Rano obudził mnie dzwonek do drzwi.

Która jest godzina?

Spojrzałam na szafkę nocną gdzie leżał mój telefon, 10:30.

Czemu czuję się niewyspana ?
A może dlatego, że te dwa cwele siedziały u mnie do prawie 2 w nocy.

Osoba dobijająca się do drzwi nie odpuszczała.

Cholera, czy tylko ja tu mieszkam?!

Zwlokłam się z łóżka i w piżamie, która składała się z krótkich spodenek i t-shirt'u i zeszłam na dół zabierając jeszcze bordową bluzę. Nie obchodziło mnie to jak wyglądam, otworzyłam drzwi i zamarłam. Przede mną stał nie kto inny tylko sam Luke Hemmings.

- Cześć, ładnie wyglądasz - otworzyłam z niedowierzaniem buzie jeszcze bardziej. - Zamknij buzie bo ci mucha wleci - zaczął się śmiać

Czy on się ze mnie nabijał, znowu?!

- Cześć - po krótkiej chwili odpowiedziałam - co tu robisz Luke ?

- Stoję - drwił

- Super to stój sobie dalej, ja idę do łóżka .. - i chciałam zamknąć drzwi, ale mnie powstrzymał otwierając je szerzej.

- Czekaj .. - podrapał się po głowie - przyszedłem pogadać.

- Ohh, a niby o czym?

- Napisałaś mi wczoraj, że mam iść wytrzeźwieć i jeszcze raz przemyśleć to co napisałem.

- I?

- I jestem, trzeźwy i skłonny do rozmowy.

- Ale nie ma o czym?

- Właśnie jest, wpuścisz mnie czy będziemy tu tak stać w nieskończoność?

- yhmmm taaa, wchodź. - pokazałam gestem ręki, żeby wszedł.

Ale dziwna sytuacja, stoimy tak blisko i jeszcze nie doszło do kłótni.

- Zaczekaj chwilę, zaraz zejdę. - pokiwał głową na znak zgody

Pobiegłam na górę do łazienki aby umyć zęby, twarz i skorzystać z toalety. Postanowiłam się nie przebierać. Zeszłam na dół i zobaczyłam, że chłopak siedział w fotelu. Usiadłam obok na kanapie po turecku.

- Jak zareagowałaś kiedy dowiedziałaś się, że osoba z którą piszesz to ja ?

- Byłam w szoku ? Tak i to w wielkim.

- Czemu w szoku ?

- Bo chłopak z którym pisałam w żadnym calu nie przypominał ciebie. - spojrzałam w jego oczy - On ... znaczy się ty byłeś taki ... taki. - jąkałam się

- Jaki ?

- Miły, troskliwy, polubiłam go, eee...

- Polubiłaś mnie ?

- Nie, eee... tak, eee... nie wiem..- spuściłam głowę - kurwa jakie to jest trudne ...

- Jesteś cholernie trudna Collins- stwierdził, popatrzałam na niego gniewnie - i dlatego tu jestem...

- Co czułaś wtedy na tej niefortunnej imprezie- zaśmiałam się gorzko

-W której części?

- Kiedy się całowaliśmy - powiedział

- Nic - skłamałam, ale tak będzie lepiej

- Nic? - usiadł koło mnie na kanapie

I co miałam mu powiedzieć ?

Że mi się podobało ?

A podobało ?

Cholera!

-Naprawdę nic? - zaprzeczyłam kiwnięciem głowy

- Mogę ci przypomnieć jak to było, a potem powiesz mi czy dalej nic nie czujesz - mówiąc to przybliżał się powoli.

Wytrzymałam oddech.

Czemu na to pozwalałam? Może chciałam, żeby mnie znowu pocałował ... tak to był mój wielki problem.

Był już niebezpiecznie blisko a nasze usta prawię się stykały.

- Czemu to robisz? - szepnęłam w jego usta

- Ciii...- zamknęłam oczy teraz było mi wszystko jedno.

Zrobił to, kolejny raz mnie pocałował, ale nie tak jak na dyskotece czy w szkole. Ten pocałunek był z..... UCZUCIEM?!

Tak, zdecydowanie całował nieziemsko.

Jezu, co mnie opętało?!!!

Przerwało nam chrząknięcie gdzieś za nami. Oderwałam się jak oparzona od Hemmingsa i spojrzałam w bok, mama.

**************
Hej, rozdział dla Was kochani :*
Jak się podobał ?
Odpowiedzi w komentarzach jak zawsze :*
Gwiazdkujcie to bardzo motywuje ;)

Rozdział słaby, ale się starałam :*
Wybaczcie mi wszystkie błędy ;)

Dobranoc i miłego dnia jutro :*

Wasza Ms. Styles-Hemmings 💜