Miał rację i Kate o tym wiedziała. Ona też go pragnęła.

Nastał kolejny dzień Kate obudziła się w jednym z pokoji Ludwika który podobno był jej.. Wyprostowała się i ujrzała na krześle obok lustra sukienkę. Podeszła do niej wzięła ją i udała się do łazienki. Tam znalazła dodatki. Bardzo się zdziwiła tym że dostała to od wampira który wczoraj zrobił coś tak dla niej intymnego i później znikł. Ubrała sukienkę i buty oraz dodatki znalazła również swoją kosmetyczkę więc umalowała się i wyszła z pokoju.

Gdy schodziła po schodach usłyszała że wampir z kimś rozmawia i to bardzo głośno. Postanowiła stanąć pod drzwiami i dowiedzieć się czegoś więcej.

-Wy nic nie potraficie zrobić dobrze , prawda- odparł zły prawie krzycząc. Kate lekko się zlękła tym jakim oziębłym i surowym tonem mówił.

-Panie. On jest bardzo silnym wampirem. Pokonał dziesięciu baronów.

-Musiał być hrabiom lub księciem krwi.-rzekł lekko zwątpiony.

-Właśnie Panie.- zgodził się z Ludwikiem.

-Ale to niemożliwe żaden z mojej krwi by tego nie zrobił bo bym o tym wiedział. A moje rodzeństwo Krwi nie ma w Ameryce i jestem tego pewien na 100 procent. - powiedział przekonany.

-Więc kto.- I nie dokończył bo podłoga pod Kate stopami się ugięła i zaskrzypiała. Wszystko działo się tak szybko dziewczyna spojrzała na swoje stopy i gdy podniosła wzrok przed nią stał Ludwik z swoim uśmiechem.

-Obudziłaś się.-odparł i wtedy dołączył do niego UW drugi mężczyzna.- Spotkamy się w biurowcu Christopher.-spojrzał na niego przelotnie a owy chłopak znikł rozpłynął się w powietrzu. Wampir znów zwrócił się do Kate. -Rodzice nie nauczyli Cię że się nie podsłuchuje kochana.

-Nie podsłuchiwałam.- odparła. Mężczyzna tylko przechylił głowę i spojrzał na nią jak na idiotkę.

-Czyżby? To jak wytłumaczysz mi to że tu stoisz od jakiś. - Spojrzał na zegar- Pięciu minut.- popatrzył na nią z małym poirytowaniem.

-Już mówiłam ja.- I wtedy urwała skąd on mógł wiedzieć że stała tu od pięciu minut. Wtedy zrozumiała.

-Słyszałeś mnie. Od początku i udawałeś że mnie tu nie ma.- popatrzył na nią jakby odkryła Amerykę.

- Tak aniołku słyszałem jak wstałaś i jak schodziłaś. Wyczułem cię gdy tylko opuściłaś pokój. Nie chciałem cię zdradzać przed Chrisem. Lepiej żeby nie wiedział że nas podsłuchałaś.

-On też jest wampirem. Musiał nie poczuć.

-Mógł słyszeć lecz wątpię ma tylko Trzy lata choć jest Baronem.

-Kto? Kim?- dziewczyna spytała zdezorientowana.

- Właśnie nie mówiłem ci. O naszych tytułach.- odparł i wskazał na sofę mówiąc krótkie - Usiądź.- Dziewczyna to uczyniła i poczęła słuchać jego opowiadań.

- W naszym społeczeństwie jest coś takiego jak Linia Krwi. - rzekł i zaczął wyliczać na palcach u prawej ręki pokazując przy tym piękny pierścień. - Król, Arcyksiążę, Książęta, Hrabia, Baronowie, Szlachcice oraz zwykły plebs.

-Co? Co?

-Już tłumaczę to może być skomplikowane dla zwykłego śmiertelnika.

-Nie jestem zwykłym śmiertelnikiem- dziewczyna pogroziła mu palcem a on tylko zaczął się śmiać.

-Tak oczywiście droga łowczyni.- rzekł i lekko się ukłonił. Usiadł na fotelu na wprost dziewczyny i kontynuował.     -Król jest jeden i z tego co mi wiadomo to nikt nie wie gdzie jest i czy żyje .Książęta są na każdym kontynencie gdzie są wampiry i jest ich kilkoro  są oni przemienionymi przez króla. Hrabiowie to Druga linia krwi czyli przemienieni tylko przez królewiczów. Baronowie to ci przemienieni przez Hrabiów. Szlachcice przez Baronów. A zwykli to już ci bez tytułu od brudnej roboty przemienieni przez Szlachciców .

-To skomplikowane a ty jesteś kim?- wtedy Ludwik uśmiechną się pod nosem.- Bo na pewno nie Królem bo go podobno nie ma. Jesteś księciem tak? -odparła

-Nie moja droga jestem kimś więcej niż księciem jestem arcyksięciem spadkobiercą korony królewskiej wampirów pierwszym wampirem zmienionym przez króla.

-ŁAŁ tak jakby pierworodny?- spytała z podziwem dziewczyna.

-Tak , coś takiego. -rzekł nadal się uśmiechając pod nosem i spoglądając na swój pierścień ciągle go obracając. Kate to zauważyła i spytała go.

-Ten pierścień. On coś oznacza.

-Tak każdy wampir ze  królewskiej lini Krwi ma inny tak wygląda pierścień Księcia.

-Ładny.

-Mam coś dla ciebie.- powiedział wstał i podszedł do biurka które stało z boku . Wyciągną z środka pudełeczko i wrócił do dziewczyny.

-Chyba nie zamierzasz mi się oświadczyć wasza wysokość.- popatrzył na nią i zaczął się śmiać.

-Jesteś słodka Kate jakbym chciał ci się oświadczyć zrobił bym to bardziej romantycznie.-usiadł obok niej i otworzył pudełko był tam śliczny medalion z czerwonym oczkiem takim samym jak pierścień Ludwika.- To medalion własności. Ale ja bardziej go nazywam ochronnym. - wytłumaczył- Dzięki niemu żaden wampir ni podniesie na ciebie ręki ani nic ci nie zrobi bo będzie wiedział że jesteś moj..- i nie dokończył bo dziewczyna z bardzo złą miną się na niego popatrzyła.- pod moją opieką.- poprawił się.

-Jest piękny. Ale nie mogę go przyjąć jestem łowcą nie mogę.

-Możesz bo ci go daje a tego daru się nie odmawia.-Wampir podszedł do Kate ta odgarnęła włosy na prawą stronę a on zapiął naszyjnik na jej szyi.  

-Naprawdę jest wyjątkowy.-uśmiechnęła się do niego lekko.

  -No dobrze pora coś zjeść jesteś pewnie bardzo głodna  mała królewno.

-Możesz przestać!- krzyknęła

-Co się stało znów- popatrzył na nią zdziwiony.

-Nie jestem żadną mała królewną.
- Ludwik zaczął lekko chichotać pod nosem ukazując pierwszy raz cudowne dołeczki które były w jego policzkach.

                                      ***

Po skończonym posiłku Kate spytała wampira.

-Mogę wrócić do domu.

-Nie.

-Wiesz dobrze że to nie było pytanie na które odpowiada się nie albo może. - powiedziała z przekąsem

-Wiec?

-Chce wrócić do domu.

-Na górze jest jakiś strój przebierz się idziemy biegać, a później odwiozę Cię do domu dobrze.-spojrzał na nią .

-Dobrze. - wstała i poszła na górę na łóżkuznalazła strój do biegania.

Po przebraniu się zaszła na dół.