Ludzka Ebola: Jesteś w domu?

Miłość mojego życia: Nie, dlaczego pytasz?

Ludzka Ebola: Bo chciałem przyjść po rzeczy.

Sam: Nie masz kluczy?

Ludzka Ebola: Zostawiłem je w przedpokoju na szafce na buty.

Sam: Och, okej.

Ludzka Ebola: Będę jak skończysz zajęcia, wyrobisz się do piętnastej?

Sam: Chyba tak.

Sam: Mikey, chcę pogadać .-.

Ludzka Ebola: Fajnie, pogadamy jak przyjdę po moje rzeczy.

Sam: Ugh, skończ z tymi kropkami nienawiści :-)

Ludzka Ebola: Okej.

Sam: Kurwa :-).

Ludzka Ebola: Powiedziałaś, żebym się wyprowadził, Sam. Nie udawajmy, że jest super i fajnie.

Sam: To głupie wytłumaczenie, ale byłam zdenerwowana

Ludzka Ebola: Teraz ja jestem zdenerwowany.

Ludzka Ebola: Zresztą, może to dobrze? Wiesz, że to wyszło teraz, a nie później. Nie potrafiliśmy się dogadać, gryźliśmy się o każdą pierdołę. Nie chcę spędzać tak dni, Sam, to jest męczące. Najwidoczniej się tego nie nadajemy.

Sam: Masz na myśli mieszkanie razem czy ogół?

Ludzka Ebola: Oba.

Ludzka Ebola: Odpisz, proszę

Sam: Napisz chociaż, że jesteś bezpieczny

Ludzka Ebola: Jestem bezpieczny.

___

Ej to mnie realnie zabolało :'( Dlaczego to napisałam?