Andreas' POV:

Fuck! Fuck! Fuck!

Naikuyom ko yong mga palad ko sabay hampas sa manibela ng kotse. Nagtagis ang mga bagang ko at di ko mapigilang hindi uminit ang ulo sa nakikita ko ngayon.

Si Gabriela nakapaloob sa mga bisig ni Maximus!

Hindi na ako nagpakita sa kaniya simula nung huling gabi na hinatid ko siya sa boarding house niya galing sa party.

Hiniling niyang layuan ko siya dahil sa maraming dahilan na hindi ko halos matanggap pero nirespeto ko dahil yon ang gusto niya. I never saw her that sad about something other than that night. She felt so low about herself and I want to smack my face because I was not able to boost her confidence.

I flew to Italy a week ago after that night for a business trip and to personally meet a wine supplier, in preparation sa mga bubuksan naming branch and I made a good deal.

I kept myself busy with work in the office para lang hindi ako matuksong pumunta ng restobar. Ayokong makita ako ni Gab. Gusto kong ibigay yong gusto niya na huwag na siyang guluhin.

Pero mukhang mali ako sa akalang gusto niya ng katahimikan dahil sa unang beses na bisitahin ko siya discreetly pagkarating ko galing sa business trip ay magkayakap na Gabriella at Maximus ang palagi kong nakikita. Iyon ang palagi kong naabutang eksena tulad ngayon.

Gustong-gusto kong hiklasin ang mga braso nang hinayupak na yon at baliin para hindi na makayakap kay Gabriella kailanman. God knows how I tried hard to stop myself from going out of my car and do what I want to do with him.

Kaya ba ayaw niya sa akin dahil sa lalaking 'yon? Kaya ba ayaw niyang magpaistorbo dahil yong lalaking 'yon ang gusto niyang umistorbo sa kaniya?

Ni hindi man lang niya ako makamusta kahit nung mga pagkakataong nagkakapalitan sila ng txt ng kapatid kong si Amara. Ilang beses akong parang tanga na nakikiusyoso kay Amara kung nabanggit ba ako ni Gab pero hindi daw.

Fuck! I hate this feeling! I hate being like this!

Sa araw-araw na ginawa ng Diyos, walang oras na di ko siya naisip. Walang pagkakataong hindi ko naisipang puntahan siya. Gustong-gusto ko siyang makasama.

Ilang beses ko na siyang inaabangan sa labas ng boarding house makita lang siya mula sa malayo. Ilang beses ko na siyang gustong lapitan para makausap. At ilang beses ko nang pinigilan ang sarili ko na huwag gawin yon dahil alam kong hindi ko lang siya basta kakausapin.

I'm dying to hold her in my arms and kiss her. That's how I long to be with her. And I fuckin' hate missing her like this!

Nakita kong umalis si Maximus nung makapasok na si Gabriella sa gate ng tinutuluyan boardinghouse.

I was about to get out of my car when I saw her taking the stairs paakyat sa boardinghouse niya.

Shit!

Pilit kong kinalma ang sarili ko. Hindi ako pwedeng gumawa ng eksina sa ganitong oras. It's four o'clock in the morning and I'm sure she's tired as he'll right now.

Umaga pa siyang nagtatrabaho. Alam ko yong mga ginagawa niya mula nung magsimula siyang mag part-time na crew sa isang fastfood slash snack bar. Mostly ay mga bata at estudyante ang mga customers not just because of the food but also because of the atmosphere.

Malaki ang dalawang palapag na tindahang 'yon na may malaking playland na nakaset sa halos kalahati ng second floor. Kung sino man ang nakaisip na itayo yon at gawing negosyo ay siguradong may mga anak o di kaya ay may maliit na mga kapatid para bigyang emphasis ang palaruan. The atmosphere sa second floor shouts happiness for the kids and that's what I like about the place.

I wonder if she's planning to quit her job at the resto. At first I hated the idea but on second thought, maybe that would help lessen her time with that man she's hugging a while ago.

Really, Andreas? You're that desperate to stop her from seeing him? You're ready to lose a good employee?

Napabuntong-hininga ako ng malalim dahil sa sigaw ng utak ko dahil oo ganun ako ka desperado ngayon.

Hindi naman masama ang pang-umaga niyang trabaho in case doon na siya mag-full time. Masaya ang atmosphere and she'll experience a much lighter and happier environment dahil sa mga bata na palaging naroon.

Bata? Are you planning to train her on how to deal with babies? Ano yon? Preparatory lesson?

Gusto ko bigwasan ang sarili ko dahil sa hiyaw ng utak ko.

Of course, she was not able to experience such things when she was young. Given the history of how she was conceived and raised by her mother alone in the absence of her father was not a good one. Nakita ko kung paano yon nakaapekto sa tiwala niya sa kaniyang sarili. Masyadong maliit ang tingin niya sa sarili niya because there are people who keeps on making her feel that way. And I feel guilty everytime she felt that to herself, that she's not good enough for anyone especially me dahil sa antas ko sa buhay.

She keeps on using that against me and I hated myself because I can't convince her that it doesn't matter to me. Na kahit siya pa ang pinakadukhang babae sa mundo, gusto ko pa rin siyang makasama.

I drove off her place ng masigurong hindi na siya lalabas at baka nakatulog na din siya sa mga oras na 'yon.

I haven't sleep kahit kunti so I decided to head for my condo. Papadiritsohin ko na lang si Paulo sa condo mamaya.

I composed a text for Cleo informing her na hindi ako makakapasok ng maaga.

.......

I heard a buzz just in time I doze off. Alam kong may tumatawag sa cellphone kong nakapatong sa bedside table ko but my eyelids were too heavy to open.

I tried to ignore the call but it didn't stop. Tunog pa din ito ng tunog kaya wala akong ibang choice kundi abutin yong cellphone ko at pikit-matang sinagot ang tumatawag.

Panay buntong-hininga lang ang naririnig ko mula sa kabilang linya.

"Hello? Who's this?" tanong ko matapos sipatin ang numerong nakarehistro sa screen.

Hindi pamilyar sa akin ang numero and I can't even tell if the caller was a boy or a girl.

"Why don't you talk and tell me what you want? You're fuckin' disturbing my sleep!" I snapped and ended the call.

I guess that's where I poured all my frustrations. Frustrations na nagiging mitsa ng pagiging aburido ko sa opisina sa mga nakalipas na araw. Even Mara was not able to escape from my mood swings when she keeps on asking me why I'm in a bad mood.

I went back to bed and tried to get some sleep again after I turned off my phone for good. I felt like my brain was drained to the fullest na kung pwede ko lang ding i-off ay ginawa ko na.

Isang malungkot na mukha ni Gabriella ang nakita ko sa unang pagbukas ng aking mga mata. Napakurap ako ng ilang beses kasabay ang pagbangon mula sa kinahihigaan kong Kam.

Si Gabriella! Nandito siya sa kwarto ko?

Hindi ako makapaniwala sa nakikita pero ilang kurap na ang ginawa ko ngunit naroon pa rin siya, nakaupo sa gilid ng kama ko habang malungkot na nakatingin sa akin.

Paano niya nalamang nandito ako sa condo ko? Hindi niya Alam Ang lugar na 'to.

"Si Mara. . . sinabi niyang nandito ka." wika niya na parang nababasa niya ang tanong sa isip ko.

I felt happy with her presence but sad with the look on her face.

"Gab? May problema ba?" tanong ko sa kaniya sabay abot ng pisngi niya.

"Andreas. . ."

"Tell me. I know something's bothering you. You won't be here kung walang problema."

Kinuha niya Ang kamay ko mula sa pisngi niya at ginagap yon. A warm feeling enclosed my heart when she hold my hand and squeeze it.

God! How I love to hold her.

"W-Wala namang problema. Namiss lang kita. Ilang araw ka nang hindi pumupunta sa resto.

"I'm sorry. Sinunod ko lang ang gusto mo, Gab. Pinagbigyan kita sa hiling mo ng gabinh yon. Na hayaan kita."

"Kaya ba hindi ka na nagpakita? Yun din ba ang. . . ang gusto mo, Andreas?" may lungkot sa boses niya nung itanong niya yon.

"Hindi, Gab. You don't know how hard it is for me to give you what you want. Those days were like hell for me. Missing you was like torture that I have to endure. I missed you so much, Gabriella." kumpisal ko.

Hindi siya nagsalita. Napayuko siya at sa magkahawak na kamay namin tumingin.

Hindi ko napigilan ang sarili ko nang abutin ko siya at ikulong sa nga bisig ko. Miss na miss ko na siya na para na akong mababaliw kung hindi ko siya mayayakap ngayon.

Naramdaman ko yong pagganti niya ng yakap sa akin, dahilan upang mas higpitan ko pa ang yakap ko sa kaniya.

I don't know what I did good at siya ang nagisnan ko ngayon dito but I don't wanna ask anymore. All I want to do right now is hold her in my arms hanggang nandito siya, hanggang pwede pa.

"Miss na miss na din kita, Andreas. Ilang araw kitang hinihintay pero hindi ka dumating." napangiti ako sa sinabi niya.

At last inamin din niya ang nararamdaman niya sa'kin. Ang tagal kong tinatanong sa sarili ko kung bakit di ako magustuhan ni Gabriella. Kung bakit nag-aalangan siya sa akin.

I look in her eyes nung maghiwalay kami.

"You know I love you so much, Gabriella. Ibibigay ko sayo kahit anong gusto mo. Kahit hilingin mong lumayo ako. Kahit gaano pa kahirap para sa'kin yon, basta maging masaya ka lang, gagawin ko." sensero kong wika sa kaniya habang magkahinang ang aming mga mata.

Hindi siya siya kumibo. Basta nakatingin lang siya sa mga mata ko.

"Tell me that you love me too, Gab. Na hindi mo lang ako basta na-miss. Sabihin mo sa'kin na pareho Yong nararamdaman natin para sa isa't-isa. Please, Gab."

Hindi pa rin siya umiimik. Gusto ko nang ma-frustrate sa katahimikan niya. Bakit hindi niya maamin sa akin na mahal din niya ako? Iyon ang nakikita ko sa mga mata niya.

Ngunit yong frustration ko ay biglang nawala nung maramdaman ko ang mga labi niya sa mga labi ko.

She kissed me!

Banayad na halik nung una na naging mapusok nung simulan kong tugunin 'yon. Dumako sa magkabilang panga ni Gab ang mga kamay ko habang napakapit siya sa aking mga braso.

I started nibbling her lower lip. She has the softest lips I've ever kissed. Naging mas maalab ang halik na pinagsaluhan namin. Gumaganti na siya sa pagkagat sa labi ko na naghatid ng kakaibang init na gumapang sa aking katawan.

I coaxed her to open her mouth which she did and I envade her mouth with my tongue. Parang nakahanap ng kalaro ang aking dila nung salubungin iyon ng dila ni Gab.

Pareho kaming kapos sa hanging nung maghiwalay ang aming mga labi.

"I love you so much, Gab." usal ko habang magkadikit ang aming mga noo at parehong naghahabol ng hangin.

Isang ngiti ang itinugon ni Gab sa sinabi ko bago siya tumayo at tinungo ang pinto.

"Bye, Andreas." pabulong na wika niya bago siya tuluyang lumabas ng pinto.

Napatayo ako sa kama para habulin siya.

Blag!

Napadilat ako nung bumagsak ang likod ko sa sahig. I'm still in my room lying on the floor facing the ceiling.

Damn! It's just a dream!

Panaginip lang pala yong pagpunta dito ni Gabriella at kahit yong. . .yong pinagsaluhan naming halik.

Ganun ko na ba siya ka-miss para mapanaginipan ko siya?

"Andrie. . .?" si Pauli yon.

"I'm here." sagot ko na di man Lang inisip na tumayo mula sa pagkakahiga sa sahig.

"What are you doing there? Tsaka ano yong parang bumagsak?" sunod-sunod na tanong ni Paulo nung bumungad siya sa harapan ko.

Hindi ko siya sinagot. Ibinalik ko yong tingin ko sa kisame.

"Oh, okay. Sa baba lang ako kung may kailangan ka." wika niya saka tumalikod.

Alam kong alam na niya ang sagot sa mga tanong niya sa'kin kanina.

Tamad akong bumangon mula sa sahig at bumalik sa kama.

Napahawak ako sa labi ko. Ramdam ko pa rin ang lambot ng mga labi ni Gabriella sa mga labi ko.

What are you doing to me, Gabriella?

Bulong ko sa sarili sabay takip ng unan sa mukha ko. Kung pwede lang na hindi ko muna siya isipin ngayon kaso hindi. Para siyang magnet na dumikit sa utak ko.

Paulit-ulit niyang ginugulo ang mundo ko mula nung nakilala ko siya. Palagi na Lang  siyang laman ng isip ko.

Fuck! I love Gabriella but I hate being like this.

Pursue her! Don't stay in a corner and watch other men take her.

Napabangon ako sa sigaw Ng utak ko. I went straight to the bathroom to take a shower.

I'm coming, Gab!