Wanneer ik huil denk ik.
Het is niet meer om de pijn die ik heb.
Het is omdat ik denk dat ik niks ben.

Deze week is er drie keer een bal tegen mijn hoofd getrapt.
Een schuimbal, die met zand en water hard is geworden.
Het kwam door dezelfde jongen en hij schold me uit...
Ik huilde omdat hij me niet kende.
Kunnen mensen serieus zo snel een oordeel over iemand maken?!

Wanneer ik huil weet ik dingen.
Ik weet waarom ik huil.
Of waarom ik niet huil.

Ik huil niet meer om de verhalen over kanker, ziektes of zelfmoorden...
Omdat dat in het dagelijks leven zo vaak en zo veel gebeurt.
Eigenlijk absurd veel gewoon!

Alleen ik lees of zie een verhaal over mishandeling...
En ik huil.
Het doet mij pijn om te zien dat mensen echt zo moeten leven.
Dat mensen in een verhaal leven.
Dat mensen het einde van hun hoofdstuk niet kunnen zien door de pijn.

Wanneer ik huik luister ik naar de dingen.
Ik luister naar de muziek.
Ik luister naar de stilte.
Ik luister naar de woorden.

We moeten meer denken aan hetgene.
Hetgene waarvoor we leven.
Bijna iedereen heeft wel een keer aan zelfmoord gedacht...
Zelfs jouw beste vriend(in).
Onthoud dat je niet de enige bent.
Onthoud dat je nooit de enige zal zijn.
Onthoud dat wanneer jij huilt er ooit iemand zal zijn die jouw tranen kan opvegen

Aantal woorden (210)