-Powiesz mu?-zapytał

Pokręciłam przecząco głową.

-Dobrze wiesz, że jeżeli ty mu nie powiesz to ja będę zmuszony to zrobić.

-Nie powinieneś-opuściłam głowę.

-Niech wie co zrobił-zazgrzytał zębami

-Dość!-podniosłam głos-sama mu powiem kiedy się wszystkiego dowiem.

-Muszę już iść-powiedział nagle.

Kiwnęłam tylko lekko głową. Niall podszedł do mnie i ostatni raz przytulił mnie do siebie z całej siły.

-Tylko nie rób głupstw bo się z tobą rozliczę-powiedział surowo.

-Kocham cię-powiedziałam

-Tak mała, ja ciebie też-cmoknął mnie w skroń i wstał po czym wyszedł z mojego pokoju.

Jeszcze przez następne 2 godziny siedziałam w tym samym miejscu i patrzyłam na ten nieszczęsny test ciążowy który leżał przede mną, kiedy do pokoju weszła mama mój świat stanął w miejscu.

-Córcia Niall dzwonił i..-przerwała widząc moją minę a potem rzecz leżącą koło mnie zakryła usta dłonią i cofnęła się o dwa kroki a ja wybuchnęłam płaczem.

Nie spodziewałam się takiej reakcji.

Byłam przygotowana na wszystko, że nakrzyczy na mnie, że w tak młodym wieku zamiast się bawić będę niańczyć bachora.

-Lily-powiedziała tylko i usiadła koło mnie-przepraszam, nie chciałam tak zareagować-tłumaczyła się-po prostu jestem w szoku.

-Boje się mamo-powiedziałam słabo.

-Oh nie masz czego-kołysała mnie-to skarb, taki sam jakim twój brat był dla mnie, kiedy byłam w twoim wieku.

No tak teraz dopiero skojarzyłam, że mama była w moim wieku kiedy zaszła w pierwszą ciążę.

Nawet nie pamiętam kiedy z tego wszystkiego zasnęłam.

*

Kilka dni później byłam na wizycie u ginekologa, który wszystko potwierdził.

Byłam w 5 tygodniu ciąży.

Od razu po powrocie do domu zabrałam się za naukę do matury.

Lukey: Mogę wpaść? :*

Już chciałam mu odmówić, ale stwierdziłam, że może mu uda się chociaż poprawić mi humor.

Ja: Jasne, wpadaj :*

To nie zmienia faktu, że na razie nie powiem mu o ciąży.

***
Jakiś taki nijaki :/
A co wy o nim sądzicie?