Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Cap 9.

.- Hola -. Dije acercándome a Paula.
.- Holis-. Me sonrió.

Por si muchos se preguntan que sucedió, pues mi demonio aperecia cada noche, me encariñé con el y pues cosas por el estilo. Sobre lo demás no hay nada interesante, literalmente nada y prefiero que sea así. Mi vida es un desastre después de todo.

Pero siendo sincera quiero retomar este tema.

Era dedicada y una buena persona, no sufría demasiado, claro hasta que mi abuela murió, yo no quería aceptarlo, me volví loca, inestable, un fenómeno, baje la mirada para mirar al piso, todos le pasan encima y el no se queja, tal vez ser así de fría me sirva de algo, pero aún así me siento vacía e infeliz, me eleve tan alto, pero aún así tuviera buenas notas no importaba, me sentía vacía, PORQUE NO PUEDO SER NORMAL!! YO NUNCA QUISE SER ESTO NO QUIERO SER UN MONSTRUO, POR FAVOR AYÚDENME.

.- Estás bien?-. Pregunto aún a mi lado.
.- Amm si solo estoy pensando-.

Pensando? PENSANDO?! COMO DEMONIOS PASO ESTO COMO PUEDO SENTIR TANTO POR DENTRO Y NADA POR FUERA, CARAJO, ALGUIEN AYÚDEME.

.- Bien señora tenemos los resultados de la prueba-. Dijo mi psicólogo llamando a mi madre.
.- Quédate aquí si hija?
.- Claro ma-. Dije y ningún sentimiento resono en mi cabeza.

Ni miedo ni tristeza, nada. No había nada.

.- A-alexitimia?-. Escuché a mi madre.
.- Si señora, por desgracia ahora no puede sentir nada ninguna emoción propia, lo lamento-. El doctor salió y me miró con ¿Lastima? Así se le llama verdad?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro

Tags: #miedo