<Skay>

Jestem już około trzy miesiące w Polsce. Właśnie wracam do domu z galerii. Z Michałem w sumie nawet całkiem dobrze się mieszka... Na taką dłuższą metę... Chłopaki... Piszą codziennie. Powiem tak: chciałam im już odpisać dla świętego spokoju ale... Nie mogłam... Nie pożegnałam się z nimi i.... I nawet im nic nie powiedziałam. Boje się że są na mnie źli...

I znowu ta wibracja telefonu...

Po prostu głupi człowiek<3:

Hej Skay

Może dzisiaj w końcu odpiszesz co?

Skay naprawdę się martwimy

Proszę cię Skay...

Mam nadzieje że nic ci nie jest

Odwiedz nas Kiedyś. Będziemy czekać <3

Tęsknimy <3

I tak mniej więcej to wygląda... Codziennie. Naprawdę chce im odpisać ale.... Co ja mam im powiedzieć? "Cześć chłopaki nie pisałam z wami bo zostawiłam was bez słowa"? Nie.

Weszłam do domu i zdjęłam buty. Usłyszałam coś z góry. Weszłam powoli i cicho do pokoju Michała i mnie zamurowało.

- Ty cholero!

- S-skay? C-co ty tu robisz t-tak wcześnie kochanie? Nie miałaś być później?

- Miałam ale dobrze że przyszłam wcześniej! Wracam do domu! - zaczęłam się pakować.

- Ej Skay ale przecież nic się takiego nie stało... - przełknął ślinę.

- Nie kurwa wcale! Tak samo jak wcale nie przyłapałam cię w łóżku z jakąś wywłoką z burdelu! - darłam się na niego po norwesku z nadzieją że ta laska go nie zna.

- Skay uspokój się - przerwałam mu.

- Zamknij się już! Jutro wyjeżdzam! Skończyło się! Możesz sobie teraz do łóżka zapraszać kogo tylko chcesz! - skończyłam się pakować wzięłam walizkę na dół i usiadłam na kanapie w salonie.

Niepoważny człowiek <3

Skay.... Odpisz mi bładam...

Skay!

No Skay!

Skay!

Proszę!

Wylączyłam telefon. Nie długo ich zobaczę... Niedługo wrócę do domu... Do rodziny... Do przyjaciół... Do Martinusa...

Położyłam się na kanapie, zamknęłam oczy i zasnęłam uprzednio nastawiając budzik na piątą rano.

∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆∆

Łiiiiiiii podwyższamy próg! Musicie teraz wbić:
7🌟+25💬-spam bez znaczenia(📚)=📖

Powodzienia 😂😂😂❤