Schowawszy najnowszego, już pobitego, iphone'a do kieszeni, szatyn skierował się do pobliskiej kasy, przygryzając przy tym policzek w charakterystyczny dla jego osoby sposób.

   Stając na przeciw kasjera, przeniósł wzrok na anielsko uśmiechniętego blondwłosego pracownika.

   — To co zawsze? — Zaśmiał się pod nosem, patrząc na Jungkooka w sposób, który wpędził chłopaka w niemałe zakłopotanie.

   — Często proponujesz to klientom? —  zapytał, odwzajemniając nieumiejętmie uśmiech.

   — Tylko tym, którzy bywają tu dosłownie codziennie — odpowiedział, wbijając coś na kasie, zapewne zamówienie, które znał już dosłownie na pamięć. — Czyli właściwie tylko wam. Czuj się wyjątkowo.

   —  Poczułem się gruby, nie wyjątkowy — prychnął pod nosem, następnie ukazując swe przednie zęby.

   — E tam, lepszy towar niż jedzenie — Jimin również się zaśmiał, następnie drukując numerek. Jednak zamiast bezpośrednio przekazać go klientowi, wyciągnął z kieszeni dlugopis, bazgrząc coś na odwrocie zamówienia.

   Gdy skończył pisać swą tajemniczą wiadomość, podał ją z promiennym uśmiechem Jungkookowi, posyłając mu przy tym sugestywne spojrzenie. — Proszę, oto pana zamówienie.

   Przyjmując kartkę, chłopak odczekał chwilę przed przeczytaniem sekretnej wiadomości. Dopiero, gdy upewnił się, że nikt na niego nie patrzy, odczytał to, co blondyn napisał, a jego serce mimowolnie zabiło szybciej.