nasz syn? - Reiji wziął go na ręce, tak jakby bał się, że mógłby mu coś zrobić.

- Tak, nasz syn - zaśmiałam się i pocałowałam Reijiego, a później ucałowałam główkę naszej pociechy.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Godzinę później.

Ayato POV

- Ruki - zaczepiłem wampira. - Kiedy Mao się obudzi? -

- Myślę, że dopiero jutro. - świetnie! a jest dopiero osiemnasta.

Kiwnąłem na znak, że rozumiem i kierowałem się do pokoju Mao.

Wszedłem i od razu mój wzrok przykuła kołyska. Podszedłem do niej i ujrzałem w niej trójkę dzieci. Co?! Ja mam trójkę dzieci?! Jak?! Miało być tylko jedno!

Nagle dziecko w środku zaczęło płakać i wyciągać do mnie swoje malutkie rączki. Schyliłem się i wziąłem na ręce.

- To dziewczynka. Ci dwaj z brzegu to chłopcy. - usłyszałem za sobą głos Reijiego, a gdy się odwróciłem, jego już nie było.

- Jaka jesteś śliczna. - uśmiechnąłem się do córki.

- Ayato... - usłyszałem głos mojej ukochanej i podszedłem do jej łóżka. - Jak się czuje nasze maleństwo? - spytała zachrypniętym głosem.

- Nasze maleństwa - sprostowałem. - Mamy dwóch synów i jedną córkę. - usiadłem obok Mao na łóżku i podałem jej córkę.

- Cieszę się - dziewczyna trzymała i owinęła kocykiem naszą kruszynkę. - Przyniesiesz naszych synów? - poprosiła, a ja po chwili wróciłem z dwójką śpiących książąt.

- Martwiłem się o Ciebie. O Was - przyznałem z ulgą.

- Dziękuję. - lekko mnie pocałowała, co odwzajemniłem. - Chciałabym aby córeczka miała na imię Mayumi, a chłopcy Mamoru i Masaru -

- Tylko... Który? - spojrzałem na chłoców.

- Mamoru z czarnymi włosami, a Masaru z czerwonymi. -

- Świetnie. Wiesz, że te imiona są dla najlepszych? - uśmiechnąłem się dumnie.

- No przecież wiem! - oburzyła się. - Nie jestem głupia, żeby nie wiedzieć co znaczą imiona naszych dzieci, Ayato! - dziewczyna wstała z łóżka i odłożyła Mayumi do kołyski, a ja jej zawtórowałem.

- Spokojnie. - objąłem ją od tyłu i zacząłem pieścić jej szyję. - Przecież wiem. - zaśmiałem się i usiadłem na łóżku, a Mao usiadła mi na kolanach.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Następnego dnia.

Subaru POV

- Subaruuu!!! - usłyszałem krzyk Sory dobiegający z łazienki.

Szybko się ubrałem i wparowałem do wcześniej wspomnianego pomieszczenia.

Moja dziewczyna szybko oddychała i patrzyła na test ciążowy, który trzymała w ręce. Po jej reakcji mogłem wywnioskować tylko jedno...

- Kocham cię - przytuliłem moją ukochaną, a ta się we mnie wtuliła.

- Jestem taka szczęśliwa - wreszcie Sora mówi i zachowuje się jak dawniej.

~~~~~~~~~~~~~~~~
Półtora miesiąca później, rano, sobota.

Shu POV

Obudził mnie płacz... dziecka?!
Szybko otworzyłem oczy i odwróciłem się do Nanami, której nie było obok mnie. Odruchowo spojrzałem na kąt przy biurku i...

- Nana? Co Ty tam trzymasz? - usiadłem na łóżku bacznie się jej przyglądając.

- Nie "co" tylko kogo. - odwróciła się do mnie uśmiechnięta, a ja zamarłem.

Blondynka na rękach trzymała śliczne dziecko niczym anioł.

Wstałem z łóżka. Podszedłem do dziewczyny i zacząłem bacznie przyglądać się kruszynie.

- To nasza dziewczynka - Nanami... Jeszcze nigdy nie była tak szczęśliwa, zresztą tak jak ja sam.

- My mamy córkę? - upewniałem się, a Nana uśmiechnęła się w odpowiedzi.

- Tak. Chcę aby miała na imię Aika, co Ty na to? -

- Śliczne imię dla ślicznej dziewczynki. - wziąłem córkę na ręce i wyszedłem z pokoju.

- Shu! Tylko jej nie upuść! - panikowała moja dziewczyna.

- Zwariowałaś?! Miałbym tak zrobić z naszym skarbem? - odwróciłem się do niej uśmiechnięty, a ta do mnie podeszła.

- No wiesz... W łóżku jesteś nie obliczalny więc - nie było jej dane skończyć bo złączyłem nasze usta w namiętny pocałunek.

- Dziecko to co innego. - ucałowałem Nanami w oczoło i oddałem jej Aikę.

- A ja to co? - spytała oburzona.

- Ciebie też kocham. - zaśmiałem się, a ta rzuciła we mnie ciapkiem. - Wiesz? Jest inny sposób okazywania uczuć. - odpowiedziałem jak obrażone dziecko.

- Jaki na przykład? - dziewczyna wywróciła oczami.

- Ty już wiesz - ruszyłem znacząco brwiami, a Nanami się skrzywiła.

- Ależ Ty nie wyrzyty! - krzyknęła i zeszła ze schodów, po czym weszła do kuchni.

- Uwaga! Trzymam gorące mleko! - Laito szybko wbiegł do swojego pokoju.

Wtedy zdałem sobie sprawę, że... Ja nie wiem jak się opiekować dziećmi! Wyjdę na kompletnego idiotę!

💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕

Ohayo!

Oto kolejny rozdział dzisiaj 💓💓

Jak się podoba? 💕💕

Do następnego! 💘💘

~Akane