Obudziłam się z całą opuchniętą twarzą. Musiałam wczoraj nieźle szlochać. Dziwne, że nie usłyszeli mnie sąsiedzi...

Ale koniec! Już dość marnowania łez na tego dupka.

Zadzwonię do niego i każę mu to wszystko wyjaśnić!

- Halo?

- Marinette! Proszę daj mi to wytłumaczyć!

- Spotkajmy się o 15:00 w parku.

- Dziękuję! Kocha -

Rozłączyłam się.

Może za bardzo go potraktowałam?
Nie Marinette wybij to sobie z głowy. Zasłużył sobie.

** godzina 15:00 **

Nie byłam jakoś specjalnie zdenerwowana czy coś. Byłam poprostu spokojna.

Ujżałam Adriena na ławce z czerwoną różą.

Pff...  Powinien mieć cały bukiet i błagać mnie na kolanach o wybaczenie.

Podeszłam do niego, a on zamiast dać mi różę i przepraszać, zaczął na mnie krzyczeć, po co ja tu przylazłam.

- Wynoś się, popsujesz mi randkę!

- Ale Adrien miałeś mi wszystko wyjaśnić!

- Tutaj nie ma co tłumaczyć! - nadal krzyczał - Nie kocham ciebie! Przeliterować?!

Ze złością poszłam do domu. Jaki dureń!

Na co ja liczyłam?

Nagle...

Wiem, rozdział krótki. Jak prawie każdy 😂

gwiazdka☆? komentarz💬?