Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

52(Part - 2)

{Bold Italics:- Description ,Normal Font:-Dialogues,Normal Italics:- Voiceover of Yug (Aditya) and meher(Shambhavi)}

"Bandishe hain mere is dil pe hazaar,Bandishe hain mere is dil pe hazaar.

Bediyan hain padi mere pairo pe yaar,Aana jo chahun main tere kareeb,

Khich leti hain mujhe piche yeh majburiya hazaar."

6 August 1970 ,In London

Jab saari duniya tezi se apni manzilo ki aur apne kadamo ko aage badha rahi thi. Jab har koi magan(indulged) tha apni hi dhun me,gum tha apne hi zahen me.Usi London shehar ke ,abaadi bhari us bheed mein ek ghar ke kisi kone me,mayusi ki chadar me lipti ek gumsum beimani si jindagi ki sansein bhar raha tha.

Naraz tha woh apne naseeb se , gussa tha woh apne kareebi logo se ,kos raha tha ghadi ghadi har us ek pal ko jisme woh dur tha us shakhs(person) se jo jane anjane kab uske jeene ki eklauti wajah ban gayi , use khud mehsus nahi hua.

Aur jab hua tab tak bahut der ho chuki thi. Woh use milon dur ek dur daraz desh me baitha tha . Ab jab uski nazar me pichle 2 saalo se uski wapasi ke sabhi raste band the to usne har mumkin koshish ki un sabhi darwazon ko kholne ki par uski har ek koshish bikhar ke har baar chur chur hogayi thi.

Aur aaj jab phir ek sunehra mauka uske haath aaya India wapas jaane ka to uski lakeeron ko yeh bhi manjur nahi tha. Abhay uske kako saa ,kaki saa aur sakshi di saa ke saath India nahi jaa sakta. Ek jhatke me use yeh Farman suna diya gaya hazaro minnate ki, roya , jhagda , chikha aur chillaya par faisla wahi ka wahi.

Apne ander ke gusse se ufante (boiled) jwalamukhi aur mann me chal rahe toofan ko kabu karte huye ,apni ankhon me ban rahe ansuo ke sailaab ko rok nahi paa raha tha.Aansuo se bheege chehre pe ek halki si muskaan ke saath Abhay , shree ki chittiyon ko sehlate huye padh raha tha.

Uski palkon se gira hua ek bhi aansun abhay apni shree ke khato (letters) ki likhawat tak kisi bhi haal me pahunchane nahi de raha tha akhir kaise aane de wahi to ek nishani hai uski jo use yahan sukoon ki thodi hi sahi par sansein lene de raha tha.Palkon ki palchin se jab jab ansuon ka sailaab chutne lagta woh chittyon se thoda dur khada hoke unhe poch leta tha.

Uske chaaro taraf Shree aur uske saath ki judi kuch yaadein jhankein (peep in) jaa rahi thi.Abhay shree ki likhi ek ek chitthi ko bade pyaar se hatho me leke use kai baar padh ke use sehlata phir jee bhar ke uske likhe huye ek ek shabad ko apne labo se chu ke mehsus kar raha tha .Jab unse bhi uska dil nahi bhara to shree ke diye huye tohfe ho ya phir unke saath ke kuch unchuye pal ki sameti(collected)hui yaadein ek ek karke unhe apne seene se laga ke roye jaa raha tha.

Tabhi Hawa ke ek jhonke ( a gust of wind) se udate huye Shree ki tasvir khidaki se bahar jaa giri .Aur abhay ke dard aur sabar ka bandh wahi tut gaya aur woh khidaki se bahar giri hui tasveer ko uthane aav dekha na taav Abhay bhag ke gaya khidaki ke paas aur wahan se kudne ki koshish karne laga.Is se pehle ki woh wahan se kud paata usne apni sakshi di saa ki awaz suni

"Abhay saa, humare natkhat laal. Darwaza ab toh khol dijiye. Aap apni di saa ko aise tang karenge? Bimaar ho jaye phir se aap yeh chahte hain? Koi baat nahi. Hum bimaar bhi ho jayenge par darwaza toh khol dijiye. Itni bhi kya naraazgi apni di saa se?"

Abhay ne rote huye ander se jawab diya

"Haan karenge hum tang. Kyun nahi leke jaate hume aap sabke saath? Nahi kholenge darwaza aur naa hi khayenge hum kuch. Jaiye yahan se."

Tabhi kandhe pe Sakshi ke do hath aaye ek hath tha Aditya ka aur dusra tha Jignesh Patel ka.Jignesh patel Abhay ka london me eklauta acha dost jiske saath thoda bahut hi sahi woh apne dil ki baatein kar leta tha.

Jignesh urf jiggy tum sabko pata hain woh hi tha ek aisa eklauta shaksh Abhu ki school me jo Abhu ka pehla aur akhari dost bana tha uske school join karne ke baad se .Humari hi colony me rehta tha woh chaar ghar chod ke bahut hi ache log the.Jiggy ki family thi to waise Gandhinagar Gujarat se par Jiggy paida hua tha london me hi . Isliye Gujarat se jyada usme London basta tha .

India ke baare mein jyada jankari nahi thi jiggy ko par jab Abhu aur woh ek dusre ke dost bane to Abhu ne kab use humare desh ki mitti ki khusbu ka ehsaas karwa diya na abhu khud jaan paya tha aur naa hi Jiggy . Aur jiggy ne na jaane kaise aur kab use london ke is anajaan desh me ache se sambhal te huye use isi desh ka ek jaruri hissa bana liya tha kuch pata hi nahi chala.

Aaj bhi yaad hain mujhe woh din jab abhu ne mujhe bataya tha ki kaise woh pure din bhuka pyaasa tha kyunki  use maloom hi nahi tha ki woh paani kaha se peeye . Aur khana woh london ka khata nahi tha kyunki wahan ka khana use hajam hi nahi hota tha.

Toh khali pet ko bhara rakhne ke liye Abhu paani peeke kaam chala leta tha .Us din bhi woh wahi karne ki koshish kar raha tha par  ise badkismati kahe abhu ki ya phir uski nasamjhi is desh ki bhasha ko na samajh paane ki. Pure din bhuka pyasa school me dar dar bhatak raha tha paani pine ke liye par samajh hi nahi aa raha tha ki paani hain kaha aur piye toh piye kaise?

Aur jab khane ke liye break mila toh pure school me rote huye usne pani dhunda aur sabse pucha bhi par kisi ne uski madad nahi ki thi aur  main jab tak uske paas aaya maine dekha Jiggy Abhu ke paas khada tha aur use puch raha tha

"You want water? To drink or for washroom?"

Aur wahin se in dono ki dosti hui jo Abhu ko thoda bahut hi sahi par sambhale huye thi.Un dono ko ek saath us din dekh ke maine sukoon ki sans li thi ki mere alawa bhi koi aur bhi hain jo Abhu ko sambhal sakta hain.

Jignesh aur Aditya ne Sakshi ko palkein jhapkate huye(by blinking eyes) ishara kiya chup ho jaane ke liye.Aur phir Jignesh ne Abhay ko bahar laane ke liye zor se bola

"Hello,Kaun bol raha hain?Ji, aapko kis se baat karni hain?Shree ,aap Shree ji bol rahe ho?"

Tab tak Abhay Shree ki Tasveer(photo) ko khidaki se bahar kud ke leke aa gaya tha aur use pure dhyan se dekha jaa raha tha ki kahi uski tasveer. ko koi nuksaan to nahi hua.Tabhi usne jiggy ko shree kehte huye suna.Aur woh bhagte huye darwaza khol ke pahuncha apni shree se baat karne .

Par dekha koi phone aaya hi nahi aur yeh sab ek aur koshish thi uske gharwalon aur uske dost ki use uske kamre se bahar laane ki.Yeh dekhte huye Abhay ne gusse se sabki taraf dekhte huye bola

"Abhi toh nikaal liye kamre se. Agli baar se yeh nahi chalega. Humne bol diya na hume kisise baat nahi karni? Kyun tang kar rahe hain aap sab hume? Hume akela chodiye."

Kismat ka khel dekho ,Abhu yahan shree ke liye ke liye tadap raha tha aur humari nanhi si gudiya humare abhu ke liye.Usi waqt Sidhu ka phone aaya.Aur jaise hi hum dono ne baat karni shuru ki wahan se shree ne siddhu ke hath se phone le li aur yahan se abhu ne mere haath se.

Phone calls aaj ke jamane ki free calling aur vedio chats se jahan dur desho me baithe log ek dusre se itna jud gaye hain ki unhe woh duri mehsus hoti hi nahi.Par tab ki duniya mein phone woh bhi ISD(International) level ka bahut hi mehanga hua karta tha .Yahan london me to yeh itni badi baat nahi thi par wahan India mein yeh kisi naye avishkar(experiment) aur chamatkar(miracle) se kum nahi tha.

Bharat ki 80% jansankhya(population) ke paas to STD(State calling) ki bhi suvidha nahi thi to International calling to bahut dur ki baat thi.Aam janta ke liye to ab bhi unka eklauta aur akhari sahara unki chittiyan hi thi. Par siddhu aur kako saa ,kaki saa aur hum sab rajvade(royals) the to usi ka fayda tha ki us jamane me bhi yeh phone karne ki suvidha(facility) unke paas thi.

Haan tab un dino ghar mein nahi kako saa ke daftar(office) me yeh suvidha uplabdh(available) thi .Aur jitni durlab(rare) suvidha utne hi moti moti rakam(utne hi jyada paise).Isliye to dil ke taar aur pyaar ka woh ehsaas croro me ek tha.Hum jo log iska laabh(profit) le sakte the unke liye apno ka pyaar paiso ki kimat se kahi jyada tha.

Khair Pure 15 min baad jab abhu phone rakh ke wapas aaya to shant aur gumsum to tha pehle ke jaise.Par palat ke jab usne kahan

"Hume bahut zor se bhukh lagi hain, kuch accha sa milega kya? Woh kya hain na khane pe gussa nahi karte na, aisa kaki saa kehti hain."

Uske muh se nikle huye woh shabad sunke hum sab hairaan the .Shree aur siddhu ke har 3 ya 4 mahine me ek baar aaye huye phone pe jab jab woh un dono se baat karta tha .To thoda kum jiddi ho jaata tha ,asaani se baat 2 ya 3 baar me sun hi leta tha.Par is baar to bina kuch kahe sune ya bole usne khud se aage se humari kahi sab baato pe hami bhar di thi.Isi baat se hairaan hoke maine us se pucha

"Ab tak toh khane k naam pe, baat karne k naam pe gussa dikha rahe the aap. Aur jaise hi Shree se baat hui aapko bhukh lag gayi? Aisa kya hogaya?"

"Bas Shree ne kahan hum good boy hain. Aur good boy zid nahi karte hain. Hume humare bhai saa ka dhyaan rakhna chahiye. Warna bhai saa ka kya hoga agar hum bhi sabke saath India chale gaye toh?Aap akele kaise rahoge aur agar akele rehte huye aap bimaar pad gaye toh? Ya raat ko kisi bhoot ne aake aapko dara gaya toh? Itne bade ghar me aap akele kaise reh paoge?Isliye hum ab zid nahi karenge India jaane k liye.Jab tak aap khud haa nahi kahenge."

Aur phir jo uska jawab aaya mere sawaal pe sach bata raha hun apni nanhi si pari pe itna pyaar aaya tha ki kya bataaun .Humari shree itni samjhdaar aur suljhi hui hain dekh ke jaise garv se seena chauda hogya tha mera.Aur aaj bhi mujhe apni bachi pe utna hi garv hain jitna tab tha.

Kitni asaani se samajh gayi thi woh humari majburiyo ko ki kako saa,kaki saa aur sakshi baai sa India wapas jaa rahe hain par majburi mein kyuki wahan ke business me loss ho rahe the.Aur humein yahan majburi me rukna pada kyunki hum bhi agar unke saath jaate to yahan ka business kaun dekhta isliye maine Abhu ke saath yahi rukne ka faisla liya.

Kaise jaane deta apne bacche ko apne se dur bachpan se leke ab tak usko apni godi me rakha hain.Uske bachpane se leke uski samjhdari ho ya phir uski Zid se leke uska ek baar me maan jaana sab kuch.Akhir wahi to tha is duniya me mera.Aur uske alawa khun ke rishto me bacha hi kya tha mere paas.

Haan kako saa kaki saa,siddhu uska pura parviar woh sab mere hi the par woh sab bhi to dur hi the apne bacche ko kaise dur ho jaane deta.Isliye mera matlabipan(selfishness) kaho ise ya phir mera abhu ke liye pyaar mujhe use apne se dur bhejne ki ijazat nahi de raha tha.Aur isi ke saath usi raat Sakshi ,Kako saa aur kaki saa India ke liye nikal gaye humare delhi wale ghar ke liye.Kyunki Kishangarh me to sab bech chuke the na hum.

8 August 1971,In India

Lakeeron ki sazishon ki intehaan to dekho jab bhi yeh koi jaal bunti hain ,uske jaal me phasne wale logo ki chahe kismat ho ya phir unke raste sab ek dusre se aake mil hi jaate hain.

Kuch aisa sa hi haal tha Shree ,Nishta aur Tara ke saath bhi.Chauhan bhawan(House of Nishta)jo Shree aur tara ke ghar ke bahut hi paas me tha.Teeno jigari dost har pal ek dusre ke saath hi rehate the. In teeno ki subah ek dusre ke saath se shuru hoti thi aur raat ka andhera in teeno ki athkheliyon (masti)pe aake khatam .

8 august ki subah thi woh jab Main,Shree jiji aur Tara ji saa , Nishta jiji ke ghar gaye the unhe kal humare ghar me hone wali sabse badi pooja ke baare me batane.Poora ek saal hogaya tha Sakshi jiji ko India aaye huye woh log dheere dheere yahan pe sab sambhalne lage the wahan pe Adi bhai sa aur Abhay bhai saa bhi sab kushal mangal se apne sabhi kaam kiye jaa rahe the.

Kal humare ghar me bahut badi pooja rakhi hain maa saa aur baba saa ne.Sab log aane wale hain- Maasi saa Nano saa Nani saa aur bhi bahut sare log aur baba saa ke bhi wahan se Dado saa Dadi saa aur bhi naa jane bahut sare log. Itni badi pooja thi maa saa baba saa ka to bada mann tha ki kash Adi aur Abhay bhai saa bhi yaha ho paate par woh aa nahi sakte the wahan sab kuch chod ke.

Aur Sakshi jiji ke baba saa bhi kisi kaam ki wajah se aa nahi paa rahe the kal hone wali pooja mein aur akele unki maa aur jiji kaise aa pati to Sakshi jii saa ka aana to yahan mushkil tha .

To maa saa ne hatth(Zid)karte huye Tara jii aur Nishta jiji ke ghar me saaf saaf keh diya tha ki unke ghar ki laxmiyan samay se pooja pe aajaye .Bas unhi ka faraman tay tarikh ke saath ek baar aur Nishta jiji aur unke ghar walo ko batane aaye the hum.Tara jiji ke ghar me sab bolne ke baad unhe apne saath lete huye hum Nishta jiji ke ghar par pahunche.

Aur tabhi unke kamre me jaate waqt humara pair jameen pe pade kanch ke tukde pe lagne hi wala tha ki Neev ji ne apna hath humare pair ke niche rakh diya taki woh kanch humein chubh na sake.Neev,Neev Chauhan nishta jiji ke chote bhai the jo unse 3 baras (saal) chote the.Humari hi umer ke the woh jinke saath hum kai baar khelne yahan apni teeno jijiyo ke saath ajaaye karte tha ya kai baar woh humare wahan ajaya karte the.

Rathore,Sisodia's aur chauhans pure kishangarh me ek duje ke kafi kareebi parivar the ek hadh tak wajah iski humari jijiyo ki apas ki dosti thi baki ki wajah humare gharwalon ka aapas me unka lagaav aur sneh tha. Humare sochne ki gati (speed) ko break tab laga jab neev ne apna hath aur humara pair wahan se hata te huye hum sab ki taraf mud ke kahan

"Shambhavi, jiji saa ke kamre me bhagte huye jaane se pehle, ekbaar dekh to leti neeche kaanch pade hain, abhi agar chot lag jati to aapko pair me.Dhyan kahan rehta hain aapka?Itni laparwah kyun hain aap?"

Neev ki baatein sunke Shambhavi khud ko sharamane(shy) se rok na saki.Unke galoo pe aayi halki lali(blush) dekh ke koi bhi keh deta ki yeh ek aur naye ehsaas ki shuruwaat thi.Par Shree aur Tara ki hadbadi(urgency) ne in dono ke ankhon hi ankhon ek ehsaas pe rok laga diya.Khud ko sambhalte huye Neev ne Tara aur Shree ki taraf mudte huye kahan

"Ji saa(Shree) aur acchi di saa( Tara )ab aap do hi dekh lo jiji saa ko. Maa saa toh subah se koshish karte karte thak chuki hain . Hum bhi ab thak ke chur hogaye hain,pichle adhe ghante se inko uthate uthate. Jab bhi bulao, bas thodi si der aur bolke karwat badal ke so jaati hain. Dekh lijiye ab aap dono hi agar utha sake aap do toh."

Tabhi Shree aur Tara ne neev ko rokte huye kahan

"Neev kya aap humari madad kar sakte hain inhe uthane me?Ek kaam kijiye hum aapko jaisa jaisa kahe bas karte jaaiye theek hain?"

Humari Shree jiji saa pehle bahut hi masoom aur bahut hi shant si hua karti thi, par jab se woh abhay bhai saa se dur huyi aur unki jindagi mein Tara aur Nishta jiji aaye unka kuch hadh tak hi sahi bartaav(behaviour) kaafi badalne laga tha. Ab yeh Abhay bhai saa ki judai ka asar jyada tha ki woh ekdum unke jaise banti jaa rahi thi ya phir meri dono pyaari jijiyo ka asar pata nahi.

Par unhe dekh ke koi bhi keh sakta tha ki woh khul ke hasi khushi jeene ki puri koshish kar rahi thi aur yahi sab woh Abhay bhai saa ko bhi sikhaya karti thi, jab bhi woh unse baat karti thi ya phir unki chittiyon ka jawab deti thi .Pichle ek se ded saal mein jiji kafi samjhdaar ho gayi thi masti karne ke saath saath, woh khud bhi waise hi jeene ki aur khud ka khyal rakhne ki koshish kar rahi thi jaisa unhone Abhay bhai saa se karne kaha tha.

Woh milenge jarur milenge par sabki marzi se aur jald hi, bas tab tak ke liye hasi khushi se apno ke saath rehte huye, khud ka khyal rakhenge . Ek duje ke intezaar mein hum tadpenge,royenge ya phir udaasi bhari jindagi jeete huye , apne apno ko aur takleef nahi denge, balki unke saath jindagi ko jeeyenge aage badhenge .Isi ka asar tha jo main abhi apni ankhon ke saamne woh hota dekh rahi thi jo agar koi mujhe 2 - 3 saal pehle yeh kehta ki Shree jiji kabhi aisa kuch karengi to main kabhi manti hi nahi.

Shree jiji ne,Neev aur Tara jiji ki madad se Nishta jiji ke baal jo us waqt humare ho ya humari baki jijiyo ke kafi lambe huye karte the .US jamane me shaan hua karte the lambe lambe baal ladkiyo ke liye khaskar ki jab woh ladkiya rajvade khandaan se ho.

Neev ke saath milke dono jijiyo ne Nishta jiji saa ke balon ko Chandava bistar(Four - poster bed) ke side me lage dande se jiji saa ke balon ko lapet diya tha,bade hi dhyan se taki jiji saa ki ankhein naa khulein.

Aur phir yeh karne ke baad Shree jiji saa bhagte huye niche se rasoi (kitchen) se Nishta jiji saa ke liye chai leke aayi.Aur unke paas aake baith te huye unhone kahan

"Dekhiye Nishta uth jaaiye hum akhari baar aapse keh rahe hain.Agar aap nahi uthi to hum yeh garmagaram chai me aapki ungli daal denge.Baad me humein dosh mat dijiyega ki Humne yeh kya kiya,chaliye jaldi se uthiye."

Shree jiji saa ki awaz sunke jaise hi Nishta jiji saa uthi apne bandhe huye balon ki wajah se woh dham karke zor se apne bistar pe phir se jaa giri thi.Aur jab unhone theek se apni ankhon ko khola to jo nazara unki ankhon ke aage tha yeh to Neeksha di ko kafi acche se yaad hoga.Hum sab ka to has has ke bura haal hogaya tha.Aur phir jo jiji saa ne kahan use sunke jo main aur neev wahan se ulte pair bhage. Hum dono to wahan se bhag gaye the par dono jijiyan wahi ruk ke unhe kuch keh rahi thi

"Yeh kaunsa tarika hota hain, kisiko uthane ka? Hum bistar se gir jaate toh? Aah! Ab bhi sir me dard ho raha hain. Rukiye aap sab, hum abhi jaake kako saa, maa saa aur Siddharth ji se aap sabki sikhayat karte hain. Chodenge nahi kisiko bhi hum aaj baal kholiye humare abhi ke abhi aap sab."

Tara aur shree, neev aur shambhavi ko wahan se apne saath leke bhagte huye darwaze tak pahunche. Tabhi tara ne Shree ka hath pakadte huye nishta ki taraf(side)dekhte huye kahan

"Waah ji ! kya baat hain nishtha.Kya bola tune siddharth jiii ahmmmm...hmmm.Ab tu apne unse humari shikaayat karegi. Shree sunaa aapne bade dhyan se siddharth jiii se humari sikhayat ki jaayegi. Achaa accha ab hum samjhe shree, aapne aur humne inke siddharth ji ke pyaar bhare khwabon me khalal (disturb) jo daal di.

Tu wahan unke pass unse driving shikhne jaati hain ya phir unke saath pyaar ke dhaai akshar bhi kuch kuch padh aati hain? Koi baat nahi abhi ke liye apne siddharth jiiii ki pyaar bharii duniya se bahar aaja aur uth ke jaldi se ghar aaja shree ke. kal pooja hain aur uski bahut sari taiyaariyan humein karni hain. Bechari kaki saa itna sara kaam akele kaise karengi?"

Yeh kehte huye woh dono wahan se bhag gayi.Aur bechari Nishta wahan apne bandhe huye balon ko dheere dheere kholte huye taiyaar hone chal gayi.

"Jindagi bhi kitni haseen hain is pal yeh rangeen hain to agle kuch pal me yeh gamgeen hain,

Jindagi bhi kitni haseen hain is pal yeh rangeen hain to agle kuch pal me yeh gamgeen hain."

--------------#-------------------------------

Heyya everyone!

We are back with another update of Mehr-o-mah

Hope you liked it

See you all super soon

Love
Rainnie

Xoxo♥️♥️

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro