Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

55

"Nanhi si gudiya thi main teri ,
Sapno si duniya thi yeh meri.
Ujdi duniya yeh meri, sansein jab tuti yeh Teri,
Apne saare Ruth gaye , sapne saare tut gaye.
Jo tu mujhko chod gayi yun, saath apno ke chut Gaye kyun?"

Annihilation always makes you feel low. But is it possible to annihilate someone without the help of destiny? Or better to say is it possible to destroy someone if its not written in your line of fate or Lakeerein?

The answer is No. Destruction also comes when it's written in your fate. But can someone have the power to change it? Can someone be so obstinate that they become hell-bent to change their already written fate?

Some people are tenacious, so the answer remains unanswered. They need to fight with their destiny to rewrite it. And these ten are ready to go to any extent to alter it. But before that, they need to know few truths. Few bitter truths.

When Meher completed her part, everyone became silent as if a chilled wind passed through them and freezed them. Few drops of rain announced that mother nature is not pleased with everything that transpired. But they are ready to get drenched, maybe trying to hide their tears but could not move. When everyone heard a shriek. And Neeksha, Pooja and Sameera ran towards Naina, who cried out saying

"Maaaaaa"

They hugged her but could not stop her from crying. Her whole body was shivering and why won't she cry? The incident Meher said is a replica of her nightmare. She became inconsolable when Meher came and joined them holding her hand while saying

"Abhi toh bas shuruwat hui hain jiji agar aap abhi se aise bikhar jaayengi to aage ka sab kuch kaise sun paayengi. Sambhaliye khud ko."

And she again started telling her part, while Naina kept her head on Neeksha's shoulder, Pooja and Sameera sat beside them whereas others started preparing themselves to witness another injustice and sufferings.

Toofan mein tha kahan itna dum humein jhakjhor dene ka,Toofan mein tha kahan itna dum humein jhakjhor dene ka.Humein toh fanna kiya apne hi rishton ne , gairo me kahan dum tha humein lut jaane ka .

Jindagi ke aaine mein jab daraarein padne lagti hain to uske tut jaane ki awaz nahi hoti. Kab us aaine ki sachai apko apki jindagi ka sanaata chinkh chinkh ke suna deti hain pata bhi nahi chalta .

Mujhe bhi nahi suni thi woh awazein shree jiji , nahi suni thi kash sun leti ....kasshhh. Toh shayad woh sab kuch hone ke baad jaisa mainr mehsus kiya tha. Jitni tadpi , tuti aur bikhari thi shayad utna asar nahi hota. Shayad.....

Khair kehte hain naa ped ki jade jitni mazboot aur gehri hoti hain, utna hi mazboot aur lamba us ped ka har ek hisaa hota hain.Kuch kuch bargad (banyan tree)ke ped ki tarah jitna gehra jameen mein utna mazboot uski unchaiyon mein.

Agar jade hi kisi ped ki us se chinn jaaye to us ped ko tabaah aur barbad hone se koi nahi rok sakta. Mazboot jado ke ped andhi toofano ki thapedo(worst effects) aur use aane wali barbaadi se darne ki jagah uska datt( strong stand) ke saamna karte hain,naa ki unke aage jhuk ke apne zare zare ko tukdo me batne se rokne ki nakaam koshish karte hain.

Maa saa humari woh jad thi , us khubsurat jannat ki sansein aur humare khushiyon aur ummedon se bhare us mehal ki neev thi.

Jaise jad ke ped se bichad jaane pe pee dum tod deta hain usi tarah maa saa ke humein chod jaane ke us haadse ne ya phir kahun unki us maut ki saazish ne us mehal ko chur chur kar diya tha, jannat kab jhanum (hell) banne ki kagaar(border line) par aagyi pata hi nahi chala.

Nishtha jiji saa ki bhai saa se seekhi hui driving classes ka koti koti shukriya ( tonnes of thanks) tha ki jiji sa unhe hospital le jaa sake waqt se. Aur beech mein humare kuch pichle janam ke kuch ache karam kahe ya phir punya(good deeds) neev unhe raste mein mile aur unhone unse keh diya sabko hospital jald se jald laane ke liye. Jiski wajah se jo waqt jiji ka sabko batane me barbaad hota woh nahi hua aur waqt rehte woh maa saa ko hospital leke pahunch to gayi thi.

Par phir wahi ghista pita kissa jindagi ki takdeer ka, koi lade bhi to apne naseeb se kitna, jabki us naseeb ki manzil sirf aur sirf tabaahi ho.

Jiji saa ne to apni puri jaan dal di thi unhe bachane mein. Par badnaseebi humari aur khushnaseeb kahiye unke katlio ki maa saa aadhe din se jyada khud ko rok nahi paayi aur woh ud gayi dur daraz pariyo ke desh mein, hum sabko is narak bhari duniya me rone ke liye.

Humein bahut ache se yaad hain woh manhus din aaj bhi. Jab hum, shree jiji sa aur tara jiji saa, neev ke saath waha pahunche the , girte bhagte huye. Hum sabko to laga tha ki shayd siya ko chot pahunchi hain isliye wahan jaa rahe hain.

Par kaha pata tha ki jo hum sab me se kisi ne bhi apne bure se bure sapne me bhi nahi socha tha woh dekhne milega.Maa saa aspataal (hospital) ke bistar pe apni akhari sansein gin rahi thi. Aur unke us haal ko dekh kar aap jiji khud ko sambhal nahi paayi aur khud ke hosh kho baithe the . Jiski wajah se aap behosh hogaye the aur kismat ka kameenapan dekhiye bhai saa aur baba saa bhi usi waqt wahan aaye aur apko behoshi ke haal me dekh ke aapko utha ke seedha ghar par le gaye.

Tara jiji saa ne unhe kaha bhi tha kai baar ki woh pani leke aa rahi hain,jiji ko abhi hosh ajayega par bhai saa to apke pyaar me humesha se hi itne pagal the ki unhe kuch aur dikhta hi nahi tha apke dard ke aage ,aur aapko us haal me dekh ke woh apne hosh kho baithe the. Jiski wajah se unke aage piche ,daaye baaye(left right) ho kya raha hain?Shayad unke sochne aur samajhne ki shakti khatam hogayi thi.

Isliye to woh bina maa saa ko dekhe ,bina unse mile kanpte huye jiji ko utha ke seedha ghar le gaye.Bina yeh soche, samjhe aur jaane ki us waqt wahan kaun kaun tha?Kyun tha?Aur kisliye tha?Bhai saa ko to yeh tak hosh nahi tha ki woh aspataal aaye kyun the ?Kyun unhe bulaya gaya tha?Akhir jaante bhi to kaise jab tak aaye jiji ko us haal me dekha aur sab gayab.

Asal me to bhai saa ki nazar maa saa pe padi hi nahi thi,unki nazar me shayad shree ko kuch hogaya tha jiski wajah se woh behosh ho gayi thi.Toh unhe kuch hogaya ke darr se ander kaun hain?kyun hain? jaise baatein jaane bagair woh chale gaye the.Unka yun chale jana bin mile maa saa se hum samajh rahe the. Par baba saa unka bhi waha se aise chale jana hum sehan nahi kar paa rahe the.

Kyunki Siddharth bhai saa ko maa saa ke haal ki koi khabar nahi thi,ise pehle ki woh jaan paate Shree jiji ka haal bigad gaya.Par baba saa unhone to sabko dekha tha wahan pe.Sab kuch dekh,samajh ke jaan ke bhi woh aise kaise waha se chale gaye bhai saa ke saath?

Agar aaj woh yahan par hote to unse hum kai sawal karte.Aur un sawalo me sabse pehle yahi sawal hota - Ki kyun maa saa ki baaton ko ahmiyat(importance) nahi di gayi?Kyun unke darr ko samjha nahi unhone?Kyun maa saa ko us din aspataal me dekh kar bhi unhone apni ankhon ko mund (blind fold) liya tha?Kyun woh unse mile bina bhai saa ke saath chale gaye?Kyun??

Sazzisho ka yeh farman hain, ki aahista chaliye abhi to yeh tabaahi ke aane ka armaan hain.Kuch aisa sa hi yeh inka haal tha inhe kahan pata inke takdeer ka yeh farmaan tha.

Shambhavi aur baki sab ke mann me uth rahe sawal galat nahi the .Par woh kaha jaante the ki baba saa wahan se isliye gaye the kyunki unhe phone aaya tha hospital me ki siya kahi mil nahi rahi hain upar se jo halaat chal rahe hain uski wajah se woh tez bukhaar me naa jaane kahan chali gayi hain? Kahi mil hi nahi rahi hain?

Jise sunke baba saa darr ke wahan se bhage ,bina yeh dekhe ki unki ardhangini(wife) hospital ke us matam bhari abhohawa me apni akhari sansein gin rahi thi . Baba saa ka darr bhi shayad jayaz tha - ek beti behosh padi thi , dusri beti ro ro ke besudh se haal me thi aur teesri beti ghar se gayab yeh sunke unki bachi kuchi himmat bhi tut gayi thi.

Shayad jo hua, jo faisla woh lene waale the uske beez(seeds) isi baat se pad gaye the.Jinhe pani dene ka kaam aur aur unhe mazboot karne ka kaam pura karne me kuch logo ne koi kasar nahi chodi thi.

Aur maa saa aspataal (hospital) apni lachaari ke aage bebas si aspataal ke us bistar pe is umeed me sabke intezaar me thi ki shayad ab to ,ab to unka koi apna unse milne aayega. Par woh us waqt kahan jaanti thi ki woh log aate bhi to kaise aate, jabki unhe to unke pass aane se rokne ke liye koi jee jaan se mehnat kar raha tha.

Akhir me apni kismat se haar kar aur kismat ke is faisle ko sir jhuka kar maa saa ne maan liya.Woh jaanti thi unke paas jyada waqt bacha nahi hain .Isliye unhone apni chaaro laadliyo ko ander bulane ki nurse se guhaar(request )ki .Par ander aaye sirf teen Shambhavi, Nishtha aur Tara .Shree ko apne paas naa pakar unhone sabse sawal kiya ki kahan hain Shree?Puchne pe maa saa ko shambhavi se pata chala ki baba saa aur siddharth Behosh shree ko ghar le gaye hain.Jise sunke unke muh se bas yahi nikla

"Ek akhari baar humein humari bacchi ko dekhna ka mauka bhi nahi diya aapne humein."

Tabhi doctor ne kuch dawaiyan likh ke di jise haath me leke tara boli

"Laaiye ye dawai ki parchi humein de dijiye hum le aate hai ye jaake inhe . Nishtha aur Shamu tum dono yahi pe ruko maa ke pasa . Hum abhi aate hain ."

Tara ke wahan se chale jaane ke baad mein, maa saa ne nishta ka haath apne haath me lete huye us se kaha

"Nishtha, humari ek baat manengi aap? Ek wada karengi aap humse?"

Nishtha maa saa ke haath ko kas ke apne haath me pakadte huye boli

"Hum aapki har baat manenge. Aap jo bolengi hum woh sab kuch karenge. Abhi aap aaram kijiye maa saa. Aapko jarurat hain."

Maa saa nishta ki is baat ko sunte huye nam ankhon se use vinti(request) karte huye boli

"Utna waqt nahi hain humare paas Nishtha . Yeh baat karni bahut jaruri hain. Sunn lijiye apni maa saa ki is baat ko - Humari shamu bacchi ka dhyaan rakhiyega. Yeh sab se ghul mil nahi pati hain. Bakiyon ke liye toh unke baba saa, bhai saa ya Abhay banna hain, par Shamu humari chup chup si bacchi hain. Humari gair maujudgi me ab se Shamu aapki aur Tara ki zimmedari hain. Hum shamu ko leke kisi aur pe bharosa nahi kar sakte hain Nishtha. Asha karte hain aap humari baat ko samjhengi aur Shamu ko humesha apne paas rakhengi sahej ke ,pure samman aur pyaar ke saath."

Maa saa ki is vinti ko sunke Nishtha ne apne behte huye ansuo ko pochte huye unse wada kiya aur boli

"Hum wada karte hain maa saa, jab tak humari saasein hain- hum Shamu ko khud se dur nahi hone denge. Unpe kabhi koi aanch aane nahi denge. Wada hain yeh aapki nishtha ka aapse."

Maa saa se waada karne ke baad apne aap pe se kabu kho na dene ke darr se nishta tara ko dhundne ke bahane se bahar chali gayi thi rote huye.Aur piche reh gaye the bas Shambhavi aur Maa saa .Shambhavi ki taraf palat te huye maa saa boli

"Shamu humari bacchi yahan aaiye apni maa saa ke paas, beta ek baat humesha yaad rakhiyega is duniya mein agar maa saa ki koi laadli hain toh woh bas shree aur aap hain.Koi bhi agar aapse yeh kahe ki aapki maa saa aapse pyaar nahi karti thi .Toh unse keh dijiyega ki maa saa ki jaan basti thi aap mein to yeh jhut jaake kisi aur se kahe ."

Shambhavi rote huye apni maa saa ko kas ke pakadte huye boli

"Aap aise baatein kyun kar rahi hain?Kuch bhi nahi hoga aapko maa saa.Aap jaldi hi theek ho jaayengi phir hum sab milke humare ghar wapis chalenge.Aap bas aram kijiye.Sab theek ho jayega.Humare jadugar ko hum aaj hi chitthi likh ke saba bata denge,dekhiyega woh jadu ki chadi ghuma ke sab jaldi se theek kar denge .Aap fikar mat kijiye."

Maa saa apni masoom Shamu ki baat ko sunke uske sir pe kanpte huye haath rakhte huye boli

"Shamu dhyan se humari baat ko suniye - aap humesha apni Shree,Nishta aur Tara jiji ke saath rahiyega ,kabhi unka saath mat chodiyega. Un teeno se behtar aapko koi nahi samjh sakta hain naa hi aapki bhalai unse behtar koi soch sakta hain.

Shree bahut bholi hain aur Siddhu jyada sochte nahi hain. Koshish kijiyega aapki bhabhi saa waise hi ho jaise is ghar ko chahiye aur jinhe aap pasand kare unhe yeh kangan,payal aur chaabi ka guccha (key chain) de dijiyega.Aur jitna hum samajh paaye hain agar wahi siddhu ki pasand hui toh humein pura yakeen hain woh sab kuch sambhal legi.Akhir humara hi to saaya hain woh.

Ab jaaiye jaake sabko bula laaiye waqt bahut kum bacha hain ab humare paas."

Is se pehle ki Shambhvi uth ke baaki sab ko bula paati,shree rote huye,badhawas haal me(in the state of insanity )apne ghar se hi paidal pagalo ki tarah bhagte huye apni maa saa ke paas pahunchi aur Shree ke piche piche Siddharth aur baba saa bhi wahan pahunche.

Aur maa saa ko us haal me dekh ke Siddharth aur baba saa ander se puri tarah se hil gaye.Aur unhe dekhte hi woh dono samajh gaye the ki hospital me aane ki wajah shree ki behoshi nahi balki maa saa ka yeh haal tha.Maa saa ke sir pe paati bandhi hui thi,unke sir ke niche lage takiye (pillow) pe khun hi khun bhar gaya tha bleeding rukne ka naam nahi le rahi thi.

Aur usi haal me apni maa saa ko apne saamne dekhte huye, Shree chillate huye apni maa saa ke paas pahunch ke boli

"Maa saa aap ,yeh sab...yeh sab kaise ho gaya ?Aap yeh itna saara khun,humein bataiye aap kisne kiya yeh aapke saath hum unhe bakshenge nahi.Boliye maa saa ,kaise hua yeh sab kuch?"

Usi waqt Tara waha par dawaiyan leke pahunchi thi.Aur shree ko wahan dekh ke Nishtha,Tara aur Shambhavi teeno uske paas aakar khade hogaye aur maa saa ne in chaaro ki taraf dekhte huye kaha

"Yeh sab kuch kaise hua ,kyun hua aur kaise hua?Abhi in sab baaton ka koi matlab nahi hain Shree. Hum jo aapse keh rahe hain us baa...t ko Dhy..aan se suniyee..

"Shree beta, aap maa saa ki sabse acchi beti hain na? Ek wada kijiye humse? Zindagi me chahe kuch bhi ho jaaye, koi bhi toofan chahe kyun na aajaye, koi bhi mushkile aaye, kabhi bhi aap apni in do saheliyon ka, Shamu aur Abhay banna ka haath mat chodiyega, chahe koi kuch bhi bole yaa kare.Kisi bhi haal mein,yeh saath aap paancho ka kabhi naa tute.

Puri duniya aapse jhuth bol sakti hain, puri duniya aapko galat raah chunne pe majbur kar sakti hain.Par beta....ek baat yaad rakhiyega, yeh paancho yeh kabhi nahi karenge. Maa saa ki aakhri iccha samajh ke wada kijiye humse. Karengi na?"

Shree jaise taise khud ke aansu pochte huye boli

"Hum waada karte hain aapse, maa saa hum humesha inka saath denge,inpe ankh mund(blind folded) ke bharosa karenge.Aap jaisa chahengi bilkul waisa hi hoga .Aap bas hum sab ko chod ke mat jaaiye. Maa saaa, Maa saaa?? Maaa saaaaaaaaaa.........."

After 2 days

Sukhe darakht (dry tree) ke jaisa Sisodia bhavan ka haal tha. Bejaan sa ,barbaad sa uska har ek kona tha. Jaha nazar jaaye wahi sanate aur matam ka sunapan bhara hua tha.

Aaj pure do din hogaye the maa saa ko in sabse antim vida(last ritual) liye huye. Kehne ko to bas do hi din the, par 200 saal se bhi bhaari the is ghar me saans lene wale kuch jindagiyo ke liye. Yeh pure do din me bahut kuch badal gaya tha is ghar mein,jo ghar kuch din pehle khushiyo ka basera tha waha ab siway maut ke matam aur ansuo ke siwa kuch nahi bacha tha. Jis ghar me hasi ki gunj aur pyaar ka sailaab tha wahi ab is ghar me siway siskiyon ke aur tadapti aahon ke aur kuch bacha nahi tha.

Bure se bure khawab me jo na kabhi socha tha woh takdeer ka hissa jab ban jaata hain to insaan use jhutlane me koi Kumi nahi rakhta hain. Aisa hi kuch haal tha Shree aur shambhavi ka bhi apni jindagi ke is kadwe sach ko apnane ke liye dono hi taiyaar nahi the.

Shree is dard ki tadap ko jhel nahi paa rahi thi aur isi wajah se baar baar khud ke hosh kho rahi thi, aur khoti bhi kyun naa uski behoshi uske sapne uski jindagi ki sacchai se kahi jayda khubsurat the jaha woh apni maa saa ki god me air rakh ke soyi hui thi. Aur khuli ankhon ka woh manzar maut se bhi badtar tha jo shree ka dil, dimag lene ko taiyaar nahi tha. Kaun jaanta tha shree ki yeh berukhi aur chuppi jindagi ke liye aur baki bache logo ke liye . Ek aisi wajah banane wali thi jiske liye shayad woh puri jindagi khud ko kabhi maaf nahi kar paayi thi.

Aur shree ki parchhaiya - Nishtha aur Tara chalte phirte robot ban chuke the , ghar me khane pine se leke saaf safai ho ya koi bhi kaam chot se chota ya phir bade se bada sab dono milke apni puri jaan daalke sambhal rahi thi ,chahe woh kaam maa saa se juda ho ya phir ghar me koi bhi jarurat ka saman, har kaam ko puri shiddat se anjaam de rahe the bina khud ko chur chur hone diye.

Shambhavi ghar me naa jyada badi na jyada choti , sabke laad dular se anjaan apni nishta jiji ke god me sir rakh ke khud ko uske anchal me chupaye jaa rahi thi . Apne ek hath me shree jiji ka hath to duje me tara jiji ka , baki waqt me jab yeh dono ghar ke saare kaam sambhalte the aur maa saa ke kriya karam se jude har kaam me siddharth aur baba saa ke saath unki madad karte the. Us waqt shree ki god me khud ko samet leti thi. Shambhavi ne khud ko in teeno me hi band liya tha.

Aur Siddharth jo ki bada beta Ghar ka maa saa ko agni dene se leke unse jude har kaam ko ek Jinda laash banke pure kar raha tha. Maa saa ke jaane ka dard aur unse unke akhari palon me nahi mil pane ka malal(guilt) use ander hi ander khaye jaa raha tha. Itna bada bewakoof kaise ho sakta tha woh, kaise usne nahi dekha apni maa ke dard ko, unke saath hui naainsafi ko .

Kyun woh mehrom ( destitute) reh gaya apni maa ke ashirwaad se, unke akhari shabdon se? Kaash usne thodi samjhdari dikhayi hoti toh kuch pal hi sahi woh apni maa ki yaadon ko apni jholi me samet leta . Par use kahan pata tha yeh to shuruwat thi unki galtiyon ya phir yun kahe unki bewakoofiyon ki. Unki is laaparwahi kahe ya phir sochne samajahne ki shakti ko kho dena , iske aage jo bhi hone wala tha uska yeh pehla kadam tha inke pachtawe kaa. Kash koi jaake inhe inke aane wale kal se mila pata..to shayad inke galtiyo aur bewakoofiyon ka woh safar shuru hone se pehle hi ruk jaata .

Baba saa, Siddharth, Siya aur Maasi maa ghar ke baithak ( living room ) me baithe the . Maasi maa siya ko apne haatho se khana khila rahi thi, jo ki lapata hogayi thi kuch waqt ke liye jise maasi maa ne baba saa ko phone karne ke kuch hi palo baad dhund liya tha.

Kismat ki lakeeron ka bhi kya dosh hain jab apno ki chahat me hi khot hain. Siya maa saa ke gujar jaane ke sadme se bukhar me thi. Siya ki dekh rekh se leke uske har choti badi chiz baba saa , siddharth aur masi maa dekh rahe the akhir ghar ki sabse choti beti jo thi woh, sabse choti aur wahi Shree aur shambhvi dono ek saath ek duje ka haath pakde apne kamre me baithi thi.

Tara aur Nishtha ,Shree aur shambhavi ko thoda hi sahi kuch khila ke neeche utar hi rahi thi unke kamre se tabhi unhone suna maasi maa ko kehte huye

"Jijo saa, hum aapse phir keh rahe hain , soch ke dekhiye kaise sambhalenge aap sab kuch? Bin maa ki bacchiyon ko samaj kin nazron se dekhta hain jaante to hain aap sab kuch. Chaliye maan lete hain siddhu bade ho chuke hain par shree, Shambhavi aur Siya ka kya, unhe kaise sambhalenge?

Siya to sabse choti hain unki dekh rekh chaliye hum kar bhi le. Par shree aur shambhavi ab dono hi dheere dheere bade ho rahe hain kuch saalon baad dono ki ho shaadi hogi,ghar baar hoga aur bin maa ki bacchiyan kaise seekhengi woh sab kuch? Un dono ko hi maa ke laad pyaar aur sneh ke saath saath , maa ki seekh aur samjah ki bhi jarurat padegi aage jake.

Humari baat maniye aap dusri shaadi kar lijiye ."

Baba saa ne maasi maa ki taraf palat ke unhe gusse me ghurte huye bola

"Dekhiye Sanyukta, hum aapse yeh baat do baar pehle bhi keh chuke hain , ki aap jo keh rahi hain hum woh nahi kar sakte hain . Aapne shikha ki dehant(maut) waali raat bhi humse yahi kaha tha . Aur kal shaam bhi . Aur hum har baar aapko ek hi jawab de deke thak chuke hain. Ki hum akele hi theek hain aur humari bacchiyo ki dekhbaal karne ke liye hum akele hi kaafi hain . Iske liye hume dusri shaadi karne ki koi jarurat nahi hain."

Maasi maa ne baba saa ke kandhe pe haath rakhte huye unse kaha

"To phir jijo saa aap hi humein bataiye, kaise sambhalenge aap apne baccho ko, aap kaamkaaj aur karobar (business) dekhenge ya phir in sabko dekhenge. Agar aisa hi hain , to phir humein lagta hain aapko shree aur shambhavi dono ko hi hostel bhej dena chahiye."

Siddharth ne usi waqt table pe zor se haath marte huye chilla ke kaha

"Koi kahin nahi jayega. Shree toh hargiz nahi. Waise bhi woh bahut choti hain aur kaafi naazuk bhi hain, hum yeh kabhi nahi hone denge."

Baba saa Siddharth ko shant karte huye bole

" Siddhu agar shree choti aur naazuk hain to beta Shamu bhi to kaafi choti hain. Woh kaise reh paayengi akeli waha pe soch ke dekhiye."

Maasi maa siddharth aur baba saa dono ko shant hoke unki baat ko pura sun lene ka ishara karte huye boli

"Aap dono shant ho jaaiye , siddhu beta hum samajhte hain aapki chinta shree ko leke par beta aap khud soch ke dekhiye - aap apni padhai puri karenge, karobaar ki dekh rekh karenge ya phir apni teeno behno ki dekhbhaal karenge.

Shree aur shambhavi agar hostel chali jaayengi toh bachegi sirf siya woh bhi agar thodi badi hoti hum keh dete teeno ko ek saath bhej dijiye par woh bahut choti hain . Isliye keh rahe hain dono ko bhejne ke liye.

Bin maa ki bacchiyan hain ,ghar me 100 naukar ghumte hain , hazaaro log aate jaate hain . Bhagwan na kare kal ko agar koi unch nich hogyi to? Kaun lega is chiz ki jimedaari boliye? Aap bhul rahe hain beta yeh dono badi ho rahi hain . Aap hi kahiye kis ke bharose chod de in dono ko?"

Baba saa apne dono hatho ko kas ke pakad ke , maa saa ki tasvir ki taraf dekhte huye bole

"Aap samajh kyun nahi rahi hain, Shree , Shamu ki maa kabhi nahi hone deti yeh. Bade hi laad pyaar se apne anchal ki chaav me chupake , sabki buri nazro se bacha ke pala hain unhone . Aise kaise dono ko is mushkil aur dard bhari ghadi me unhe unke apno se dur kar de . Humse nahi ho payega yeh. Humari betiyon ko dekhe bina jee nahi paayenge hum. Humari shikha ki akhari nishani hain yeh aise kaise khud se kaat ke apne kaleje (heart)se dur kar de."

Maasi maa ko baba ko sambhalte huye phir boli

"Agar jiji jinda hote to yeh naubat aati hi nahi naa jijo saa."

Siddharth gusse me zor se chilla ke uthe aur bole

"Hum nahi jaante maasi maa aapko kaunsi bhasha me samjhaye par humne keh diyaa to keh diyaa. Shree kahi nahi jaayegi baat khatam. Is baat pe hum aur behas nahi karenge . Haath jod ke vinti karte hain aapse is baat ko yahi chod dijiye ab."

Yeh bolte huye Siddharth gusse me uth ke shree aur shambhavi ke kamre ki taraf jaane lage tabhi unhe beech raste me tara aur Nishtha mile . Aur Nishtha ne Siddharth ko rokte huye unse kaha

"Shree ko toh rok liya aapne Siddharth ji, Shamu ka kya? Woh reh legi na hostel me? Aise kaise aapne sirf Shree ka naam liya? Koi farz nahi banta hain kya aapka Shamu ki taraf? Bhuliye mat jitna Shree aur Siya ka haq hain aapke pyaar pe utna hi Shamu ka bhi hain."

Tab Siddharth ne Nishtha ko taraf nam ankhon se dekhte huye kaha

" Zahir si baat hain Nishtha agar Shree kahi nahi jaayegi to Shamu ko bhi kahi nahi bheja jaayega."

Yeh bolke Siddharth Shree aur shambhavi ke kamre ki taraf chala gaya. Aur Tara Nishtha ki taraf mudte(turn) huye boli

"Nishtha mai bata rahi hu tujhe. yeh jo kuch bhi ho raha hain naa yeh bilkul sahi nahi hain. Humein jald se jald kuch karna hoga."

Nishtha Tara ki baat ki gambhirtaa (seriousness) ko dekhte huye uski baat ko samajhte hue boli

"Humein bhi samajh aa raha hain Tara, kuch sochte hain is baare me, abhi k le liye yeh baat Shamu aur Shree ko batate nahi hain, ab chal baki saara kaam khatam kar lete hain hum dono."

Isi irade ke saath ki woh dono is musibat ka koi na koi hal(solution) jarur sochengi woh apne apne kaam me lag gayi.

After 6 days

Pure 6 din baad jab sab log apne apne kaam me lage huye the. Tara aur Nishtha nashta banake sabko paros ( serve) rahe the , tabhi achanak se baba saa wahan aaye aur sabke saamne aake kaha

"Humne bahut soch vichar karne ke baad yeh nischit(decide) kiya ki humein dusri shaadi kar leni chahiye.Kyunki Siddhu nahi chahte ki unki behenein kahi bhi jaaye toh humein lagta hain isi me sabki bhalai hain. Shree, Shamu aur Siya ko bhi maa ka pyaar mil jaayega aur kisi bhi bacche ko humse aur apne ghar se dur bhi nahi hona padega.

Aur jab shadi ka humne soch hi liya hain to hum aap sabko yeh bata dena chahte hain ki woh koi aur nahi aapki maasi maa hain.

Akhir inse behtar tarike se na koi is ghar ko sambhal sakta hain na sambhal paayega. Aapki maasi maa hain aapki maa ki behan to pyaar bhi aap sabko waisa hi dengi yeh jaise aap sabki maa saa aap sabko deti thi."

--------------------#-------------------------------

Heyya everyone!

We are back with another part of Mehr-O-Mah and super cool new cover too.

Do tell us hows the update is and cover too?

Do you find it interesting or boring?

Waiting for your reviews.

Love
RAinnie

Xoxo
❤️❤️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro