Allereerst wil ik jullie allemaal prettige feestdagen toewensen! Maak er maar gezellige dagen van, want deze tijd komt maar één keer in het jaar voor ;)

Wat doet een mens zoal op kerstdag? In mijn geval besluit ik even de zolder op te ruimen, omdat ik niets beters te doen heb en eigenlijk ook gewoon omdat het kan. Nu moeten jullie weten dat mijn zolder de storthoop van ons huis is; alles waarvan we niet weten waar we ermee naartoe moeten, gooien we ergens in een stoffig hoekje in het bovenste gedeelte van ons huis. We zijn namelijk allemaal te lui om er iets aan te doen. Het is ook echt frustrerend, want ik heb geen idee hoe we daar ooit aan moeten beginnen.    

Uiteindelijk ben ik vandaag toch moedig geweest en ben ik eindelijk wat in die dozen gaan rommelen, met het idee dat ik alles al een beetje kon sorteren. IJdele hoop, natuurlijk. Eigenlijk zit ik gewoon negentig procent van de tijd te mijmeren over mijn kinderleven.

Wat wil je ook? In die dozen zitten al mijn jeugdherinneringen. Dingen waarvan ik al lang het bestaan vergeten was. Al het knutselgerief, popjes, speelgoed en ander soort prularia waarvan je je afvraagt hoe je daar in hemelsnaam aan komt. Als kind hielden mijn zus en ik echt alles bij, ook dingen waar je totaal –maar dan echt totààl- niets aan had. Mijn ouders waren dan ook zo toegeeflijk om altijd alles voor ons te kopen. Die mensen hadden zich toch echt beter moeten verweren, serieus. Nu ja, ik was dan ook wel een dwingend en erg overtuigend kind, maar dat terzijde.

Ik mis mijn kindertijd. Technisch gezien ben ik eigenlijk nog steeds een kind, maar het echte kinderlijke is uit me verdwenen. Ik mis de tijd waarin ik nog onbezorgd met de barbies kon spelen en kon ruzie maken met mijn zus over wie welke pop voor zijn rekening zou nemen. De tijd waarin ik idioot kon giechelen om de meest dwaze situatiehumor. De tijd waarin ik elke woensdagmiddag naar mijn oma en opa ging en we daar een donut kregen. De tijd waarin ik dacht dat Samson echt kon praten.

De tijd is zo snel en traag tegelijkertijd gegaan. Enerzijds kan ik me nog perfect herinneren hoe sommige dingen waren, anderzijds lijkt het allemaal zo lang geleden. Alsof het eigenlijk nooit gebeurd is. Heel gek.

Ik ben beginnen nadenken. Nadenken over de evolutie die ik in al die jaren heb doorgemaakt, over de langzame rijping die zich al die tijd heeft voltrokken in mijn hoofd. Ik denk nu op een heel andere manier na dan vroeger. Ik ben volwassener geworden, heb geleerd kritisch te denken, te redeneren, heb een heleboel kennis opgedaan. Ik ben nog steeds niet volmaakt -zoiets word je gewoon nooit- maar ik vind dat we trots op onszelf mogen zijn. We vergeten soms wat we allemaal kunnen. We zijn alles als vanzelfsprekend gaan beschouwen.

Ik vind mijn vroegere ik echt heel dom, oppervlakkig en kinderachtig. Waarschijnlijk ga ik binnen x-aantal jaar hetzelfde denken over mijn huidige ik. Stel je voor dat ik dit ga lezen binnen ongeveer twintig jaar. Ga ik mezelf heel stom vinden om de onzin die ik hier schrijf, of ga ik net trots zijn op mezelf?

Aan de andere kant hebben we ook het feit dat de wereld in die korte tijd dat ik hier rondloop, enorm is veranderd. We leven in een tijdperk waarin alles snel moet gaan, de nieuwe ontwikkelingen elkaar in sneltempo opvolgen, gewoontes alweer veranderen nog voor ze zijn ingeburgerd.

Zal Wattpad binnen tien jaar nog bestaan? Hoe lang ik ga ik mijn tijd nog besteden aan deze site? Zal ik altijd blijven schrijven? Ben ik er überhaupt binnen vijf jaar nog?  

Wie kent er nog Wizzy & Woppy? Schuifaf? Het Kaaaa-spel op Ketnet? (Dit zijn allemaal Vlaamse programma's, sorry NL-peeps) Ik kan nog uren doorgaan met herinneringen ophalen, maar sommige van deze zijn nogal persoonlijk en ik denk ook niet dat jullie daar op zitten te wachten.

Het punt van heel dit stukje is dat de tijd echt zo mysterieus en eng is. Het is moeilijk te definiëren. Binnenkort zit ik in mijn hangstoel, met één van mijn 27 katten op mijn schoot terwijl ik een sjaal voor mijn achterkleinkind aan het breien ben en tegen mijn echtgenoot zit te zeuren dat hij wat zachter moet zijn tijdens het bingo spelen. Hoewel... waarschijnlijk zal het eerder in mijn elektronische bejaardenstoel zijn, met een robotkat, virtueel breien en bingo spelen met de hologrammen van de buren. En dan nog zal ik waarschijnlijk achterlopen met mijn tijd.

Dus laten we gewoon genieten van elk moment, want voor je het weet is de tijd voorbij geraasd. Laten we beginnen met genieten van Kerstmis. Nogmaals vrolijke feestdagen allemaal!