Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

~10 BÖLÜM~

Lanet olsun onun burda ne işi vardı.Gözlerimin içine sinirle ve merakla bakıyor.Ben...Ben ona nasıl vurayım.Neden tüm kötü şeyler beni buluyor ki.Kıyamamki ona.Kendini topla Rüzgar ona kıyamazsan babanın yüzüne bir daha bakamazsın..

Hakem zili çalınca kendimi toparladım.Ne yapacakdım şimdi ben.

Yapdığı tüm hamlelerden kaçmışdım.Burdan birimiz iyi durumda çıkaçakdık,o da ben olacakdım.

Acımak yok...

Kaybetmek yok...

Zayıflık yok...

Bu düşünceler beni kendime getirmişdi.Ona çok fazla hasar veremem.O yüzden sakin olmalıyım.Evet buldum,elleri.Elin çıkarsamı,kırsammı bilemiyorum.Sadece birazcık bursam.Lanet olsun,bu gün hiç iyi gününde değilsin Kaan.

Düşündüğümü yapdım bana yumruk atarken bileklerinden tutarak sıkmışdım.Sıkdığımda inlemişdi.O yüzden hemen bırakmışdım.Bırakdığımda bileklerin tutuyordu.Bana sinirle ve nefretle bakıb,ellerin acımalarna rağmen yumruk yapmışdı.Yine bana yumrukların savuruyordu.

Acaba onun o yakışlı yüzün dağıltsam ne zaman iyileşir.Bunu sen istedin Kaan.Yüzüne dokunmadan halledecem bu işi.

Karnına indirdiğim tekmeyle yerde iki büklüm oldu.Yerde acı içinde kıvranıyordu.Lanet olsun ben ne yapdım.Ağzından kan geliyor.Hayla ayağa kalkmıyor.Hakem saymaya başlayınca her kes dikkatle izliyordu.

Hakem saymayı bitirdiğinde kazanmışdım.Hızla bir kaç adam gelib Kaanı sedyeye koyarak pistden uzaklaşdırdı.Hakem elimi kaldırıb benim kazandığımı söylediğinde etrafdan gürültü kopdu.Her kes alkışlıyor,ıslık çalıyordu,'MASKE'diye bağırıyordular.

Bu hoşuma gitmişdi ama sevinemiyordum.Kaan ne haldedir şimdi.Burdan çıkıb onun yanına girmek istiyordum.

Alkışlarla birlikde ordan uzaklaşarak,kalidora doğru yürüdüm.Okanı görünce"Son dövüşdüğümün durumun öğren"dedim,Tamam diyerek yanımdan ayrıldı.

Bende odaya gidib üstümü değişdim.Odadan çıktığımda,Okan kapının önündeydi.Derin bir nefes alıb"Nesi var?"dedim.Korkuyordum ya bi şey olduysa."Durumu iyi,Bilekleri bir kaç gün alçıda olucak.Atdığın tekme,organlarına zarar vermemiş.Bir kaç haftaya eski haline döner"dediğinde rahatladım.

Şükürler olsun bir şey olmamış.Ona bir şey olsaydı,suçluluk duygusuyla mahv olurdum.Ona neden bu kadar değer veriyorum ki.Hayır değer değilde,tanıdığım biri o.O yüzden başka bir açıklaması olamaz.

Okanla birlikde babamın yanına gitdik.Babamın etrafında bir kaç kişi vardı ve konuşuyordular.Babam beni yanına çağırarak tebrik etdi.Tabii ismimi Maske diyordu.Kimseye acık vermeyecekdi.Ben konuşmadan yanında duruyordum.

Adamlar beni tebrik ederek ordan uzaklaşıyordu.Bir adam beni dikkatle süzüb,babama baktı.Alayla gülerek babama"Ağzının tadını biliyorsun Burak"dedi.Bu sözün bitirir bitirmez ağzına bir tane yumruk atdım.Yere düşmesiyle tekmelemeye başladım.Karnına vurduğum tekmelerle bağırıyordu.

Tabii her kes durub yandan bakıyor.Kimse karışmıyordu.Adamın üstüne çıkıb yumruklamaya başladım.Adamın kafasına o kadar vurdum ki,artık ölmüşdü.Nefes bile almıyordu.Bu benim sinirlerimi yatışdırmamışdı.

Ayağa kalkıb bana şok içinde bakanlara döndüm."Başka sözü olan yoksa kaybolsun"dedim bağırarak.Adamlar şaşırmış ordan uzaklaşdı.Bir tek ben,babam,babamın adamları kalmışdı.

Babam adamlarına dönüb"Halledin bu pisliği"dedi yerde yatan adamı göstererek.Sonra bana yaklaşıb"İyimisin kızım"dedi.Başımı sallamakla yetindim.

Tabiikide iyi değilim.Birilerin öldüresim var.Burdaki her kesi öldürsemde sinirim geçmez.O derece sinirliyim.Bir koruma bana yaklaşdı.Elindeki suyu göstererek"Ellerinizi yıkayın efendim"dedi.

Ellerime baktığımda kandı.Korumayla,babamların yanından giderer,bir koşede durduk.Koruma ellerime su döktü.Ellerimi temizledikden sonra babamların yanına gitdik.Biz giderken babamın yanına yaşlı bir adam yaklaşmışdı.Bir şeyler konuşuyorlardı.Adam seviniyordu sanki.Babamın yanına yaklaşıb durdum.Babam bana bakıb güldü.

Adamda bana yaklaşarak elin uzatdı"Merhaba kızım.Ben Sinan Aksoy"dedi.Bende elin sıktım ama bi şey demedim.Yaşlı adam yine konuşmaya başladı"Ben teşekkür etmek istiyorum sana.En son dövüşdüğün benim oğlumdu.Dövdüğün adamlara nezaran oğlum en az hasar almışdı.Teşekkür ederim.Oğluma bi şey yapmadığın için"dedi.Demek Kaanın babasıydı.Dilimi saklayamadım,konuşmaya başladım."Bir daha benimle dövüşmeye göndermiyin onu"dedim.Adam "Hayır..Hayır ben göndermedim kızım,seninle dövüşmeye.Kendisi senin gücünden şübhe etdi.Kendine güvenerek çıktı oraya.Ama malum olan oldu"dedi.Başımı sallamakla yetindim.

Adam yine teşekkür ederek uzaklaşdı yanımızdan.Arabaya oturub eve gidiyorduk.Babam"Merak etdimde Kaana neden fazla hasar vermedin.Ona sadece bir kere vurdun"dedi.Doğruları söyledim bende"Biz gitdiğimiz lisede okuyor.Bir kaç kes konuşmuşdum.Hatta ablasını kirtardığımda bana teşekkür etmişdi.Şey..onu tanıyordum.Digerleri gibi değildi.Sadece onu dövmek istemedim"dedim.

"Anlıyorum iyi yapdın kızım"dedi."Ayrıca bu gece harikaydın.Dimi Okan kızımı gördün değilmi ne kadar güclü"diye Okana seslendi.Okan hafif gülümsüyerek"Evet efendim.Çok güclü"dedi.Bende,babamda gülüyorduk.

Yol boyunca sessiz kaldım ve dışarını izledim.Birilerini döverek öldürdüm ama en kücük,bir vicdan azabı bile çekmiyordum.Aksine rahatlamışdım.Ben böyle değildim.Ama şimdi bir canavardan farksızdım.Hep birilerini dövmek ve öldürmek istiyordum.Hatta işgence yaparak öldürmek istiyorum.

Ne olmuşdu bana.Sanki duygularım yok olmuşdu.Günden güne canavar olma yolunda irelliyordum.Acımadan birilerini öldürüyorum,sanki bunu hep yapıyorum,anlamsız bir şey gibi geliyor.Birinin canın almak...Ben bir şey hissetmiyorum.

Sucluluk çekmiyorum,pişman değilim yaptıklarıma.

Kime ne yaptıysam hak etdi.Evet hak etdi.

Araba evin önünde duruğu gibi,kapıyı açıb aşağı indim.Annem ve ablamla gece olanları konuşduk.Bazı yerlerin kestik tabii.Odama çıkıb banyoya girdim.Küvetebsuyu açıb,üstümü çıkardım.Küvet daha dolmamışdı ama küvete girdim.Sıçak su tenime değdikce ürperiyordum.Suya alışdığımda rahatladım.Şu an suyun altında olmak isterdim ama küvet kücükdü.

Banyo yapdıkdan sonra,pijamalarımı giydim.Odaya girib kendimi yatağa atdım.Sol tarafıma baktığımda Deniz yoktu.Bende telefonumda şarkı koyub,kulaklığımı taktım.Sakin bir şarkıydı.Hüzur veriyordu.

İnsanların veremediği hüzürü,rahatlığı,sessizliği,şarkılar veriyor bana.Gözlerimi kapayıb şarkıyı dinledim.

Uykum geldiğinden kulaklığı kulağımdan çıkarıb,çekmecenin üstüne koydum.Telefondan saata bakdım.Saat 00:23dü.Telefonu açara salıb,kulaklığın yanına,çekmecenin üstüne bırakdım.

Sol tarafıma baktığımda Deniz mışıl-mışıl uyuyordu.Bende gözlerimi kapayıb kendimi uykunun kollarına teslim oldum

"Ne kadarda duygusuzsun.Duygularını çok yakında kaybedeceksin"

"K..Kimsin sen?"

"Duygularını kaybetmemeye çalış!"

Nefes-nefese uyandım.Bu rüya değildi sanki gercekdi.Doğru söylüyor.Duygularımı kaybediyorum.Kimseye acımıyorum.

Sessizce ayağa kalkıb banyoya girdim.Soğuk suyu açıb,elimi yüzümü yıkadım.Banyodan dışarı çıktım.Odaya baktığımda boğuluyormuşum gibi geldi.Sessizce odadan çıkıb aşağı indim.Merdivenlerden indim.Eve loş ışık hakimdi.

Sessiz adımlarla mutfağa girdim.Buzdolabın açıb meyve suyun çıkardım.Nedense canım meyve suyu çekmişdi.Bardağa süzüb içdim.Meyve suyu içdikden sonra buz dolabına geri koydum.

Odaya çıkıbda uyumak istemiyordum.Hatta hiç uyumak istemiyordum.Uyuduğumda yine o sesi duyacakdım.

Salona gidib koltuğa oturdum.Gözlerime babamın diz üstü bilgisayarı takıldı.Koltukdan kalkıb bilgisayarı aldım ve koltuğa döndüm.Bilgisayarın kapağın kaldırıb,düğmeye bastım.

Bilgisayar yandığında sesi çıktı.Umarım kimseyi uyandırmamışdım.Bilgisayarın ekranı açıldığında,dosyalara baktım.Rüzgar yazılan dosyaya tıkladım.Açıldığında dövüş videolarım olduğunu anladım.

En üsteki videoya tıkladım.Bu benim ilk dövüşümdü.Fazla heyecanlıydım o dövüşde.Ama gözüm den kaçmayan,sadece heyecanlı olduğum değildi.Aynı zamanda acımasızdımda.

Tüm videoları izledim.Hepsine baktım.Yüzümde mimik bile kıpırdamıyordu.Acımasızca yumruklarımı savuruyordum.Hiç bir şey hissetmeden.Gercekdende duygularım yok olmayamı başlıyordu.Neden böyleydim?Eskiden her gece ağlardım ama artık ağlamıyorumda.Ben neden böyle oldum.

Korkuyormuyum...Hayır korkmuyorum.Korkularım gitmiş,sanki hiç bir şeyden korkmuyorum.Şu anda ağlıyamıyorum bile.Durumum içler acısı.

Lanet olsun belkide hepsi..deney yüzündendi.O iğne yüzendenmiydi?Bilemiyorum.Ama ne olduysa o iğneden sonra oldu.Tüm hayatım bir iğneden sonra değişdi.Şu an mutlu bile olamıyorum.

O iğne bana güc verdi,aile verdi,arkadaş verdi ama duygularmı benden aldı.Her şeyin bir karşılığı varmış gercekdende.Mutlu olmak için bir şeylerden vaz geçmen gerek.

Bende vaz geçdim.Normal hayatımdan,gücsüz bedenimden,duygularımdan,gercek ailemden.Ama içimde zerre kadar pişmanlık yok.Ağlamak istiyorum ama gözümde yaş yok.

Bilgisayarı kapayıb,aldığım yere koydum.Koltuğa oturub,gözlerimi kapadım.

Yeniden doğmuş gibiyim.Yeni ailem,yeni hayatım var.Eski Rüzgar öldü.Hoş geldin yeni Rüzgar.Hayatın artık eskisi gibi olmayacak.Artık o ezilen,küçümsenen,aşağılanan kız olmayacaksın.Hayat artık daha başka sana.Duygusuzluk yolunda irelliyorsun.Her adımında karanlığa biraz daha yaklaşıyorsun.Peki karanlığ seni içine çektiğinde ne yapacaksın...

"Rüzgar kızım"annemin sesiyle kafamı kaldırıb,gözlerimi açdım.Namaza kalkmış olmalı."Kızım burada ne yapıyorsun"deyib yanıma geldi.Kafamı ellerinin arasına aldı"Soğuksun.Hasta olacaksın"deyib alnımdan öptü.

"İyiyim anne merak etme"dedim."Neden bu kadar erken kalkdın?Bir şeymi oldu?"dedi.Kafamı olumsuz anlamda sallayıb"Uyku tutmadı sadece"dedim.

Gercekdende annemin elleri sıcakdı,bense buz tutmuş gibiydim."Hadi kalk bi şeyler atışdıralım ben acıkdım"deyib,benide elimden tutarak çekişdirdi.Ayağa kalkıb onu takib etdim.Beni mutfakdaki kücük sandalyeye oturtdu.

Ayağa kalkıb"Yardım edeyim"dedim.Ama beni omuzlarımdan tutarak geri oturtdu"Hayır.Kızıma kendi ellerimle kahvaltı hazırlıycam"dedi.Ben bir şey demeden arkasın dönüb buz dolabından peyniri falan kücük masaya koydu.Çayın altında yakıb yanımdaki sandalyeye oturdu.Elimden tutub öptü ve konuşmaya başladı"Bu fırsatı kaçıramam.Seninle hiç vakit geçirmedim.Hep Denizle konuşuyoruz ama senin hakkında pek fazla bilgim yok.Yani seni sevmediğimi asla düşünmeni istemem.Sen de,Deniz de benim kızımsınız.İkinizide çok seviyorum,"dedi."Bende sizi çok seviyorum"dedim.Suyun kaynadığını görende ayağa kalkdı ve bardaklara çay dökmeye başladı.

İkimizde bi güzel kahvaltı yapıyorduk,Annem beni kendi elleriyle yedizdiriyordu.Bu gercekdende iyi bir şeydi.Ama eksik olan tek şey,buna sevinmememdi.Annemin yapdıklarına eski ben olsaydım sevincden ağlardım ama şimdi sadece bakmakla yetindim.İçimde bir duygu bile barındırmıyordum sanki.Annem yalnış anlamasın diye,yüzüme zoraki bir gülümseme yerleşdirdim.

Kahvaltı yapdıkdan sonra odama çıktım.Deniz hayla uyuyordu.Çekmeceni açdığımda annemin bize aldığı,kilitli günlükleri gördüm.İçini açıb baktım,boşdu.

Günlüğün içine içimden gecenleri yazmaya karar verdim.Hani kimseye söylemediğim sözleri.

'Anne senin bu gün yapdıklarına karşı ifadesiz kaldığıma üzülme.Bu seni sevmediğim anlamına gelmez.Seni çok seviyorum ama benim duygularım yok olmuş durumda.İçden teşekkür ede bilmedim sana...üzgünüm.İçden bi gülümsememi de göstermedim.Bunun içinde çok özür dilerim.Ama ne yapayım,eski ben olsam,bu yapdıklarına sevinirdim,gülerdim,hatta mutlulukdan ağlardım.Ama şimdi öyle değil.Hayatım,beni değişdirdi.Seni seviyorum ama gösteremiyorum.İlgisizim.Bir iğne, beni bu hale getirdi.Üzgünüm zorla gülümsediğim için.Sana gercek gülümsememi göstermek istemişdim ama olmadı.Affet beni'

Günlüğü kapatıb,kilitledim.Çekmeceni açıb içine koydum ve çekmecenide kapadım.Saate baktığımda 7 oluyordu nerdeyse.

Bu gün okul vardı.Okul üniformamı alıb banyoya girdim.Üstümü değişib saçlarımı açık bırakdım.Banyodan çıkıb Denizin yanına oturub onu uyandırmağa çalışdım.Onun gibi bende "Ablacım sabah oldu kalk"diye dürtmeye başladım.Deniz sadece mırıldanıyordu."Kızıl kafa aşağıda seni bekliyor"dediğimde gözlerin açıb, kafasın kaldırdı.

Gözleri parlıyordu bana dikkatle bakıb"Gercekdenmi?"dedi.Ben ifadesiz ve duygudan yoksun bi sesle"Hayır"diyib yatakdan kalkdım."Yaaa sen var yaa"diyib yastığın arkamdan atmışdı ama tutturamamışdı.

Odadan çıkıb aşağı indim.Babam masada oturub gazete okuyordu.Annemde yanında oturub ona bi şeyler söylüyordu."Günaydın"deyib masaya oturdum.Onlarda bana 'Günaydın'dediler.Denizde masaya gelib oturdu hızla.Kahvaltı yapmaya başladık.Babam başda,annem solunda,ben ve Denizse sağ tarafında oturuyordu.

Annemle kahvaltı yapdığımdan iştahım yoktu.Tabağımdakılarla oyalanıb duruyordum.Sessizliği bozan babam oldu"Neyin var kızım.Tabağındakılara daha dokunmadın"dedi.Kafamı tabakdan kaldırıb babama baktım.Yüzüme zoraki bir gülümseme yerleşdirib"Sabah erken kalkmışdımda annemle kahvaltı etdim"dedim.

Deniz bana ve anneme gözlerin büyük büyük açarak baktı"Baba görüyorsun değilmi.Bizi uyutub kahvaltı yapıyorlar"dedi gülümsüyerek.Babamda aynı Deniz gibi"Görüyorum kızım,görüyorum.Bizim papucumuzu dama atmışlar"dedi.Annem gülümsüyerek onlara bakıyoru"Kızım erken kalkmışdı ne yapayım."dedi.

"İyi yapmışsın karıcım"dedi babam.Ne güzel gülüyordular.Ben neden zoraki bir gülümsemeyle gülüyordum.Bende onlar gibi gülmek istiyorum.

Kahvaltı iyi geçmişdi.Çantalarımızı alıb,maskelerimizi taktıkdan sonra dışarı çıktık.Okan arabanı çalışdırıb bizi bekliyordu.Korumalardan biri arabanın arka kapısın açdı.Önce Deniz sonrada ben arabaya bindik.Koruma kapını bağladı ve Okan "Günaydın"dedi.İkimizde Okana 'Günaydın'dedik.

Yol boyunca hiç konuşmadık.Lisenin önünde arabanı sakladı.Deniz de,ben de arabadan inib,kapıları kapadık.Lisenin girişine irellemeğe başladık.Liseye girib,kalidordan,sınıfa doğru gidiyorduk.

Denize baktığımda,gözlerinde parıltı vardı ve bi tarafa bakıyordu.Onun baktığı tarafa baktığımda,Kızıl kafaya baktığını gördüm.Bende onun yanına baktım ama Kaan yoktu.Demek gelmemişdi.Diğru ya bende kendimden tekme yesem,ayağa bile kalkamazdım.

Sınıfa girib yerime oturdum.Deniz kızlarla şakalaşıb gülüyordu.Bende kulaklığımı takıb şarkı dinliyordum.Kimseyle konuşmak istemiyordum doğrusu.

Zil çaldığında kulaklığımı ve telefonumu çantama koydum.Dil öğretmeni gelib sınav yapacağını bildirdi.Tüm sınıfa kağıtlar verdi.Bana en son verdi.

Kağıtımı kaldırdığımda altında bir tane mektub vardı.Mektubu açıb okudum.İçinde yazılanlara şaşırmadım desem,doğru olmazdı.Bunu kim yazdıya benden çekeceği vardı bu kesindi.

"KİM OLDUĞUNU BİLİYORUM...MASKE"


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro