මා ව මේ හුණ්ඩුවට ගෙනල්ල අතෑරියෙ අපේ ගෙදර මිනිස්සු ම යි. ඕකුන් මට හිනාවෙන්න ම යි බලන් ඉන්නෙ හුහ්.

බොරුවට මාසෙකට සැරයක් ඇවිත් දුක මූණ පෙන්නල යනවා. සමයං!

මං එක පාරක් උන්ට යන්න කියන්න හැදුවා. ඒත් මට මොකද් ද කට්ටක් විද්දා. මං නැගටිද්දි උන් ගිහින්. හහ්. ආදරේ තියෙයි අහවල් එකේ!

උන් එහෙම හරි ආවා. ඒත් ජුනී, එයා නෑ පළාතක.

ආාහ්, කඳුළු!

අප්පිරියයි!

මං අර සුනඛයාගේ ඇඳු⁣ම කැත කරපු නිසා ද!?

ඒක මට නං ලස්සනයි හැබැයි.