Third Person's POV

"Kuya Rilon— ayos ka lamang ba?" Nagaalalang tanong nang prinsipe Dorrel sa kanyang nakakatandang kapatid "Hindi ba masakit ang iyong mga sugat?"

Kahit masakit at masama na ang pakiramdam ni Prinsipe Rilon ay pinili pa rin nitong magsinungalin sa kapatid na ayos pa rin siya sapagka't ayaw niya itong mag-alala sa kanyang kalagayan.

He can't take seeing his younger brother prince to see him at this state. Aanhin niya ang awa? All he need was not mercy but brave sentimentals.

"Ayos lamang ako, Dorrel" aniya sa kapatid "Ang mabuti pa'y ang sarili mo ang iyong asikasuhin. Malalalim ang iyong mga natamong sugat aking kapatid"

Bumuntong hininga si Dorrel at umiling.

"Ayos lamang ako kuya Rilon, nasaktan man ako'y hindi naman malala hindi gaya nang iyong tinamo" sagot nito "Pakiusap aking kapatid, kung nasasaktan ka na at nais mong lamang maging matapang sa aking paningin ay tigilan mo na sapagka't alam ko ang iyong kalagayan. Higit kanino man ay kailangan mo nang magamot, hindi biro ang iyong natamong parusa sa prinsipe nang Atlas"

Mariing tumango lamang sa kanya si Prinsipe Rilon bilang tugon.

"Wala akong pakealam sa aking mga natamong sugat at pasa galing sa pagpapahirap nang prinsipe nang Atlas" anito na umigting pa ang panga sa galit "Hindi ako takot sa kanya. Kaya wala lamang ang mga ito, ang mahalaga sa akin ang kaligtasan mo, ni Edotheia at nang sibat nang ating yumaong amang hari"

Tumungo naman si Prinsipe Dorrel nang dahil dun.

"— Alam kong hindi pa ganap na pinuno nang Atlantis si Prinsipe Silvero sapagka't hindi pa siya nabibiyayaan nang kapangyarihan nang sibat. Kaya wala siyang magagawa sa atin."

Humarap si Prinsipe Dorrel sa kanya nang may napagtanto.

"Kuya hindi niya ba tayo papatayin?"

Tumango ang prinsipe Rilon sa kanya bilang tugon— He was indeed smirking at that thought.

"Tama ka— dahil kahit nasakop niya na ang Atlantis ay hindi pa rin siya ang hari ng kahariang ito"

Prince Dorrel's eyes glow in happiness. So that's why Prince Silvero always been punished them. He wanted the king's triton to rule their whole Atlantis.

But the hell would they gave that— hindi magiging maganda ang takbo nang kanilang kaharian kapag napasa kamay ito nang isang hindi mapagkakatiwalaang kamay.

"Pero kuya totoo ba talagang mahal nang prinsipe nang taga Atlas ang ating prinsesa Edotheia?"

Dahan dahang tumango sa kanya si Prinsipe Rilon bilang tugon, agad siyang napapikit sa inis.

"— Bata pa lamang ang ating prinsesa ay nais na siyang mapangasawa nang prinsipe nang taga Atlas. Hindi pumayag ang ating ama hindi dahil kaaway nang ating kaharian ang kanilang kaharian sa kadahilanan ay sugo nang masamang diyosang si Heberya ang prinsipeng iyon."

Nanlaki ang mga mata ni Prinsipe Dorrel sa kanyang nalaman. He didn't seem to believe that prince Silvero was the curse of that goddess of witchcraft and sorcery.

"Siya ang nakasaad sa propesiya?"

Nanghihinang tumango si prinsipe Rilon sa kanya.

"Kuya Rilon k-kelan mo pa nalaman ito?"

Bumuntong hininga si Prinsipe Rilon sa kanya bago sumagot.

"Noong araw na nakita kong nakikipag usap siya sa isang ahas"

Kumunot naman ang noo ni Dorrel dahil dun.

"Kuya hindi nakakatapak sa karagatan ang diyosang si Heberya— ang buong karagatan ang katawan ni Mercida"

Tumango naman si Prinsipe Dorrel sa kanyang sinabi.

"Hindi man nakakausap ni Prinsipe Silvero ang masamang diyosang iyon sa mismong karagatan ay may komunikasyon pa rin silang ginagamit"

"At ano naman iyon?"

Seryosong tumingin sa kanya sa mata si Prinsipe Rilon. Napalunok na lamang sa kaya ang prinsipe Dorrel dahil dun.

"Isang bolang kristal" sagot nito "Suot suot nuya iyon bilang isang agimat at nasa kanya na yun mula pa noon. Hindi ko nga lamang mabatid kung san at pano niya nakuha ang bagay na yun"

Napatanga na lamang si Prinsipe Dorrel sa kanyang nalaman— He doesn't even disgest all the details that he had known. Parang lahat ay pasok at labas lamang sa kanyang tenga.

"Kuya Rilon bakit hindi mo ito pinaalam sa lahat?"

"Ayaw ipaalam nang ating ama sa ating nasasakupan sapagka't lahat ay mababahala at gagawa nang kanilang ikapapahamak"

"Pero kuya nangyayari na!" Dorrel cried "Nag uumpisa na ang nakalahad sa propesiya. Mahal na Mercida! Ayaw ko siyang maging asawa ang ating kapatid"

Tumango lamang si Prinsipe Rilon sa kanya bilang tugon.

"Wag kang mag alala— maaari pang mabaligtad ang nakasaad ang propesiya" anito "Tignan mo ang nga positibong sitwasyon. Naitago natin ang ating mahal na prinsesa Edotheia sa lugar na walang sinumang nilalang sa karagatan ang makakaalam"

"Tama ka. Kaya pala'y kinumbinsi mo akong pinadala siya dun hindi lang para sa kaligtasan niya kung hindi para sa kaligtasan nang buong nilalang sa karagatan"

Napangiti si Prinsipe Rilon nang dahil dun.

"Oo. Dahil alam kong kahit nasaan man ang ating prinsesa ay magagabayan pa rin siya nang ating Mercida. Ang ating diyosa" nakapikit niyang saad "Wala akong pakealam sa sumpa na hinayag ni Heberya para sa ating kaharian. Dahil gagawin at gagawin ko ang lahat upang hindi mangyari ang bangungot sa palasyong ito."

Ngumiti naman sa kanya si Prinsipe Dorrel dahil dun. Nagtaas si prinsipe Rilon nang kamao.

"Para sa Atlantis at sa buong karagatan!"

Tinaas din ni prinsipe Dorrel ang kanyang kamao bilang suporta.

"Para sa Atlantis at sa buong karagatan!"

"Lalaban tayo hanggang kamatayan!"

Tumango si Prinsipe Dorrel sa kanya bilang muling suporta.

"Lalaban tayo hanggang kamatayan!"

Napangiti ang magkapatid na prinsipe at sabay na natawa. Kita sa mga mata ng mga ito ang desperasyon at determinasyon para manalo sa laban.

Maybe they were lose this battle but they were still positive that whatever happens now the Atlantis was still not under Prince Silvero's hands. Without the triton and Edotheia— Prince Silvero was still but a shameless loser Atlas prince.

The smirked.

Muli silang pumikit at ninamnam ang katahimikan nang buong bilangguan. They maybe beated into pulp but if they want to still fight they need more energy— food also.

"Kuya" ani ni Prinsipe Dorrel na bumasag sa katahimikan nang paligid "Kuya, may napagtanto ako.

"Ano yun, aking kapatid?"

"Alam mo na ba ang tatalo sa sumpa ni Heberya?"

Hindi sumagot si Prinsipe Rilon sa kanya pero bakas ang ngiti sa mga labi nito dahilan para mapangiti den si Prinsipe Dorrel.

Tumango siya.

"— Kung gayon alam mo nga?"