*Marinette*

- ...Musisz pójść do Adriena i zapytać go skąd ma tą książ...

- Tak po prostu mam do niego pójść?! I co?! Może mam mu powiedzieć, że jestem Biedronką i jestem w nim zakochana?! - Wypaliłam.

- Marinette... Zresztą skoro mi przerywasz, to na pewno wiesz jak masz to zrobić! - Zdenerwował się. - Możesz już iść!

Tikki dziwnie na mnie popatrzyła.

- Do widzenia. - Powiedziałyśmy i wyszłyśmy.

- Marinette! Nie możesz tak zwracać się do Mistrza! - Powiedziała Tikki.

- Wielki mi mistrz. -  Przewróciłam oczami.

Tikki pokręciła głową z niechęcią.

- Mistrz dałby ci radę. Teraz musisz sama pomyśleć jak to zrobić...

Dopiero teraz to do mnie dotarło.

- Co ja zrobię? Tikki! Pomóż mi! - Zaczęłam panikować.

- Nie martw się. Pomogę ci...

Dalszą drogę do domu Tikki spędziła w mojej torebce.

- Cześć, mamo. - Powiedziałam. 

- Witaj, córeczko. Gdzie byłaś? - Zapytała mama.

- Eee.. No! Poszłam na chwilę do Alyiii...

Mama uśmiechnęła się, a ja popędziłam na górę. Rzuciłam się na łóżko.

- Tikki, co ja teraz zrobię?! - Wyszeptałam w poduszkę.

-  Najpierw musisz się opanować...

- Bo na pewno mi się uda... - Powiedziałam. - To co ja mam zrobić?

- Musisz pogadać z jednym ze zdjęć Adriena. - Zachichotała. - Może w ten sposób będzie ci łatwiej?

- Bardzo śmieszne!

- Marinette... Po prostu bądź sobą.

- Czyli mam się jąkać?

- Nie do końca... Pójdź tam jako Biedro...

Wstałam.

- Tikki kropkuj!

Przemieniłam się w Biedronkę.

- Dlaczego ja to robię? - Powiedziałam do siebie.

Wyszłam na balkon, upewniłam się, że nikt nie zwraca na mnie uwagi i ruszyłam do domu Adriena.

Okno do jego pokoju było otwarte. Siedział przed komputerem i... PRZEGLĄDAŁ BIEDROBLOGA?!