Wróciłem do domu i przebrałem się tak, aby zabrać moją kobietę na spacer i kolację. Po przebraniu się pognałem do samochodu. Odpaliłem silnik i ruszyłem. Czym prędzej zajechałem pod pierwszą lepszą kwiaciarnię i poszedłem kupić dla Scarlett tulipany, które tak uwielbia. Wziąłem około trzydziestu, zapłaciłem i skierowałem się w stronę domu naszego przyjaciela.

Kiedy dojechałem już na miejsce, jak najszybciej zabrałem kwiaty i poszedłem do mieszkania. Zadzwoniłem dzwonkiem, a chwilę później drzwi otworzył mi Max, od razu wyszczerzył się jak mnie zobaczył.

-Scar coś do ciebie! - krzyknął, a chwilę później w holu pojawiła się dziewczyna.

-O mój boże! Kto wysłał te kwiaty? - zapytała.

-Ja. - odpowiedziałem i odsłoniłem się. Dziewczyna wyglądała na zmieszaną, zapewne z jednej strony chciała mnie przytulić, a z drugiej kopnąć w dupe i kazać nie wracać. - Proszę, wybierz się ze mną na kolację. - powiedziałem.

-No nie wiem.. - zaczęła.

-Ona się wybierze. - dokończył za nią Max. - Harry wejdź do salonu. - pokierował, a sam pociągnął za sobą moją kobietę.

Rozsiadłem się na kanapie w salonie i wyczekiwałem swojej narzeczonej. Po jakichś dwudziestu minutach przyszedł Max, a za nim Scarlett. Czułem się tak jakby on był jej ojcem, a ja szedłbym z nią na pierwszą randkę.

-Tylko nie odstaw jej za późno do domu. - pogroził palcem.

-A czy mógłbym ją zabrać do jej domu? - zapytałem z uśmiechem.

-Jeśli tylko się na to zgodzi - spojrzał na nią wymownie - to jasne, że możesz.

-Chodźmy. - powiedziałem, a dziewczyna skinęła głową.

W samochodzie jechaliśmy w ciszy nawet nie wiedziałem jak mam zacząć naszą rozmowę. Dopiero kiedy przeszliśmy kawałek, którym nie można jechać, to przy stole w restauracji porozmawialiśmy, przynajmniej starałem się z nią rozmawiać.

-Co robiłaś, kiedy byłaś u chłopaków? - zapytałem z uśmiechem.

-Um, no nie wiem, praktycznie ciągle siedziałam w pokoju i oglądałam seriale. - spojrzała na mnie niepewnie. - A ty?

-Oh, ja byłem u mamy, porozmawiałem z nią i Gemmą. - dziewczyna skinęła głową. - Scarlett przepraszam cię za to wszystko. - złapałem jej dłoń. - Wiem, że jedno głupie przepraszam nie wynagrodzi ci tego, ale kocham cię. - dziewczyna uśmiechnęła się.

-Harry - zaczęła - j-ja byłam trochę zła na ciebie, ale chyba zbyt impulsywnie zadziałałam.

-Nie to ja byłem zbyt impulsywny. Przecież ty się mnie bałaś. - westchnąłem.

-Było minęło. - powiedziała i ścisnęła moją dłoń.

-Mam coś dla ciebie. - oznajmiłem.

-Co to takiego? - zapytała.

-Pobierzmy się. - powiedziałem, a dziewczyna się zakrztusiła, poklepałem ją po plecach i już po chwili normalnie odetchnęła. - W porządku? - zapytałem.

-Tak, tak, a co do ślubu, to nie chcę, żeby to była pochopnie podjęta decyzja.

-Nie jest pochopna. Myślałem nad tym i chcę, żebyś była moją żoną, a nasze maleństwo było ślubne. - uśmiechnąłem się.

-Oh, naprawdę myślałeś o dziecku? - zapytała spoglądając na mnie.

-Tak nawet powiedziałem mamie i Gemmie, obie się ucieszyły i już wybierały ze mną imiona. - zaśmiałem się.

-I wybraliście coś? - zapytała z uśmiechem.

-Było tego bardzo dużo, ale ja wybrałem sam.

-Jakie? - zapytała.

-Dla chłopca myślę, że Ryan, a dla dziewczynki Darcy. Co o tym myślisz? - zapytałem.

-Bardzo mi się podobają. - uśmiechnęła się.

Wyciągnąłem telefon i wystukałem esemesa.

Ja: Przepraszam za wszystko xx

Ja: Kocham cię! Xx

-Dlaczego piszesz do mnie esemesy, skoro siedzimy na przeciwko siebie? - zapytałam z uniesionymi brwiami.

-Chciałem cię przeprosić.

-Przez esemesa? - zapytała zdezorientowana.

-Tak, przez esemesa się poznaliśmy, dlatego przez esemesa cię przepraszam. - uśmiechnąłem się, a dziewczyna schyliła się i ucałowała mój policzek.

× × ×

Cześć wszystkim! Przepraszam za swoją nieobecność, nie mogłam nic pisać, ponieważ szkoła. Tak wiem, głupie wytłumaczenie, ale niestety to naprawdę był powód mojej nieobecności. A co do imion to wzięłam Ryan, bo mi się podobało, a Darcy dlatego, że Harry chciał mieć córkę o takim imieniu. Dziękuję tym, którzy mi o tym napisali!

Do tego jak tam wasze rozpoczęcie i pierwsze dni szkoły? Mój plan jest cholernie dziwny, no bo kto normalny daje fizykę tuż po chemii?! Nie mniej jednak mam naprawdę fajnych nauczycieli i genialną wychowawczynię! Piszcie i opowiadajcie jak tam u was!

All the love, Agata xx