Obudził mnie budzik Maxa. Jesteśmy u jego babci i wczoraj wepchnęła we mnie tyle jedzenia, że nie wyobrażam sobie, abym dzisiaj w ogóle coś tknęła. Walnęłam przyjaciela poduszką, zrobiłam to tylko po to, żeby wyłączył ten cholerny budzik.

-A z resztą - westchnęłam - idę się ogarnąć - sapnęłam i wstałam.

Wyszłam z pokoju. Poszłam do toalety, umyłam twarz, zęby i rozczesałam włosy. Po porannej toalecie postanowiłam się jakoś ogarnąć. Mimo dzisiejszego dobrego humoru dalej pamiętam o tym co wczoraj się wydarzyło. Zdenerwowałam się wczorajszą sytuacją, nie wiedziałam co mam robić, ale Oliver i Max próbowali sprawić, żebym przestała się przejmować.

Herri: Cześć Scarlett, nie wiem co się wczoraj stało, ale martwię się daj mi chociaż znać, czy wszystko z tobą w porządku xx

Ja: Wszystko ze mną w porządku. Na razie nie chcę pisać o wczorajszym dniu. Popiszmy tak ogólnie. Innym razem ci o tym opowiem.

Herri: Dobrze, oczywiście, nie naciskam. Po prostu chciałem wiedzieć czy z tobą dobrze:)

Ja: Tak możesz być tego pewien. Nikt mnie nie porwał ^^ (jeszcze)

Herri: Jeszcze?

Ja: No bo jestem taka seksowna, że na pewno każdy chciałby mnie porwać 

Herri: W to nie wątpię, ale mogłabyś wysłać mi w końcu swoje zdjęcie x

Ja: Nie pięćdziesięciolatku, który chce zamoczyć :D

Herri: To ja ci pisałem już prawdę? :o

Ja: Nie żartuj tak ze mnie..

Herri: Przepraszam :D

Ja: Największa kropka nienawiści

Ja: ●

Ubrałam się i poszłam na śniadanie. Zjadłam dwa naleśniki, a babcia Maxa dalej we mnie pchała. Zaraz zwymiotuję jak ktoś mi nie pomoże.

Ja: Wiesz Harry, nigdy nie piszemy o takich normalnych sprawach

Ja: Jak na przykład hm, czego się boisz?

Ja: Jak nie chcesz to nie musisz odpowiadać..

Ja: Harry jesteś?

Herri: Nie mam czasu, przepraszam

Herri: Albo po prostu nie pisz już do mnie, bo i tak nie odpiszę

Herri: Musimy z tym skończyć

Herri: Po prostu to dla mnie za dużo

Ja: O co Ci chodzi, myślałam że wszystko w porządku

Herri: Przykro mi

Ja: To mnie jest przykro, bo trafiłam na takiego dupka jak ty

Ja: Nigdy więcej do mnie nie pisz, Harry.

-Dlaczego płaczesz? - zapytał Oliver, a ja dopiero poczułam mokre od łez policzki.

-Bo kolejny raz dałam się zranić jakiemuś dupkowi

-Nie płacz. Będą lepsi, fajniejsi.

-Dzięki, za wsparcie - uśmiechnęłam się

-Do usług, kochana - powiedział i cmoknął mnie w czoło.