საკუთარ მაგიდასთან მოკალათებული თეჰიონი ნელა წრუპავს   ბურბონს და დაჟინებით აკვირდებოდა ბართან მყოფ ჯისუს. მის  სახეზე ეშმაკური ღიმილი ისახება. ამ გოგონას ვიზუალი ნამდვილად არაა ხუმრობა. მისი კანი საოცრად გლუვი და მიმზიდველია. სხეული იდეალური. სახე, ნებისმიერი მოკვდებოდა ასეთი ნაკვთების გამო. ჯისუ იდეალურია თეჰიონის თვალში და კიმი ამაღამ ნამდვილად აპირებს მას დაეპატრონოს. 

გოგონა ფეხზე დგება და საცეკვაო მოედნისაკენ მიდის. ვის გამომეტყველება  ეცვლება როცა ხედავს როგორ აყოლებს ჯისუ  სხეულს  მელოდიას. ის უბრალოდ..... შეუძებლელია არ გინდოდეს ვიღაც მისნაირი. თეჰიონი ვერ აცნობიერებს  უნებურად როგორ ეჭიმება ყბა, იგი ყურადღებას არ აქცევს ფაქტობრივად მასზე მჯდარ გოგონებს და ინსტინქტურად ჯისუსკენ მიემართება. რამდენიმე წამში მისი ხელები უკვე გოგონას სხეულზე მოგზაურობენ. ვი  მთლიანად ეკვრის გოგონას  და გრძნობს როგორ უვლის სიამოვნების ტალღა მთელს სხეულს. მისდა გასაკვირად ჯისუ მის მოცილებას არ ცდილობს, ვი  კარგად ხვდება რომ გოგონას მისი შეხება სიამოვნებს და ეღიმება. კიმი მეტის მოთმენას ვეღარ ახერხებს ჯისუს მკვეთრი მოძრაობით თავისკენ აბრუნებს და მის შავ თვალებს ეჯახება. ისევ ეღიმება როცა გოგონას მზერაში ისეთივე სურვილს ხედავს. მათ ერთმანეთი უნდათ, მაშინ რატომ არ უნდა მიცეს თავს უფლება რომ დატკბეს ამ ყველაფრით. თეჰიონი დროს აღარ კარგავს ჯისუს უფრო ახლოს იკრავს და ვნებიანად კოცნის მას.

.......................................

კოცნა ინტენსიური გახდა, შეხება მეტად ინტიმური. ჯისუმ  ვერც კი გააცნობიერა ისე აღოჩნდნენ,  მდიდრულად მოწყობილ ოთახში. უცნობმა მის ზურგს უკან კარი მჭიდროდ დაკეტა და გოგონა საკუთარ მკლავებში მოიქცია ისევ. ჯისუ კარგად ხვდებოდა რომ უკან დასახევი გზა აღარ დარჩა, თუმცა ამაზე დიდად არც უნაღვლია. ახლა თავს იმდენად კარგად გრძნობნდა რომ რაც უნდა მომხდარიყო ხვალ... ამას არასდროს ინანებდა. გადაწყვიტა რომ ამაღამ ყველა წესი დაერღვია, ამიტომ ბევრი არ უფიქრია ამჯერად ინიციატივა საკუთარ ხელში აიღო და ბიჭს საწოლისკენ უბიძგა. მარტივად მოთავსდა მის კალთაში, ვიმ კოცნა გააღრმავა, პატარა სხეული ფრთხილად  დააწვინა  საწოლზე და მის ზემოდან მოექცა

- ვი, შეგიძლია ვი დამიძახო პატარავ - უჩურჩულა ჯისუს იმაში დარწმუნებულმა რომ მასში გოგონა მორცხვ თეჰის ვერ ამოიცნობდა. ჯისუს არაფერი უპასუხია, ბიჭმაც მისი მოფერება განაგრძო. წამში გაათავისუფლა ქვეშ მოქცეული სხეული ზედმეტი მატერიისაგან და ანთებული თვალებით კიდევ ერთხელ დააკვირდა. მისი ქმედებებით უკვე საკამოდ ვნებამორეული ჯისუ თავადაც მოუთმენლად დასწვდა ბიჭის პერანგს მეორე წამს უკვე ერთმანეთს ეკვროდნენ. ვი მაქსიმალურად ცდილობდა თავი მოეთოკა თუმცა ყოველთვის როცა გოგონას მელოდიური  ხმა სწვდებოდა მის ყურს სურვილი კლავდა რაც შეიძლება სწრაფად დაუფლებოდა და უხეშად ემოძრავა მასში. თავსი მხრივ არც ჯისუ იყო უკეთეს დღეში.  მსგავსი ვნება არასოდეს არავის მიმართ უგრძვნია, არასდროს ნდომებია ასე ძალიან. მისი გონება... ვერ ახერხებდა  საღად ეაზროვნა. შეგრძნებები რომელსაც ბიჭი მას ჩუქნიდა გოგონასთვის აბსოლიტურად უცხო და უზომოდ სასიამოვნო იყო. ალბათ სხვა დროს ასეთი ბინძური სურვილების გამო საკუთარ თავს გაკიცხავდა თუმცა ახლა? ახლა მზად  იყო ერთადერთი რაც ამქვეყნად გააჩნდა სრულიად უცნობი მამაკაცისთვის მიეცა რომელსაც იმედია აღარასდროს აღარ ნახავდა. ჯისუმ მომენტალურად საშინელი დისკომფორტი იგრძნო და წამოიყვირა. ვერ წამრმოიდგენდა რომ ეს ამდენად მტკივნეული შეიძლება ყოფილიყო. მისი რეაქციით დაბნეული ვი მომენტალურად გაჩერდა

- ქალიშვილი ხარ? რატომ არ მითხარი პატარავ 

- მაგას შენთვის მნიშვნელობა არ ჰქონდა - მძიმედ ამოიოხრა ჯისუმ

- მართალია, მაგრამ ვეცდებოდი მეტად ფრთხილი ვყოფილიყავი. - ვის ხმაში  აშკარად კმაყოფილება იგრძნობოდა, ბიჭი ისევ დაიხარა გოგონასკენ და ვნებიანად აკოცა. აცადა სანამ ჯისუს სხეული მის ზომას შეეჩვეოდა და ნელა დაიწყო მოძრაობა მასში. ეს ღამე ორივე მათგანისთვის საკმაოდ გრძელი აღმოჩნდა.

...................................................

გაცოფებული ვანგი შეუჩერებლად სცემდა ბოლთას საკუთარ კაბინეტში. მისი მრისხანება ყოველ წამს მატულობდა

- ბოსს, შემიძლია რამით დაგეხმარო? - იკითხა ჯიმინმა ფრთხილად და კრისტოფერის წინ გაჩერდა. 

- მთელი დღეა იმ ძუკნას ვერ ვუკავშირდები. არა მაინც როგორ ბედავს რომ ასე აიგნორებს ჩემს ზარებს.

- უკვე გვიანია იქნებ სძინავს - გულუბრყვილოდ ამოიოლაპარაკა ჯიმინმა, პარკმა  კარგად იცოდა,  წყობიდან გამოსული ვანგისათვის ინფორმაციის გამოძალვა არც ისე რთული საქმე იყო. ამიტომ შეეცადა დიპლომატიურად მიდგომოდა - ბოსს, ასე მგონია რომ არ მენდობით და რაღაცას მიმალავთ. თუკი ყველაფერს მომიყვებით მე შევძლებ დაგეხმაროთ. - კრისტოფერმა ეჭვიანად გადახედა ჯიმინს, ბიჭი უკვე 3 წელია მუშაობდა მასზე  და შეიძლება თამამად ითქვას რომ არასდროს გაუცრუებია იმედი ვანგისათვის. იგი გულმოდგინედ და დაუზარებლად შრომობდა მისი კეთილგანწყობის მოსაპოვებლად. იქნებ დროა მეტად ენდოს მას? პრინციპში რას კარგავს? როცა ჯისუ აღარ დასჭირდება მაინც მოუწევს ვიღაცით ჩაანაცვლოს. იყოს ეს ვიღაც პარკი, რატომაც არა. კრისტოფერი ზანტად მიემართება  და კედელში ჩამალულ სეიფს ხსნის. ჯიმინი ღრმად ოხრავს, ვერ წარმოიდგენდა რომ იქ შეიძლება რამე ყოფილიყო.  მამაკაცი მოზრდილ საქაღალდეს იღებს და მას მაგიდაზე დაუდევერად ისვრის

- ნახე, ყველა კითხვაზე პასუხი მანდაა. მერე ჩემთან მოდი და შეგვეძლება რაღაც რაღაცეებზე შევთანხმდეთ. - ვანგი კაბინეტს ტოვებს. ჯიმინი კი ნელი სვლით უახლოვდება მაგიდას და ხელის კანკალით იღებს საქაღალდეს. თითქოს გრძნობს რომ იქ რაღაც საშინელება დახვდება...

.......................................

ჯისუ ოდნავ შეირხა, თვალი გაახილა,  გოგონამ გვერდით მძინარე ვის გადახედა და გაბეზრებულად ამოიოხრა. ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა რომ ქალიშვილობა სრულიად უცხო მამაკაცთან კლუბის ერთ ერთ ვი აიპ ოთახში დაკარგა. ალბათ ამის გამო ადრინდელი ჯისუ ნერვიულობით მოკვდებოდა თუმცა არა ახლა. ამ ყველაფრით საოცარი სიამოვნება მიიღო, ეს სჭირდებოდა იმისთვის რათა საკუთარი უიღბლობა, საცოდაობა, სიმარტოვე ცოტა ხნით მაინც დაევიწყებინა,  სურდა ვინმესთვის სასურველი ყოფილიყო. ჰო, შეიძლება ძალიან ღრმად შეტოპა, მაგრამ ამის გამო დარდს არ აპირებდა.  რაც მოხდა ორივე მათგანს უნდოდა, სადარდებელი არც არაფერი გახლდათ.

გოგონამ შხაპი მიიღო, ტანსაცმელი მოირგო და ოთახში დაბრუნდა. მას არც კი გაუხედავს მძინარე ვისკენ, თუმცა კართან მისული ბოხმა ხმამ იძულებული გახდა უკან მიბრუნებულიყო და მისთვის თვალი გაესწორებინა

- შუაღამეა, მგონი არც ისე გონივრულია ამ დროს გარეთ გასვლა. მით უფრო რომ შეგვიძლია უფრო საინტერესო რამეები გავაკეთოთ. - მხოლოდ შარვლის ამარა მყოფი ვი ზანტად მიუახლოვდა ჯისუს და ეშმაკური ღიმილით მიაშტერდა. 

- ვწუხვარ მაგრამ იგივეს გამეორებას არ ვაპირებ, და არც სიბნელის მეშინია, უკვე დიდი გოგო ვარ. - ცინიკურად ჩაილაპარაკა ჯისუმ და ის იყო კარისკენ მიტრიალებას აპირებდა რომ ისევ ბიჭს ახედა და დაჟინებით დააკვირდა... - შენ... ძალიან ჰგავხარ მას, მაგრამ... არა შეუძლებელია - ჩუმად ჩაიბურტყუნა გაოცებულმა, ვიმ კი თავი ისე დაიჭირა თითქოს ვერაფერი გაიგო. გოგონა ისევ კარისკენ გატრიალდა

- შენი სახელიც კი არ ვიცი - ისევ გაისმა ვის ხმა

- არცაა საჭირო, მეტად ისედაც არასდროს შევხვდებით - ამ სიტყვებით ჯისუმ კარი გაიხურა და ჩქარი ნაბიჯებით გაემართა გასასვლელისკენ. გოგონა თავს უცნაურად გრძნობდა. ვი ძალიან ჰგავდა თეჰიონს, მსგავსება აშკარა შესამჩნევი იყო, მაგრამ არა, ისინი იმაზე მეტად განსხვავდებოდნენ ვიდრე საერთო  ჰქონდათ. - არა, სისულელეა, უბრალოდ მომეჩვენა..

ჯისუს წასვლის შემდეგ თეჰიონი კიდევ რამდენიმე წუთი იდგა ერთ წერტილს მიშტერებული მერე კი კუთვნილი საწოლისკენ გაემართა და ფართოდ გაღმებული მასზე მიწვა. ჰო ეს კლუბი სწორედ მისი საჩუქარი იყო მამისგან. ეს კი მისი პირადი ოთახი, თუკი  დარჩენას გადაწყვეტდა. ადრე აქ არც არავინ ყოფილა მის გარდა. ვი თვლიდა რომ  ძუკნები აქ მოხვედრას არ იმსახურებდნენ. ჯისუ სხვა იყო.  მას გოგონას დაუფლების სურვილი მისი პირველი დანახვის შემდეგ წვავდა, თუმცა ვერასდროს წარმოიდგენდა რომ ის შეიძება ამდენად კარგი ყოფილიყო საწოლში. აშკარაა, როცა მას ყველა ზრახვას გამოააშკარავებდა სამუდამოდ დაიტოვებდა თავისთან "კოლექციაში"

-   გგონია რომ  ყველაფერი მორჩა, სამწუხაროა რომ ცდებით, ძალიან მალე ისევ შევხვდებით ადვოკატო .........