louis westchnął ciężko, poprawiając narzucony na głowę koc. zegar tykał w tle, gwizdek czajnika wydawał z siebie niemal agonalne dźwięki, a przez otwarte okna raz po raz wpadały płatki śniegu. 

- jestem stary - mruknął louis, zaglądając do pustego już kubka. - stary i samotny. i smutny. a mam imprezę na głowie. ale jestem na nią za stary. życie nie ma sensu. 

zakończywszy wywód, tomlinson podnióśł się z kanapy i poszedł do kuchni, by uzupełnić brakującą herbatę; w tym samym czasie rozległ się dzwonek do drzwi. louis postanowił zignorować natręta i ze spokojem poczekać na wodę - oczywiście, czajnik przed chwilą gwizdał, ale nie ma nic gorszego od herbaty z wody, która jest przegotowana drugi raz. 

- tomlinson, wiem że tam jesteś! - zagrzmiał głos, najprawdopodobniej clifforda, przebijając się przez drzwi. - otwieraj te jebane drzwi, kutwo jedna!

mamrocząc i mląc pod nosem przekleństwa, louis w końcu postanowił wpuścić do środka wrzeszczącego sąsiada, który natychmiast wparował do zaciemnionego salonu.

- słuchaj no, czaję, kryzys wieku każdego, masz urodziny, jesteś sam jak dupa w spodniach, bo żadne gacie cię nie chciały, a ja cię nawet nie lubię - zaczął clifford, spacerując w tą i z powrotem po pokoju. - ale niech mnie jasny chuj strzeli, jeśli powiem teraz nieprawdę, bo kurde, są święta. znaczy, prawie. jutra ta twoja impreza łamane na melanż, a ty siedzisz tutaj zdołowany jak rów mariański. idziemy do pubu, nachlesz się, jutro pójdziesz na parter i będziesz tym pogwizdanym wesołym elfem, rozumiemy się?

- mike, ja... nie mam ochoty. serio. lubię cię i twoje nastawienie do świata, ale...

- nie ma żadnych ale - syknął clifford, rzucając louisowi spojrzenie nieznoszące sprzeciwu. - jest wigilia bożego narodzenia i żaden, pożal się bogom, louis "o matko, jestem starszy od węgla" tomlinson nie będzie odprawiał bridget jones. czaisz?

wszystkiego najlepszego, tomlinson. i wesołych świąt dla każdego z Was, czytelnicy, którzy jakimś dziwnym trafem jeszcze mnie czytają. xx