*Luke's POV*

Kiedy jej usta oderwały się od moich poczułem pustkę, ale i odczułem napiętą atmosferę.

Nina zerwała się z kanapy, zostawiając mnie w szoku.

- Przepraszam... - powiedziała ze łzami w oczach.

- Nina, nie masz za co... - próbowałem złapać ją z rękę, ale zabrała ją i wbiegła na schody, by po chwili zamknąć się w swoim pokoju.

Po 5 minutach wstałem z kanapy i skierowałem się w stronę pokoju dziewczyny. Zapukałem cicho, ale usłyszałem tylko płacz dziewczyny.

Uchyliłem drzwi i powoli wszedłem do pokoju.

- Nina... nic się nie stało. - Powiedziałem cicho i kucnąłem obok niej.

Tuliła do siebie Paddingtona i płakała w jego futerko.

- Stało się... to nie powinno było się wydarzyć... - Przerywała co chwilę chlipiąc i pociągając nosem.

Pogłaskałem ją po ramieniu i powoli przytuliłem.

- Wpadko... to była nasza wpadka. - Uśmiechnąłem się do niej a ona spojrzała na mnie tymi pięknymi szmaragdami.

Nawet z rozmazanym tuszem pod oczami wyglądała pięknie. Szczególnie wtedy gdy na jej twarzy gości nieśmiały uśmiech.

Starłem łzy jeszcze bardziej rozmazując czarne cienie.

- Wszystko jest okay. Może to jeszcze za wcześnie, ale będę czekać. Jeśli mam jakąkolwiek szansę,będę czekał. Choćby i tysiąc lat.

- Masz szansę, zawsze ją masz...

__________________________________

Okay, ale lecimy z tymi rozdziałami