*Luke's POV*

Wybiegłem z lotniska. Wypatrzyłem taksówki. Nie zważając na piski i prośby o autografy biegłem w stronę samochodu. Pokazałem kierowcy zwitek banknotów.

- Za szybki dojazd płacę potrójnie. - Oczy faceta zalśniły. Wsiadłem do samochodu.

- Dla pana droga na skróty. - usmiechnął się i odjechał z piskiem opon.

Mężczyzna mówił prawdę. Droga do mojego domu zajęła około 10 minut. Zapłaciłem i ruszyłem do drzwi. Otworzyłem je i ciągnąc walizkę wpadłem do halu.

Mama spojrzała na mnie jakby zobaczyła ducha. Juz miała pytać co tu robię, ale przerwałem jej.

- Nie pytaj - powiedziałem i pobiegłem do swojego pokoju.

Umyłem się w pięć minut. Ubrałem czyste ubrania i buty. Pocałowałem mamę w policzek, wybiegłem na ganek i wsiadłem do mojego samochodu.

Jazda do domu dziewczyny wyjątkowo mi się dłużyła.

Zaparkowałem niedaleko podjazdu. Z sercem na ramieniu powoli zbliżałem się w stronę domu Niny. Stanąłem na ganku. Wszystkie wspomnienia wróciły, jednak tym razem cały dom ozdobiony był lampkami i wyglądał jakby był przyozdobiony tysiącami gwiazd. Nie wiem czemu, ale pomyślałem o oczach Niny.

Odetchnąłem głęboko i zapukałem.

Chwilę później stanął przede mną uśmiechnięty Ian. Jednak kiedy spostrzegł, że to ja stoję w drzwiach, uśmiech zastąpiła maska obojętności.

- Luke? - zapytał z nutką rozdrażnienia, ale i również niedowierzania.

- Ian...

- Co ty tu robisz? - zapytał twardo, a po moim kręgosłupie przeszły ciarki.

- Chcę porozmawiać z Niną. - powiedziałem cicho, a cała moja pewność siebie uleciała daleko.

- Może ty tak, ale ona nie.

- Czemu? - moja pewność siebie zamieniała się w żal. - Czemu nie odbieraliście? Czemu nie powiedziała mi, że zrywa kontakt?

Ogarnęła mnie panika. Mój oddech stał się urywany.

- Uspokój się i wróć w trasę. Zapomnij... - powiedział i przytrzymał moje ramiona, bo chyba zauważył, że ledwo trzymam się na nogach.

- Ian jesteśmy kumplami. Chcę z nią porozmawiać. - moje oczy zapełniły się łzami. Świat wokół mnie tracił ostrość, a światła lampek zlewały się w jedną całość.

- Tak Luke... jesteśmy kumplami więc zrób to o co cię proszę i wróć do domu.

Czułem, że nie mogę się poddać. Wiedziałem, że może to być moja ostatnia szansa.

Rzuciłem się w stronę domu chcąc przepchnąć się do środka.

- Nina!! Nina!! - krzyczałem jak opętany. - Nina!! Błagam!! Porozmawiaj ze mną!!

Nagle poczułem uderzenie. Ian szarpnął mnie i wyprowadził z domu. Rzucił mnie na ziemię i spojrzał na mnie twardo.

- Zostaw Ninę w spokoju... - syknął i zatrzasnął drzwi.

Zebrałem się z trawy. Po moim policzku spływała jakaś ciecz. Otarłem ją spodziewając się krwi jednak to była łza.

Spojrzałem ostatni raz na oświetlony dom.

- Nina!! - wrzasnąłem i rozpłakałem się na dobre. Pomyślałem o oczach dziewczyny.

Bo...
Gwiazdy nie mogą lśnić bez ciemności...

____________________
Pomęczę was xD
Jak się podoba? Liczę na komentarze! ♥♡♥♡

Rozdział dedykuje mojej nowej czytelniczce dzięki której mam banana na mordce!!! Dziękuję ci i1dont2want4see3you ♡♡♥♥♡♡♥♥

Dziękuję wam wszystkim!!!

Wasza Sinfull

Ps. Chcesz dedykacje? Pisz śmiało!