Perspektywa Adriena

- Niezwykła Biedronka!

Gdy wszystko wróciło do normy, 999 raz z rzędu, postanowiłem porozmawiać z Biedronką.

- Kropeczko poczekaj!

- Tak, Kocie?

- Możemy porozmawiać?

Jej miraculous zaczęło pikać. Moje zresztą też…

- Muszę iść Kocie.- powiedziała wyciągając swoje yoyo.

- Poczekaj!

- O co chodzi Kocie?

- To już 999 nasza akcja, i pomyślałem że…

- Czej… Ty to liczysz?

- Liczę każde spotkanie z Tobą, My Lady.

- Łał, Kocie ja…

- Pomyślałem, że możemy to jakoś to uczcić?

Miraculum ponownie dało znać. 4 poduszki i 4 kropki…

- Kocie naprawdę muszę iść. Możemy się gdzieś spotkać później. Może o 17? Dzisiaj? Na wieży Eiffla.

- Dla ciebie zawsze znajdę czas, ukochana.- ukłoniłem się i odszedłem.

Gdy dotarłem do domu przemieniłem się z powrotem w Adriena. Plagg opadł na poduszkę i zaczął wręcz błagać o camemberta.

- Trzymaj!- rzuciłem mu kawałek jego ukochanego sera, i usiadłem na kanapie obok.

- Jestem uratowany!- zaczął zajadać posiłek.

- Plagg, udało mi się! Umówiłem się z Biedronką!

- Ale wiesz że to nie randka?

- Ty to umiesz zepsuć każdą chwilę.

Położyłem się na łóżku i zacząłem rozmyślać. „Ciekawe kim ona jest?”~pomyślałem.

- Plagg, jak myślisz, czy Biedronka powie mi kim jest jak ją ładnie poproszę?

- Nie wiem. Nie jestem nią.- odpowiedział kończąc kawałek sera.

Spojrzałem na zegarek. 16.30.

- Plagg! Wysuwaj pazury!

Po chwili byłem już Czarnym Kotem. Biegłem po dachach budynków, aż dotarłem na wierze.

- Pięknie tu…- powiedziałem cicho do siebie.

- Potwierdzam.

Odwróciłem się i ujrzałem Biedronkę. Jak zawsze piękna.

- Witam My Lady. – ukłoniłem się- Jak zawsze piękna…

Lekko się zarumieniła. Ja również. Było już ciemno. Niebo było piękne. Tysiące gwiazd świeciło na granatowym tle.

- Więc to już 999 akcji, tak?- zapytała.

- 3 lata,2 miesięce,8godzin,24minuty i… -spojrzałem na zegarek-… 38,39,40,41…

- Dokładny jesteś.

- Liczę każdą chwilę z Tobą… I bez Ciebie…

- Romantyk z Ciebie Kocie.

- Staram się jak mogę, Kropeczko.

- Nie myślałam że ten czas szybko leci… Dopiero 3 gimnazjum… - zakryła szybko usta.

- Ah tak? Czyli masz teraz 16 lat?

- Eh… 15 poszłam szybciej. Ale nie chce o tym mówić nie powinieneś wiedzieć kim jestem…

- Dlaczego?

- N-no bo…

- Biedronko proszę. Powiedz mi. Ja też powiem.

- Nie Kocie, Jeszcze nie. Może kiedyś powiem.

- No dobrze… rozumiem.

Siedzieliśmy i rozmawialiśmy na różne tematy. Zegar wybił 18.

- Muszę iść. Rodzice będą się martwić gdzie jestem.

- Zgoda. To do zobaczenia, My Lady.

Odeszła. Ja wróciłem do domu, przemieniłem się i poszedłem na dół.

- Witaj, Adrien.- usłyszałem głos mojego ojca.

- Cze…Witaj ojcze…

Usiadłem do stołu. Służba podała do stołu.

- Smacznego synu.

- Nawzajem…

Zjedliśmy w ciszy. Poszedłem do pokoju i położyłem się na łóżku.

- Plagg. Co mam zrobić?

- O co ci chodzi?

- O Biedronkę. Muszę się dowiedzieć kim jest.

- Chłopie odpuść.

- Czy ty nigdy się nie zakochałeś w żadnej kwami???

Plagg bez słowa wstał z łóżka, poleciał do łazienki i (nwm jak xd) zamknął drzwi. Może go uraziłem? Oh… Głupi ja… Podszedłem do drzwi i zapukałem.

- Plagg? Przepraszam! Nie chciałem ciebie urazić! Jestem idiotą, wiem. Wyjdź proszę. Możemy pogadać jak chcesz.

- Nie! Nie chce gadać!!!

- Proszę…

Nastąpiła cisza. Po chwili, przez drzwi wolno przeleciało małe, czarne stworzonko.

- Niech ci będzie... Zakochałem się. I co? Zadowolony?!

- A mogę wiedzieć kim jest ta kwami?

-  Tikki…To kwami…Kwami Biedronki. Znam ją od samego początku istnienia.  Kiedyś jak poprzednia Biedronka i poprzedni Czarny Kot postanowili się odsłonić, bardziej zapoznałem się z Tikki i się w niej zakochałem… Ale już dawno jej nie widziałem. Od 3 lata,2 miesięce,11godzin,14minut i …

- I 49,50,51,52- powiedziałem razem z nim.

- Czyli ostatni raz widziałeś ją …

- Zanim Mistrz Fu rozdał miracula. Musiał nam was przedstawić. Myślisz z kąt na początku wiedziałem jak masz na imię?

Nagle usłyszeliśmy krzyki ludzi na ulicy. Ziemia zaczęła się trząść.

- Plagg! Wysuwaj pazury!

Gdy się przemieniłem od razu wybiegłem na ulice. Nigdzie nie widziałem Biedronki, a bez niej nie pokonamy Władcy Ciem. „Gdzie jesteś My Lady”~pomyślałem.