~Marinette~

Rano wstałam z bólem głowy i nie tylko. Byłam cała obolała. Podniosłam się z łóżka do pozycji siedzącej.

-Marinette,dobrze się czujesz?- spytała troskliwie Tikki.

Spojrzałam na nią. Kwami zajadało ciastko. Posłałam jej miły uśmiech.

-Tak,tylko jestem jakby obolała i boli mnie głowa.

Kwami tylko nad czymś rozmyślała. Ja zeszłam z łóżka i podeszłam do szafy. No tak...dzisiaj poniedziałek. Szkoła. Popatrzyłam co mogłabym założyć. Wzięłam czarne dżinsy z dziurami,siwą bluzkę z napisem,granatową bluzę I do tego czarne trampki. Schowałam Tikki do torby. Przygotowana już do szkoły zeszłam na dół zjeść jeszcze śniadanie.

-Mamo...

-Hym?- Sabine'a odwróciła się od kuchenki do córki.

-Bo...boli mnie głowa...

-Już,poczekaj- wyciągnęła opakowanie z tabletkami. Wycisnęła mi jeden tabletek i podała- Powinna pomóc.

Połknęłam ją popijając herbatą z cytryną.

-Dzięki mamo- pocałowałam ją w policzek.

-Proszę.

Po chwili nie miałam nic na talerzyku. Spakowałam swoje drugie śniadanie do torby. Wychodząc powiedziałam ,,Pa!".

Idąc sobie powoli do szkoły,zauważyłam jakiegoś chłopczyka,który pewnie spieszył się do szkoły i się przewrócił. Podbiegłam do niego. Pomogłam mu wstać i powiedziałam:

-Nic ci nie jest?

-Boli.

-Co boli?- Zaczynałam się martwić o niego.

-Kolano...- zaczął płakać.

-Pokaż- powiedziałam.

Zadarłam mu nogawkę od spodni do góry. Rzeczywiście,starł sobie kolano. Wyciągnęłam chusteczki higieniczne i wodę. Namoczyłam husteczkę wodą i powoli przecierałam jego kolano.

-Boli!- spojrzałam na niego.

-Za chwilkę przestanie.

Wzięłam suchą husteczkę i wytarłam kolano.

-Możesz iść do szkoły- powiedziałam.

Chłopiec uśmiechnął się i rzucił mi się na szyję (ona klękała jakby co,~autorka~).

-Ej! Bo mnie udusisz! - zaśmiałam się,żartując.

-Jesteś dzielna jak Biedronka!- puścił mnie zadowolony.

Spojrzałam na niego zdziwiona.

-Tak,tak. A teraz idź do szkoły,żebyś się nie spuźnił. Tylko ostrożnie!- dodałam.

Z uśmiechem na twarzy poszłam dalej.

~Chat Noir~

Patrzyłem na to zdarzenie przez cały czas. Odkąd Nathanael zrobił Mari krzywdę,obserwuje ją. Być może będzie potrzebować mojej pomocy,gdy on będzie coś chciał jej zrobić. Szybko zeskoczyłem z dachu i w uliczce powiedziałem:

-Plagg,chowaj pazury!

Detransofmacja dobiegła końca. Szybkim truchtem dołączyłem do Marinette,która szła. Szłem obok niej,trzymając ręce w kieszeniach spodni.

-Hej- powiedziałem.

-O,hej,Adrien. A ty nie samochodem?-zapytała.

-A nie. Postanowiłem się przejść.

-Aha.

-Wiesz...

-Hym?

-Bo...widziałem jak pomagałaś temu chłopcu.

-E tam. Nic takiego- machnęła ręką.

-Dobrze mieć kogoś,kto cię ochroni,co nie?

-Pewnie!- odpowiedziała.

W tym momencie weszliśmy do klasy i usiedliśmy na swoich miejscach.

-Hej ziom!- powiedział Nino.

-Siema!

Nino schylił się i szepnął mi do ucha:

-Coś między wami jest?- wskazał ruchem głowy na Marinette.

-Nie- powiedziałem - A czy coś się stało,Nino?

-No...w zasadzie to nic...

~Marinette~
(Po lekcjach)

Siedziałam sobie na balkonie razem z Tikki. Czytałam książkę. Bardzo mnie wciągnęła.

-M-marinette?

-Tak Tikki?- zapytałam odrywając się na chwilę od książki. Zobaczyłam,że Tikki jest...zmartwiona i poważna. Jeszcze nigdy jej takiej nie widziałam. To musi być poważna sprawa- Co się stało?

-Pamiętasz spotkanie z Nathanael'em?

-Tak- przedłużyłam słowo.

-Muszę ci coś bardzo ważnego powiedzieć...

~Chat Noir~

Odpocząłem po patrolu na jednym z dachów.

-No nic...Trzeba wracać do domu- powiedziałem do siebie niechętnie.

Przeskakiwałem nad piekarnią rodziców Marinette. Ale usłyszałem coś. Taki...piskliwy głos? Postanowiłem to sprawdzić. Głos dobiegał z balkonu dziewczyny. Schowałem się za skrawkiem dachu,tak aby mnie nie zauważyła i wychyliłem głowę. NIE WIERZĘ...C - czy T-to Kwami?!? Kwami Biedronki?!? C- czyli M-marinette T-to Biedronka?!? Wpatrywałem się z niedowierzaniem...Jaki ja ślepy byłem przez ten cały czas...Jak w ogóle jej nie zauważyłem...

-Muszę ci coś powiedzieć- powiedziało jej Kwami.

-Co takiego?- zapytała granatowowłosa.

-Bo...Pamiętasz spotkanie z Nathanael'em?

-Tak.

-Bo widzisz...on...cie zgwałcił...

-...CO?!?!- Marinette prawie by spadła z krzesełka. Szybko oddychają i trzymała się za serce.

-Marinette! Uspokój się! Daj mi dokończyć!- nalegało jej Kwami.

Usiadła z powrotem na fotelu i wzięła głęboki oddech. Miała łzy w oczach.

-Mów dalej ,Tikki- powiedziała drżącym z emocji głosem.

-Przykro mi z twojego powodu,Mari...niestety wszystko słyszałam. I musisz uważać na Lisa- powiedziała stanowczo.

-D-dlaczego?

-Ponieważ...to ON jest Lisem...

Kolejny szok dla nas obojga,pomyślałem...

-A-a-ale j - Jesteś p-pewna?!-zapytała Marinette.

-W stu procentach,Mari. Poza tym,słyszałam jak rozmawiał ze swoim kwami.

-Dobrze,Tikki wystarczy. Dziękuję,że mi o tym powiedziałaś! Bardzo ci dziękuję kochana. Kocham cie za to Tikki- przytuliła swoje Kwami,ucałowała w jej małą główkę  i weszły do środka.

Ja zaś wstałem i wpatrywałem się w fotel,na którym siedziała Moja Pani. Po jakimś czasie zorientowałem się,że stoję tu już zbyt długo. Wróciłem szybko do domu.

Podczas patrolu
~Marinette~

Usiadłam w naszym miejscu na dachu. Zaraz po mnie usiadł obok Chat.

-Witaj,My Lady- powiedział.

-Witaj Kocie.

Spojrzałam na niego.

-Co dzisiaj taki nie w humorze?- zagadnęłam.

-Dowiedziałem się czegoś złego,ostatnio...

-Co takiego?- zapytała.

-Niestety nie mogę ci powiedzieć Biedronko. Sprawy prywatne.

-Rozumiem- przypomniała mi się rozmowa z Tikki. To było straszne...Przynajmniej dobrze,że nic nie pamiętam.

~time skip~

-To narazie!- powiedziałam do Chata i Lisa.

-Do zobaczenia- powiedział Lis z tym swoim parszywym uśmiechem, jaki mu się malował. Lekko się przestraszyłam, ja jego widok.

-Do widzenia,My Lady!- odparł z uśmiechem ciepło Kot.

Posłałam Chat'u uśmiech i ruszyłam w stronę mojego domu.

Wskoczyłam przez okno.

-Tikki,odkropkuj!

Sięgnęłam po ciastka.

-Już się skończyły?- zapytałam Tikki - Poczekaj chwilkę,zaraz ci przyniosę!

~time skip~

-To ja już idę spać,Mari. Miłych snów- wleciała do szufladki Tikki.

-Tobie również- powiedziałam.

Po wykąpaniu się,itp. przyszłam do pokoju. Rozpuściłam włosy i gdy miałam zgaszać światło,poczułam zimny powiew powietrza. Wiedziałam już co się stało...O-on tu jest! Poczułam jak łapie mnie za biodra i odwraca w swoją stronę. Uśmiechał się ,,niby przyjaźnie".

-Witaj Mari- powiedział.

-Em...Hej! Co cie tu do mnie sprowadza?- zapytałam lekko drżącym głosem. Nie chciałam dawać upust emocjom.

-Wpadłem zobaczyć,co u ciebie?

-No...jak widzisz to narazie nic ciekawego...-Coraz bardziej się go bałam. Serce mimowolnie przyspieszało bicie.

-Może...masz ochotę na...

-Nie Lisie- przerwałam mu-chciałabym iść spać,jutro się nie wyśpię- powiedziałam. Dobrze wiedziałam co ma na myśli...

-Ale...

-Naprawdę Lisie- nalegałam. Tak naprawdę,w środku cała się trzęsłam ze strachu.

Zrobił skwaszoną minę. Teraz już się bałam. Patrzyłam na niego nie wiedząc co mogę zrobić.

-Yhym- odezwał się.

Podszedł do mnie blisko. Przyszpilił mnie do ściany. Oparł swoje czoło o moje i wpatrywał się we mnie.

-Nie martw się,nic ci nie zrobię. Chce tylko jednego- poruszył brwiami.

-N-nie...

-Dlaczego? Nie bój się mnie. Zobaczysz,spodoba ci się- nalegał.

-N-nie!- krzyknęłam cicho. Mój oddech był niespokojny.

-W takim razie...

Rzucił mnie na łóżko i rozbierał. Płakałam...nie...on nie może mi zrobić tego drugi raz!

W tej chwili dostał czymś mocno w głowę.

-SPADAJ Z TĄD,ALE TO JUŻ!- warknął jakiś męski głos.

-Znowu ty!- powiedział Lis.

-Tak! To znowu ja! Miło mi cię widzieć,a teraz wypad z tąd!- warknął.

Zaczęła się bójka. Otarłam łzy spływające z moich oczu. Pośpiesznie ubrałam i poprawiłam na sobie ubrania. Teraz wiem kim był mój obrońca...to Chat.
Lis oberwał mocno z tyłu głowy z metalowej laski Chat'a.

-Ał...!- wydał z siebie Lis.

-A to zaraz będziesz miał większe "Ał"!- przedrzeźniał go Kot.

Złapał go jedną ręką za kołnierz,a drugą pod ramię i tak oto wywalił go przez okno,zamykając je potem.

Chat oddychał ciężko. Podszedł do mnie. Wysunęłam się z pod kołdry i usiadłam na przeciwko niego. Spojrzeliśmy sobie w oczy. W oczach Chat'a widać było smutek,żal i gniew. W moich pewnie zaś szczęście,troskę i wdzięczność.

-Kocie...dziękuję Ci...

-Do usług Księżniczko.

-Nie wiem jak by to się skończyło,gdyby nie ty...- powiedziałam.

-Ci...już,spokojnie. Nic ci nie grozi,rozumiesz?- uniósł mój podbródek. Spojrzałam w jego zielone,kocie oczy. Pokiwałam głową.

Przytulił mnie. Objął mnie swoimi rękoma moje plecy,a ja,jego szyję.

-Dziękuję - wyszeptałam.

-Do usług,Księżniczko.

Czułam jak jego oddech jest blisko mojej szyi. Spojrzałam na niego zaskoczona. On zbliżał się twarzą do mojej. Gdy dzieliły nas już tylko centymetry powstrzymałam go ręką.

-Kocie,przepraszam,ale...ja...nie mogę- powiedziałam.

-Nie szkodzi- odparł.

Wziął rękę w moją,którą go odepchnęłam i pocałował ją,patrząc mi się w oczy. Zarumieniłam się lekko i spuściłam wzrok. Przytulił mnie. To było...przyjemne uczucie. Jakbym...no nie umiem tego opisać...
Zaciągnęłam się jego zapachem. Pachniał miętą. I...camembertem? Dziwne...Ale to przecież szurnięty Kotek.

-Księżniczko?

-Hym?-zapytałam.

-Jakby coś jeszcze ci robił,czy coś...powiedz mi o tym,dobrze?

-Oczywiście,Chat.

-Cieszę się,Księżniczko.

-I nie nazywaj mnie tak.

-Okej Księżniczko.

Zaśmiałam się pod nosem. Chat zaciągnął się moim zapachem.

-Pachniesz jak...ciastka i truskawki. Mniam.

Zachichotaliśmy w tym samym czasie.

Odsuneliśmy się od siebie. Poruszył brwiami.

-Weź przestań- uśmiechnęłam się- A ty jak mięta i Camembert.

-Niezbyt dobrane zapachy,nie?- uśmiech nie schodził mu z twarzy.

-No raczej nie.

-Ale twój- złapał mnie za dłoń i ponownie spojrzał mi w oczy- Tak.

Spojrzałam na zegar,wiszący na ścianie. Wskazywał prawie północ. Chat spojrzał też w tym kierunku. Spojrzeliśmy na siebie. Uśmiech mu zszedł.

-Wybacz,Purrrnices,ale muszę już wracać- powiedział.

-To...pa Kocie .

-Do zobaczenia,Marinette.

Złapał w swoje ręce mają twarz i pocałował delikatnie w policzek. Siedząc tak,wpatrywałam się w sylwetkę oddalającego się Kocura. Zamknęłam okno i położyłam się spać. Dotknęłam policzka tam,gdzie zostawił mi pocałunek. Rozmarzona o Kocie szybko zasnęłam,czując,że jestem już bezpieczna.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Hej.
Co tam? Jak tam?
Fajne mam wgl te rozdziały? xD
To...do następnego.
Bayo!                        

(POPRAWIONE)