Widzę pytanie, czemu nie śpisz?

Jak, gdy płaczę po nocach.

Znów patrzę w ekran, no błagam, odpisz.

Chcę już twarz w ręce chować.

Leżę porobiony tymi emocjami.

Chyba nigdzie nie wstanę przez cały dzień.

Nie wiem, gdzie mnie to zaprowadzi.

Była tylko moim snem.

Dzisiaj jej nie ma.

Wokół tylko chłód.

Teraz odkrywam swój dar.

Nie skupiam się już na dniu.

I tak przemijają za szybko.

Gubię świadomość.

Zapisuję za dużo stron.

Nie udaję kogoś.

Przecież wiesz, że dalej się nie zmieniłem.

Napisałem tylko za dużo wierszy.

Znów o czwartej się zbudziłem.

Znów widziałem te parę straconych dziewczyn.

To już za mną.

Dalej o paru myślę czasami.

Chyba muszę nową relację zacząć.

Już nie mogę tego naprawić.

Już chyba nie mam siły.

Obok kogoś znów brakuje.

To ma za duży na mnie wpływ.

Skupiam się na każdym szczególe.

Widzę za dużo wad.

Myślą, że są niewidoczne.

Znów wprowadzam się w dziwny stan.

Zbieram myśli rozrzucone.