JOE

I woke up when I felt a cold palm rest on my forehead. I blinked my eyes for a moment and a white ceiling was exposed on my eyes.

"Nasaan ako?" the first thing that came out of my mouth. I looked around and scan the atmosphere then I realized I was in the hospital because there were devices plugged on both of my hands together with a female nurse checking on my condition? What's going on?

"Hija? Nakikita mo na ba ako ng maayos?" tanong ng nurse sa akin habang nasa harapan ko ang kanyang kamay na animo'y chinecheck ang paningin ko.

Tumango ako. "Opo."

"Good. Makakapag-discharged ka na ngayon, just take this meds, inumin mo mamayang pagkauwi mo." sabi ng nurse. "Tumawag ka na sa mga magulang mo para sunduin ka na dito." dagdag pa nito.

"Pero, Ate. Ano ho bang nangyari sa'kin?" nagtataka kong tanong.

"Humihilab ng sobra 'yang tiyan mo." she answered. "Ano bang kinain mo kanina? May kinain ka ba o may ininom? Nagka-toxic kasi ang tiyan mo kaya humapdi at nawalan ka ng malay."

Sandali akong napaisip. Wala akong kinain pero meron akong ininom na--- "Urgh!" napasabunot ako ng buhok. Iyang si Amara talaga! Ganyan na ba siya ka desperada? Ang sama-sama takaga sa'kin ng babaeng 'yon!

"Magpasalamat ka na lang sa kaibigan mo at agad kang nadala dito, baka kung hindi ipapa-confine ka ng doktor dito." Nag-angat ang tingin ko sa nurse.

"K-Kaibigan?" naguguluhan kong tanong.

"Iyong binata kanina, buhat-buhat ka nito papasok sa hospital. Hindi mo ba siya kaibigan? Mukhang kilala ka nga, e." Napanganga ako sa sinagot ng nurse. Hindi ma process ng utak ko ang naiisip ko ngayon. Gosh. Did that man carried me? I mean noong mawalan ako ng malay, siya ang tumulong sa'kin?

Napatingin ako sa nurse ng unti-unti na nitong inaalis ang mga nakatusok ng karayom sa dalawang kamay ko. Nilagyan niya ito ng cotton at tape. "Maiwan na kita dito, Hija. Magpasundo ka na." nang matapos na ang nurse ay nagpaalam na ito at iniwan na akong nakahiga dito.

Dahan-dahan na akong tumayo sa pagkakahiga at inabot ang bag at phone kong nasa table. In fairness, walang nawala.

Hinawi ko na ang puting kurtinang nakapalibot sa kamang hinigaan ko at tumambad sa'kin ang mga iilang pasyenteng ginagamot ngayon. Hindi na ako magtataka kung maingay man dito at nagkakagulo ang mga iilang doctor at nurse dahil nasa loob ako ngayon ng emergency ward.

Humakbang na ako papalabas at pumunta sa cashier, ginamit ko ang atm card ko para pambayad ng bills.

"Thank you po." sabi ko at tumungo na papalapas ng gusali. Hindi ko na inabala pang tawagan ang mga magulang ko dahil paniguradong hindi naman sila darating. It's not a big deal tho 'cause I'm used to it.

Naghanap ako ng masasakyan kong jeep sa daan, gustuhin ko mang ilakad na lang ito para magsilbing exercise man lang pero talagang pagod na ang katawan ko at kailangan ko ng magpahinga. Besides, alas-sais na rin ng gabi ngayon, ilang oras rin akong nakatulog.

It took me almost 30 minutes to travel the jeep I was riding in to reach the house where I was staying. I dug the key in my wallet and opened the locked gate. When I went inside I found that the light in the kitchen was on, I saw the dishes on the table and a note from Mama. Sinasabing hindi rin ito magtatagal at ipinaluto ako ng kaunting makakain dito.

Chineck ko rin ang refrigerator at pansin kong pinuno nito ni Mama pagkain. Tsk aanhin ko ang mga pagkaing ito kung ako lang din naman ang mag-isa ang kakain? Mas prefer ko pa ang itlog at tocino.

Since I was no longer in the mood I didn't even pay attention to the food, I just put it in the refrigerator for tomorrow morning. I also took the pitcher and put a glass of water, I searched for the three medicines that the nurse had given me earlier and I took them quickly.

Tinungo ko na ang banyo para makapaghilamos na, matapos akong makapagbihis ay inihagis ko ang sarili ko sa kama.

Sandali akong pumikit. Urgh. Sa wakas, makakapagpahinga na rin.

Nang maalala ko bigla ang gold medal na nasa bag ko ay mabilis akong napabangon, kinuha ko ito at dahan-dahan na isinakbit sa isa pang trophy na nasa loob ng isang malinaw na cabinet kung saan dito halos naka-display ang mga awards katulad ng trophy, medals, certificates na napapanalunan ko not only in sports but also in academics.

Tinungo ko sandali ang study table ko at kinuha ang isang research book na gagamit ko bukas para sa reporting. Nagdagdag din ako ng kakaunti pang idea pero napatigil ako ng maalala ko naman ang nangyari kanina.

Urgh! I can't be wrong because I'm sure he's the one I saw earlier! But why, why do I feel like he didn't recognized me awhile ago? Has he forgotten about me?

Nakuha ko nang iumpog ng paulit-ulit ang ulo ko sa mesa dahil sa dumadaloy na kahihiyan sa sarili ko. Kainis ka Amara, humanda ka talaga sa'kin!

Umangat ang tingin ko sa telepono kong tumunog ngayon, chineck ko ito at nagmula ang mensahe sa gc na ginawa ni South. Seemingly, lahat ng mga bida-bida, hinahangaan sa school ay kasali dito. Hindi ko talaga maintindihan ang kabaliwan ni South.

The message came from Hedi.

Hedithebeauty: Look at my new Chanel bag! I know, all of you are jealous! HAHA!

I'm used to Hedi. She did nothing but brag about its expensive things to us especially to Quinn.

Nakita kong sumagot si South

SouthSea: Lol. Ni bahid ng inggit ay wala akong naramdaman! HAHA

Pinatay ko na ang telepono dahil alam kong bangayan lang naman ang mangyayari.

I lay down on the bed and put some  blanket on my feet, before I close my eyes I checked the time. 7:45 PM.

Sunod-sunod ang pag-tunog ng alarm ng cellphone ko. Dating gawi, kinuha ko ito at in off. Sandali lang, ten minutes pa gigising na ako ang sabi ko sa sarili ko ngunit maya-maya lamang ay napabalikwas na ako sa kama. Hindi dahil sa malakas na alarm clock kun'di dahil sa sunod-sunod na pagbusina ng school bus sa baba.

Napakunot noo ako ng ma-checked ang oras. Ahh! 7:35 AM na? 8 Ang pasok!

I pulled back the curtain and looked at the mini bus school service. "Kuya sandali lang! 5 minutes!"

Aish! Bakit ba kasi may pa-service pang nalalaman si Papa! Kahit takbohin ko lang ang school makakarating ako e. Nakakahiya tuloy sa mga estudyanteng nanghihintay!

As soon as I said those to the driver, I immediately ran to the shower. I have the courage to finish 5 minutes of an hour of my daily routine.

Dalawang minuto lang ang tinagal ko sa shower, hindi ko alam kung nalinis ba ang lahat pero ang importante nabuhusan ng tubig. HAHAHA 30 seconds sa pagbibihis ng daily uniform namin. Typical na black palda na 1 inch above the knee and while polo na pinatungan pa ng brown vest.

Dahil nakapwesto sa ikalawang palapag ang kwarto ko ay kinailangan ko pang tumakbo pababa, I went straight to the fridge and got two pieces of loaf pan, I walked into the living room where my black shoes were placed. I first bit the bread into my mouth and quickly put on the shoes.

I turned my head to the sudden honking of the car. AISH!

Bago ako lumabas ng bahay ay sinigurado ko munang naka-lock ng pareho ang front door sa bahay at gate.

"Pasensya na po!" paumanhin ko kay kuya driver pagkatapak na pagkatapak ko sa loob ng mini bus.

Napatingin ako sa mga iilang estudyante na nakaupo sa bus, may iilang abala na nagbabasa pero halos ay nakatingin at nakangiti sa akin.

"Hello po, Ate Joe!" an 8th Grader sitting in the middle seat wave at me. Ngumiti ako dito at nagpatuloy sa pag-upo sa dulo ng bus.

Sinandal ko ang ulo ko sa tabi ng binata ng sasakyan. Itinuon ko na lang ang tingin ko sa labas habang nagpatuloy na ang pag-andar ng sasakyan.

Para pampalipas ng oras ay chineck ko sandali ang social media account ko. Napatigil ako ng makita ang naka-tag na photo kay Papa kung saan masaya itong kinakamayan ang isang buong pamilya ng opisyal--- Probably, isang malaking kliyente na naman niya ito. Papa is actually an architect, madalas na hawak nitong mga kliyente ay kilalang tao at mayayaman. I will not be surprised because my own father is talented.

Umangat ang tingin ko sa pagtigil ng sasakyan, sandali lamang ay nahagip ng mga mata ko ang gawing kanan kung saan nakatayo ang isang pamilyar na street post.

I suddenly covered my mouth on shock, this is not true! Yesterday where I stopped and saw that man was also here in this same place! Sa dinami-rami ng lugar, akalain mo nga naman na dito pa kami magkikita? What a wow.

Lumipas lang ang ilang minuto ay nagsibabaan na kami papasok sa school. Tahimik kong tinungo ang main door ng hallway, nagtataka ako dahil hindi ganoon karami ang kumakausap sa'kin pero mas prefer ko na ito. Tahimik! Pakiramdam ko malaya ako ak----

"CONGRATULATIONS, JOE!"

And I was wrong. Yeah. It was as if time had stopped running. Kitang-kita ng sarili mga mata ko ang nakakalokang pangiti ng mga estudyante sa'kin, ang naka-nganga pang bibig ni South habang hawak ang isang party poppers, si Ronan at Quinn na tinatapunan ako ng mga flower petals, si North na pa-cool lang na nakatayo at sinasamahan ang mga baliw nitong kasama, sina Finn at Binx na as usual, nakaroll ang camera na tutok na tutok sa pwesto ko.

Back to reality.

"CONGRATS, JOE! HINDI MO TALAGA AKO BINIBIGO! DIBA GUYS!" tatawa-tawang sigaw ni South at sumigaw rin ng 'whoo!' ang nga estudyante sa likod.

"I'm so so proud of you, Joe! OMG! You deserved it!" Quinn approached me and kissed me on the cheek, Hedi also imitated what Quinn did.

"What do you want for lunch? Pwede kita ipag-request ng private lunch!" aya ni Hedi.

Siningitan naman ito ni Quinn. "What are you talking about, Hedi! She won't do that I told you, Joe is not like you. Duh!"

I turned my gaze to North, I approached him. "Ano na naman ba 'to? Gumawa na naman kayo ng kalat. Magagalit na naman si Maia." I said to North.

North shrugged. "Sisihin mo si Denver, siya nagpumilit kay Quinn na gumawa na naman ng kabaliwan." tumawa ito.

"Wala naman si Denver dito, e."

North just again shrugged it off.

Inilingan ko na lamang si North at kinuha ang mga iilang binibigay sa'kin ng mga estudyante na ngayo'y nakapalibot na sa akin. Some handed me letters and some are foods like yogurt, cupcake and some sweets stuff. Buong puso ko naman tinanggap ang lahat. Alam ko ang feeling ng binabalewala kaya kailangan hindi ko maiparamdam sa mga pansamantalang nagmamahal sa'kin ngayon.

"Okay na 'yan! Tabi na kayo! Ako naman!" pinagtataboy bigla ni Denver  na kakadating lang ngayon. Kunot-noo ko itong hinarap ng umakbay na naman siya sa akin.

"Tahimik ang buhay ko, ayokong dumagdag diyan sa mga babae mo. Ayan oh!" sabi ko at itinuro naman ang mga iilang kababaihan na kumikislap ang mga mata nila kay Denver.

"They're just girls and you'll be my woman, Joe." Denver whispered in his husky voice.

Naitulak ko agad si Denver. "Shocks! Kinikilabutan ako sa'yo!" sigaw ko at tinalikuran siya, narinig ko pa ang paghalakhak ng baliw na Denver.

"Finn! Finn! Dito! Kami naman ang kuhanin mo!" sumulpot bigla sa harapan ko si South. Nakangiti itong umakbay sa'kin, sina Finn at Binx ay ngumiti rin sa'kin habang sinusundan ako ni Binx sa camera na hawak nito.

"What can you say about the game yesterday, Joe? Anong naramdaman mo? Isn't fullfilling? " Tumawa si South, inagaw nito ang mic kay Finn at inilapit sa bibig ko.

I rolled my eyes on South. Tumingin ako sa camera at ngumiti. Heto na naman tayo.

"Inaasahan ko naman makukuha ko ang unang ranggo, I felt the happiness and fulfillment since nakasuporta kayo sa'kin." sagot ko habang nakatingin sa camera. Alam kong kahit iilan lang ang mga estudyante ngayon dito, inaasahan ko naman ang iba na papanoorin ang paglive ni Finn sa buong campus.

"Of course! Malaki ang suporta ng mga---" South was cut in his words when Quinn suddenly screamed.

Lahat kami ay napatingin sa kanya na gigil na tinitingan si Hedi.

No. Please. Huwag naman sana.

"Yuck! That Chanel of yours is not even branded!" pagkutya ni Quinn sa hawak na bag ni Hedi.

"What the hell, Quinn! This bag of mine cost more than 6500 US Dollar! Dad bought this on Paris, you're just jealous." ngumisi si Hedi kay Quinn.

Lumapit na ng maigi si Quinn kay Hedi, magkaharapan na sila ngayon habang nagsusukatan ng tingin ang isa't-isa. "Me? Jealous? Really? You disgusts me, Hedi! Gaya-gaya ka talaga. You're my certified wannabe! Urgh!" sa inis ni Quinn ay hindi na nito napigilan ang sariling dakmain ang buhok ni Hedi. Ending? Nagsabunutan na silang dalawa.

Napahinga na lamang ako habang pinagmamasdang nagkakagulo sa harapan ko ang mga estudyante, nahati na sa dalawang pangkat. Pinagtutulungan na nina South, Denver, Ronan, Finn at iilan pang estudyante.

Sanay na ako sa ganitong gulo hindi na bago 'to pero minsan nakakasawa rin.

Sandali.

Sa gitna ng gulo nangyayari at dami ng tao sa paligid. Naagaw ng atensyon ko ang pamilyar na estrangherong lalaki.

Napatakbo ako ng wala sa oras. Is it him? Siya ba ang nakikita ko ngayon?

Hinabol ko ito na ngayo'y walang tigil sa paglakad. Nakatalikod ito sa'kin pero malakas ang kutob kong siya ang lalaking iyon.

Nang makalapit ako sa kanya at agad kong hinablot ang kanyang braso para maiharap sa'kin.

"Elli?"

"Uhm? Excuse me?" nalilitong tanong nito.

Napabitaw ako ng hawak sa gulat. Bigla akong kinain ng hiya dahil hindi siya ang lalaking iyon, pero nahahawig ang lalaking ito sa kanya.

"I'm sorry, I'm not what you're looking for. I'm Simone, by the way." inilahad nito ang kanyang kamay sa'kin.

Sinalubong ko ang kanyang mga tingin, I'm now guarded by shame so I have no choice... I shake hands with him and smile. "I'm Jo---"

"Joe, right? I know you." this man cut my words. I heard him laughed a little. That's it! He have the same expression in his eyes on the man I was looking for.

Who is this guy?

Everyone was starting to make face on Mr. Lim whom our History Teacher. Sa panunuri ko halata sa mga mukha ng mga kaklasi ko ang pagkabagot nila sa subject ngayon. Hindi rin naman ako tatanggi dahil totoo naman. This class is always boring. Walang vibe ng energy sa paligid probably dahil may katandaan na ang teacher namin. I think Mr. Lim is already 57 years of old kaya medyo malaki ang adjustments lalo na sa aming mga kabataan. Kaya ang ginagawa ko na lang, self study.

"Sir! Can I ask something?"

Lahat kami ay napatingin sa biglang pagbitaw na salita ni South. Inililibot nito ang tingin sa aming lahat at alam ko ang ibig-sabihin ng mga ngiti nito. Isang kalokohan na naman.

Unfortunately, magkaklasi kami ni South kasama rin sina Quinn, North and Ronan-- which is wala ngayon dito.

Each classroom has 25 seats for students, divided into five rows, with 5 chairs in a lane. South sitting in the third row in the middle chair. North, who is sitting in the 4th lane in a first chair and as for Ronan is in the first row at the far end of the seats. While Quinn is in front of me which both of us sitting in the 5th row, Quinn is seated in the 4th chair while me is in the last seat.

"What is it that you want to ask, Mr. South?" our teacher asked.

Naghintay kami sa sasabihin ni South na ngayo'y walang paalam nitong inilabas ang phone nito sa klase.

"Base on what I am reading sir. Who do you think is the king of the classroom?" nagtanong si South ibinaba nito ang phone at nilaro-laro ang hawak nitong ruler.

"I'm done with you, Mr. Sy. Let's continu---"

"It's the ruler I'm taking about! HAHAHAHA! So, let's ask this ruler... pwede na ba kaming i-dismissed ngayon?" humalakhak si South habang baliw na kinakausap ang ruler na hawak nito, sunod na nangyari? Nakitawa rin ang iba naming mga kaklase.

"I think, you need to dismissed." ginawang puppet ni South ang ruler at umaktong nagsalita ito.

Binalot ng tawanan ang loob ng classroom sa ginawa ni South, ang iba ay nakikisabay na rin sa trip ni South at kinakausap ang walang buhay na ruler.

Napairap na lamang ako at yumuko sa desk. Urgh. My brain still not functioning well about what happened earlier. Ramdam ko pa rin ang hiya sa sarili ko sa lalaking iyon. I'm referring the guy name Simone, the guy I suddenly grab arms. Ahh!

Sa totoo lang ay hindi ko gawain ang unang makipag-usap sa mga tao lalo na sa mga estrangherong tao. Pero hindi ko maipaliwag ang sarili ko sa nangyayari ngayon. I am now starting to enter the box outside, I am now starting to look for him.

Kahit hindi naman na dapat.

Narinig ko ang biglang pagbukas ng pintuan, ramdam kong nabalot ng katahimikan at hindi ko na narinig ang mga pagtawa nina South.

"Okay, be quiet!"

Umangat ang tingin ko dahil sa yabag ng mga paang naririnig ko ngayon sa loob.

"Be nice to your new classmate. This is Mr. Azcona."

Sa labis na gulat ng mga mata ko sa nakikita ko ngayon ay hindi ko namalayang napahampas na lamang ang nga kamao ko sa mesa sabay na tumayo.

"Ellian?"

Natahimik ako ng maramdaman kong lahat ay pinagtitinginan na ako. Napakuyom ang palad ko. Shocks.

Mr. Lim laughed as he patted the shoulder of the man standing in front of us.

"It looks like you have already found your first new friend here, Mr. Ellian Azcona."