Mature Content — 🌹

KABANATA 17

Mabilis lumipas ang dalawang linggo at ganoon din na parang bulang naglaho ang pakikitungo sa akin ni Miguel. Hindi ko naman alam kung paano ko s'ya kokontakin lalo pa't wala namang akong cellphone. Kanina lang binigay ni Dad ang ATM card ko at ang cellphone ko. Sa loob ng dalawang linggo, masasabi kong halos mabaliw ako sa pag-iisip kung nasaan s'ya, anong ginagawa n'ya, okay lang ba s'ya... pero wala akong magawa kundi ang maghintay sa kanya. Pero wala s'ya, pagkatapos ng gabing 'yun ay parang sumama na rin s'ya sa bawat paglubog ng araw na hindi ko manlang masilayan ang umagang ka'y ganda na s'ya ang kasama.

Kinuha ko ang garden hose atsaka pinaliguan ang malapad na bermuda grass sa bakuran nila Lolo. Tinawagan n'ya ako kanina at sinabing dumito muna ako ngayong araw na ito dahil matagal daw niya akong di nakita at namiss n'ya daw ako ng sobra sobra. Nangi-ngiti naman ako sa paglalambing ni Lolo. Sanay na ako sa pambobola n'ya, pustahan pa't maya maya'y may request na ito sa akin, tulad ng... maging crew sa cafe o di kaya naman cashier. Naiiling na lamang ako kapag naiisip ito.

Natapos ko ang ilan sa mga gawaing-bahay na lipad parin ang isip, malayo sa katotohanan, magulo, at punong puno ng katanungan. Naipilig ko ang ulo ko ng mapansing pinapanood pala ako ni Lolo mula sa ikalawang palapag ng bahay n'ya, ngumiti naman ako agad ng humaway s'ya.

"Sipag..." pagbibiro n'ya ng makalapit sa akin.

Ipinatong ko ang feather duster, "Hmp, siguro may request ka na naman sa'kin, Lo..." natawa si Lolo ay bahagyang ginulo ang buhok ko.

"Haish, ofcourse not!" lalong lumakas ang tawa ni Lolo atsaka naupo sa sofa, naupo rin naman ako sa harap n'ya.

"Long time no see, Lo." seryosong sabi ko.

"Yes, apo..." ngumiti s'ya bahagya.

"May problema po ba?" alam kong meron, hindi n'ya ako papupuntahin dito kung wala. Hindi ugali ni Lolo ang man-trip ng apo.

"May family dinner bukas, tama?" tanong ni Lolo.

Napakunot-noo ako, "Opo, 'yun na pinag-kakaabalahan nila Mom simula kahapon..."

"Sa cafe iyun gaganapin, Yssah..." natawa s'ya ng magulat ako bahagya.

"Huh? Bakit doon? Paano ang cafe? Close sa gabi? Sayang ang kikitain..." pag-aalala ko pa.

Sumeryoso ang mukha ni Lolo, "I'll see you tomorrow then... umuwi ka na't magpahinga, pinagod yata kita sa paglilinis..."

"I'm okay, Lo... kayang kaya ko naman po atsaka isa pa..." hindi na ko naituloy pa ang sasabihin ko ng tumayo si Lolo.

"Apo talaga kita, mana ka sa Lola mo..." humalik si Lolo sa ulo ko, "Hala sige, uwi na... ipapahatid na kita." naiwan akong nakatanga sa likod ni Lolo ng maglakad ito palayo sa akin.

"Problema mo, Lo?" naiiling kong nasambit kahit pa alam ko na hindi n'ya yun maririnig. "Haish, iba na ang tumatanda..." napahagikhik ako at hinila ang handle ng bag ko.

Kinagabihan, pagkatapos maligo ay agad akong bumaba para sa dinner. Tulad ng mga nakaraang araw tahimik ang hapag. Walang may balak mag-salita. Mas mabuti pa sigurong sanayin ko na ang sarili ko sa ganito para hindi na ako mas nasasaktan. Si Daddy laging abala sa agenda nila Ate. Si Mommy naman ay taga- OO at HINDI naman. Si Kiel, walang pakialam sa paligid n'ya. Kain, games, study... yan lang ang gawain n'ya. Malapit na naman ang pasukan kaya't matitgil na s'ya sa pag-bababad ng mata sa computer n'ya. Tatlong lingo nalang back to school na ang lahat.

"Oh I like it, Daddy! Mukhang ang mahal ng isang ito, right?" malambing na boses ni Ate, napatunghay naman ako. Tinaasan n'ya ako ng kilay ng magtama ang mga mata namin. Yumuko na lamang ako at sunod sunod na isinubo ang laman ng plato ko.

"Yes, Deinna... how about Miguel, iyan din ba ang gusto n'ya?" Awtomatikong tumitig ang mga mata ko sa gawi ni Daddy, ano bang meron?

"Ugh, sabi n'ya chooce whatever I like, haish! lahat ay gusto ko! But ofcourse isa lang ang kailangan, right?" hinila ni Ate ang cellphone n'ya ng mahagip ng mata ko iyun pero ang totoo ay wala naman akong nakita.

"Anak, just choose the simple one nalang..." singit ni Mommy.

"No way! I'll choose the most beautiful and expensive one, Mom! Once in a life time lang ito, okay? So please... Lemme handle this." pag-tataray ni Ate kay Mommy.

Ngumisi si Kiel at rinig na rinig ko 'yun, "I guess... none of those are nice on you then, ang tagal pumili?" pambabara nito.

"Kiel!" si Daddy.

"Whut?" humarap si Kiel kay Dad na parang wala naman s'yang pakialam kahit pa si Daddy 'yun.

"Manner!" saway nito.

"Seriously?" ipinatong ni Kiel ang hawak na kutsara at tinidor sabay tulak sa upuan patalikod, gumawa pa ng ingay yung upuan kaya't napatingin kami sa kanya. "I'm done." sabay talikod at dumeretso s'ya sa kwarto n'ya.

"Anyare 'dun?" naisatinig ko pa kaya't nahihiya akong napayuko at mabilisang tinapos ang pag-kain ko. Umakyat agad ako sa taas para magpahinga.

Sumalampak ako sa kama para tingnan ang paper bag na dala dala ni Mommy kanina, pasalubong n'ya daw sa akin yun at iyun din daw ang susuotin ko bukas. Nangi-ngiti 'kong hinila mula sa loob ang isang halter dress, hot red ang kulay nito. Hanggang sa itaas ng tuhod lamang ang haba at plain lamang iyun... ang simple pero ramdam ko kung gaano kamal noon. Napanganga ako sa ganda ng dress na ito. Mukhang hindi basta basta family dinner lang ang pupuntahan namin kung ganito ang isusuot ko? Isa pa, bakit nga ba sa cafe ang family dinner?

Naiiling 'kong inihanger ang dress na bigay ni Mommy.

TING~

Agad kong inabot ang cellphone ko,

Unknown Number

I miss you so bad...

"Miguel?" bulong ko, parang may sariling utak ang mga kamay ko ng agad kong idinaial ang number na 'yun. Malakas ang kutob kong si Miguel ito.

RINGING~

Isa, dalawa, tatlo... Walang sumasagot. Dinaial kong muli ang number na ginamit n'ya but this time ay agad sumagot ang kabilang linya.

"Yes, hello? Who's this?" parang sumisigaw pa yung lalaki sa kabilang linya dahil maingay doon.

BAR?

"Hello..." Ugh, kumalabog ang dibdib ko, hinsi s'ya si Miguel. Kilala ko ang boses n'ya. Lasing man o hindi.

"Yes?" pag-uulit muli noong lalaki sa kabilang linya, "Damn! Hello? Sino ba 'to???" sigaw pa n'ya.

"Uhm... ahh, sorry po." paghingi ko ng paumanhin baka nawrongsend lang iyung kanina. Papatayin ko na sana ng biglang...

"Hey!" sigaw muli nito. Narinig kong parang may nag-aaway?

"Hello..."

MIGUEL!

Nag-uunahang tumulo ang luha ko ng mapagtanto kong si Miguel nga ito, "MIGUEL..." napahikbi ako. Sa loob ng dalawang linggo, ni text, ni tawag wala. Pero bakit ganito? Isang text n'ya lang nawawala lahat ng sakit sa puso ko.

"Sshhhh..." pang-aalo n'ya pa.

"Where are you?" napahikbi ulit ako, "I miss you too..." tumulo muli ang luha ko.

"Somewhere near... hey, don't cry. I'll see you soon, okay..." malambing n'yang sabi. Nararamdama ko ang bigat sa bawat kataga n'ya kahit ano pang lambing noon.

Suminghot muna ako, "See you..."

"Alessa..." bulong nito sa kabilang linya, napapikit ako dahil sa kakaibang lamlam ng tinig n'ya kahit pa napakaingay ng paligid.

"Hmmm..." pinahid ko ang luha ko gamit ang kobre ng unan.

"I Love You... Always."

Napahikbi muli ako, "I love—" hindi ko na natapos pa ang sasabihin ko ng maputol linya n'ya. "Migs..." tumulo ang luha ko.

Mabilis kong kinuha ang hoodie ko atsaka nakiramdam kung gising pa sila. Ilang minuto pa ang lumipas ng mapagtanto kong wala ng tao sa ibaba. Ibinulsa ko ang cellphone ko pagkatapos kong itext si Miguel. Tulad ng dati, dahan dahan akong bumaba sa hagdan. Ngayon ay meron na akong sariling susi ng double lock na pinto. Thank you kay Kiel, he did duplicate the keys for me. Sa ganitong bagay n'ya ako lubos na nauunawaan. Hindi ko man alam ang rason pero laking pasasalamat ko sa lahat ng pagtatakip n'ya sa akin.

Maingat kong isinara ang gate sa likod bahay atsaka dali daling naglakad sa ikalawang kanto, malalim na ang gabi ako masasabi kong ako nalang ang tao sa labas ng bahay. Natatakot man ako pero kailangan kong makita at makausap si Miguel.

Ilang minuto pa ay nakatayo na ako mismo sa lugar kung saan kami madalas magkita. Madilim dito at walang makakakita sa akin. Nasa gilid ako ng kalsada at nakaupo lang habang iniitay ang reply n'ya. Hindi ko matiis na hindi mag alangan dahil mula masyado ng gabi pero... si Miguel 'to, I miss him so much it hurts.

Ilang minuto pa ang lumipas, isang oras na... wala parin s'ya. Bumilis ang tibok ng puso ko. Nasaan na ba s'ya?

"Come on..." bulong ko.

Naaninag ko ang ilaw mula sa ikat-long kanto, ilaw ng sasakyan 'yun! Napatayo ako sa medyo madilim na bahagi ng kalsada. Tama, sasakyan ni Miguel...

Sinalubong ko ang sasakyan n'ya kahit hindi pa 'yun tuluyang nakahinto sa tapat ko. Hindi ko na inintay pang makababa si Miguel, kusa na akong sumakay doon. Nagulat pa s'ya dahil sa ginawa ko.

"Miguel..." deperada na ako, hinila ko s'ya atsaka niyakap ng mahigpit. Alam kong lasing s'ya dahil sa masyadong matapang ang alak na dumikit na amoy s katawan n'ya.

"Hey..." usal n'ya ng humilay ako sa pagkakayap,

Napahikbi ako, "Namimiss na kita..." napahagulhol ako at muling humayap sa kanya.

"Ssshhhh... i'm here na, tahan na..." hinaplos n'ya ang kilod ko, "Sorry..."

Kusang bumitaw ang bisig ko at dumeretso ang labi ko sa labi n'ya.

Nagsimulang gumapang ang mga kamay n'ya sa bawat parte ng katawan ko. Dumadampi ang labi n'ya sa bawat sulok ng mukha ko. Dumako paibaba ang kamay kaya't hinayaan ko lamabg s'ya. Bahagya pa n'ya itulak ang kinauupuan ko upang magkaroon ng espasyo ang katawan namin.

Hinalikan n'ya ako sa labi, "I love you..." sambit n'ya.

"Ahhhhh..." halos maitulak ko s'ya sa sobrang sakit pero nasisiyahan ang kalooban ko. Naluluha ang mata ko sa bilis ng kamay n'ya. "Miguel... Ahhhhhhhh!" Napahawak ako sa balikat n'ya ng itaas n'ya ang dalawang binti ko mula sa pagkakaupo ko, "Miguel!" Namilog ang mata ko ng maramdaman ko na naman iyung tulad ng dati...

"Please... Ahhhh!" Napainat ako.

Hindi ko s'ya mapahinto, at mukhang ayaw rin ng katawan kong tumigil s'ya sa ginagawa n'ya. Napasabunot ako sa buhok n'ya ng maramdaman kong parang... "Aaahhhhhmmmm!" Napaliyad ako ng maramdaman ko 'yun.

Tumunghay s'ya at mabilisang inalis ang natitira ko pang saplot. Masyadong masikip ang ganitong eksena sa loob ng sasakyan pero wala na akong pakialam.

Kusang naghiwalay ang binti ko ng pumuwesto s'ya sa gitna ko. Napaliyad ako ng lumapat ang katawan n'ya. Ramdam na ramdam ko ang pagkalalaki n'ya sa gitna ko.

"Alessa... Ahhhhh!" Tumulo ang butil ng pawis n'ya sa mukha ko.

"Migs... hmmmmm ahhhhhhhhhhhh!" Napahawak ako sa bewang ni Miguel ng magsumula s'yang umindayog sa ibabaw ko.

Halos maputulan na ako ng hininga sa bilis noon. Hindi ko ininda ang sakit ng likod at mga binti ko na nakataas mismo sa harap ng sasakyan n'ya. Madilim at tahimik na ang paligid kaya't wala ng makakakita pa sa amin o di naman ay makakarinig sa ungol naming dalawa.

"Ahhhhh..." napaliyad ako ng sukdulang pagpasok ni Miguel sa katauhan ko.

"Miguel...hmmmmmmmmmm!" Napahikbi ako, masakit... masakit ang nagaganap na ito.

"Ahhhhhhhhhhhhhh..." ungol ni Miguel at dahan dahan s'yang huminto, "I love you... sorry."

Pawang hinihingal kaming dalawa ng maghiwalay ang katawan namin. Inayos ko ang suot kong hoodie at ganoon din naman si Miguel. Nang maisara ang zipper ng suot nitong jeans ay humawak siya sa kamay ko. Hinalihan n'ya ang kamay ko, atsaka tumuloy sa aking noo.

Napayakap ako sandali,

"I love you too, Miguel..." huminga muna ako ng malalim bago sinalubong ang mga mata n'ya nakatitig sa akin.

"Sorry, Alessa..." nakita ko ang pag-kislap ng mata n'ya, mga namumuong luha sa mga mata n'ya.

Sorry?

Bumilis ang pagtibok ng puso ko.