Austin:
Οχι Bella, μη φεύγεις..
Σε παρακαλώ, εχω τόσο καιρό να σε δω . Η απουσία σου ηταν ,ειναι και θα ειναι το μεγαλύτερο κενό της ζωής μου.
Απο τότε που έφυγες μακριά για την γειτονιά των αγγέλων, όλα ειναι ψυχρά μεσα σε αυτό το σπίτι.
Που είναι η μούσα μου που τριγυρνούσε στο σπίτι και γέμισε ο χώρος απο μελωδίες , τραγούδια μουσικές?
Για αυτό σου λεω, μείνε λιγο ακόμα και φεύγεις αύριο το πρωί.

Bella:
Δεν μπορώ να μείνω.
Θα ξαναερθω όμως στο υποσχομαι
(Ειπε δακρυσμενη η όμορφη κοπέλα..)

Writer's POV
O Austin είδε στο όνειρο του την αγαπημένη του μετα απο 12 ολόκληρα χρόνια..
Την επόμενη μέρα ήρθε στο σπίτι ο φίλος του Stephan.
Και προσπαθησε να εξηγήσει το όνειρο που είδε.

Austin:
Ειλικρινά δεν μπορείς να καταλάβεις Stephan. Αυτο το όνειρο ηταν σημαδιακό. Θα ξαναέρθει μου είπε. Μου το υποσχέθηκε !

Stephan:
Austin πάει πολύ καιρός απο τότε που έφυγε...Μήπως πρέπει επιτέλους να αλλάξεις σελίδα στο βιβλίο της ζωης σου?..
Θέλω να πω οτι την αγαπουσες και την αγαπας ακόμα αλλα μπορείς να την δεις μονο σε όνειρο τώρα πια..

Austin:
Τι λες Stephan?
12 χρόνια η αγάπη μου για την Bella παραμένει ζωντανή και ακόμα έχω την κρυφή ελπίδα πως θα ξανασυναντηθούμε. Θα μπορω να ξανά μπλέξω στα δάχτυλα μου στα κυματιστά της καστανά μαλλια, θα μπορω να την κοιτάξω στα ματια λέγοντας της οτι στιγμή δεν σκέφτηκα να προχωρήσω τη ζωη μου ..Θα ηταν σαν να πρόδιδα τον ίδιο μου τον εαυτό.

Stephan:
Austin καταλαβαίνω πολυ καλά πως νιώθεις αλλά είσαι τόσο νέος για να χαραμίσεις τη ζωή σου περιμένοντας την επειδή είδες ενα όραμα..
Φιλε, σου εχω πει ότι θα είμαι δίπλα σου και θα βρούμε τον καλύτερο ειδικό για να βοηθηθείς ψυχολ..

Austin:
Ειλικρινα πιστεύεις οτι με νοιάζει να προχωρήσω την ζωη μου? Να παω παρακάτω? Πως? Ο,τι και να κανω μου θυμίζει την Bella.. Αυτο το σπίτι είναι το μέρος που φωλιασε η αγάπη..
Εδω καθόταν και έπαιζε με την κιθάρα της. Με κοιτουσε με τα γαλανά της μάτια, γεμάτη φως κ ελπίδα, εδώ μιλούσαμε αγκαλιά και κάναμε σχέδια  για το μέλλον μας..
Για το μέλλον που δεν πρόλαβε να έρθει..

Writer's POV
Ο Austin ξέσπασε στον ώμο του φίλου του, δεν άντεχε την απώλεια της αγαπημένης του.
Είναι τοσο σκληρό να μη μπορείς να αγκαλιάσεις τον άνθρωπο που ονειρευόσουν να περάσεις μαζι του το υπόλοιπο της ζωής σου...

Ο Stephan εφυγε. Και το σχημα του φεγγαριού άρχισε να αχνοφαίνεται ξανα στον ουρανό.

Austin:
Εχει έκλειψη σήμερα.
Το αγαπημένο σου Bella μου θυμάσαι?..
Ξετρελαινοσουν να βλέπεις την έκλειψη της σελήνης στην αγκαλιά μου.
Σου άρεσε και η βροχή.
Όμως δεν σου ταίριαζε. Ήσουν ενα χαρούμενο πλάσμα γεμάτο αισιοδοξία και γαλήνη. Πώς θα μπορουσες να ταιριάζεις με ένα τόσο θλιβερό καιρικό φαινόμενο, ηλιαχτιδα μου?
Γυναίκα όμορφη και εύθραυστη σαν πορσελάνινη κούκλα.

Ήρθε η στιγμή για τη μελωδια της αγάπης όπως κάθε βράδυ.
Εύχομαι να ακούσεις ξανα το τραγούδι και η μελωδία να σε φέρει και πάλι εδω...
Κι ας είναι όλο αυτο εφήμερο..
Για μενα αρκεί που σε βλέπω και σε ακούω και πάλι να παίζεις πιάνο και να τραγουδάς με την βελούδινη φωνή σου.

Άραγε απόψε θα κρατήσεις την υπόσχεση σου?..
Είπες πως θα ξανάρθεις. Τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει απο το να ήμαστε μαζί.

(Ο Austin συνεχισε να παραληρεί και να γράφει στο ημερολόγιο του το όνειρο που είδε το προηγούμενο βραδυ με το όμορφο κοριτσι. Δεν θέλει να ξεχάσει καμια στιγμή που πέρασε μαζι της. Μπορεί να μη μπορουσε να την αγγίξει αλλα μπορούσε να αφουγκραστεί την ηρεμία και να διακρίνει την αληθινή αγάπη που ξεπρόβαλε απο τα μάτια της.)

Austin:
Bella!Μούσα μου! Ήρθες ?
Όμως που ειναι η παρτιτούρα που θα κρατούσες?..Bella μου, κλαίς? Γιατί κλαίς?..

Writer's POV
Η όμορφη κοπέλα δεν μίλησε μονάχα του έδειξε το λευκό ματωμένο τριαντάφυλλο που κρατούσε και με δάκρυα στα μάτια της , ψέλλισε «Σ'αγαπω»

Εεπ! Τι κάνετε??
Εχω κ ολας αγαπήσει αυτή την ιστορία..νιωθω σαν να παρακολουθω τα γεγονότα να διαδραματίζονται μπροστα στα μάτια μου🙈❤

Ελπίζω να σας άρεσε κ αυτο το κεφάλαιοοο θα τα πούμε στα σχολιαα !😀