-Cały miesiąc spokoju, a teraz nagle go coś ugryzło- mruknął do siebie Loki, próbując ukryć się przed Thorem. Ten przez cały dzień nie dawał mu spokoju. Znosił go na wszystkich przerwach i lekcjach. Jak tylko rozbrzmiał ostatni dzwonek, szybko uciekł bratu i wmieszał się w tłum. Teraz szedł przez park do akademika. Zanim wyszedł z zarośli, nałożył na siebie iluzję, jakiegoś przeciętnego chłopaka.

Wszedł do budynku, w drzwiach minął Clinta. Ten naturalnie go nie rozpoznał. Teraz wystarczyło, że nikt go nie dotknie, a iluzja będzie się trzymała. Inaczej rozsypie się, a on będzie całkowicie na widoku. Potrafił stworzyć oczywiście, takie iluzje, które nie znikają, przy dotyku z prawdziwą osobą. To jednak wymagało większego skupienie, ale teraz całkowicie był pochłonięty większą sprawą, od której zależało jego życie.

Dostał się bez problemu na odpowiednie piętro i zapukał w drzwi. Otworzyła je Darcy. Swoje kasztanowe włosy miała związane, w kitkę, na czubku głowy, niebieską gumką.

-Znamy się?- zapytała, wpatrując się w niego.

-Darcy, to ja- powiedział i zdjął iluzję. Widząc minę Darcy, od razu wszedł do pokoju, zamykając drzwi za sobą. Brunetka dopiero po chwili ogarnęła, co się przed chwilą stało. Odwróciła się i zobaczyła Kłamcę leżącego na jej łóżku.

-Cześć Loczku.- powiedziała i usiadła koło niego. Sięgnęła do torebki ciasteczek i włożyła sobie dwa do ust. Z pełnymi ustami dodała- Thor cię szuka.

-Wiem i dlatego przyszedłem tutaj- sięgnął po ciasteczka, ale Darcy je szybciej odsunęła- Daj.

-Moje ciasteczka.  

-Tak naprawdę to ciasteczka Jane.- odparł i odebrał jej paczkę.

-Zamknij się. Co się stało? Thor dowiedział się o tych 40 dolarach, które zniknęły z jego portfela?

-80 dolarach, ale nie. Ciągle obwinia, za ich zniknięcie skrzaty. 

-No to co? Chodzi o ten wczorajszy wybuch w pokoju?

-Nie.

-O ten drugi wybuch w twoim pokoju?

-Nie. 

-Więc nadal nie wie, że jego telefon i telefon Starka, zostały wysadzone w powietrze?

-Tak. Jeszcze nie zauważył jego zniknięcia.

-Niedługa wróci Jane z jakiegoś kółka. Ona na pewno wygada, że tu się ukrywasz. Pewnie nawet Thor tu z nią przyjdzie.

-Nie przyszedłem, się tu ukrywać. Przyszedłem tu, żeby ciebie zgarnąć.

-Mnie? Po co?- zapytała z pełną buzią.

-Potrzebuję kogoś, kto zapewni mi alibi.

-Po co?

-Mam zamiar na jakiś czas zniknąć, a z Thorem będzie to trudne.

-Czyli znikasz sobie teraz, a mówię, że coś.

-Nie. Chodź. Rusz się- powiedział i wstał z łóżka. Widząc jednak, że Darcy ani drgnie, zaczął ciągnąć ją za nogę.

-Gdzie mamy iść? I czy mogę, zabrać tam ciasteczka i kocyk?- złapała za krawędź łóżka, a kiedy nie wytrzymała i puściła, pociągnęła za sobą kołdrę. Spadła wraz z nią na podłogę.

-Idziemy do biblioteki. To jedyne miejsce, do którego Thor nie wejdzie- powiedział, nie przestając ciągnąć ją za nogę, ubraną w wełnianą skarpetkę.

-Biblioteka?- Darcy zamyśliła się przez chwilę. W jej głębsze rejony mało kto się zapuszczał. Były tam kaloryfery, które działają przez cały rok. Miała niedokończoną książkę Sherlock Holmesa.- Dobra idę. Tylko mnie puść.

Loki puścił jej stopę, a ona wreszcie wstała. Wyciągnęła spod łóżka butki. Kiedy je ubrała, sięgnęła po dużą torbę i zapakowała do niej: Kocyk, poduszkę, książkę i telefon ze słuchawkami. Zapięła ją i przewiesiła ją sobie przez ramię. Podeszła do drzwi odwróciła się jeszcze w stronę asgardczyka.

-Masz zamiar wyjść normalnie, czy zmieniasz twarz?

W drodze do biblioteki wpadli na Tony'ego, Pepper i Rhodesa.

-Thor cię szuka- powiedział wynalazca na ich widok.  

-Wiem. Nie mów mu tylko, że mnie widziałeś- poprosił go Loki.

-Dobra.

Poszli dalej i przed wejściem Darcy zagadała:

-Wiesz, że on mu powie, prawda?

-Oczywiście. Teraz powie, że widział mnie z tobą. Nikt nic nie będzie podejrzewał.

-Masz zamiar kogoś zabić, czy coś?- zapytała, patrząc na niego.

-Nie. Może. Selvig pracuje w laboratorium T.A.R.C.Z.Y, tak?

-No tak. On ciebie nie lubi.

-Wiem. 

*******

Tony sięgnął do kieszeni, ale zapomniał, że znowu zgubił telefon. Już chciał napisać do Thora, że widział jego brata. Asgardczyk wariował zupełnie, jakby zginął mu kot. Może to i dobrze, pomyślał, ten i tak był stary. Miał już dwa miesiące! 

-Wracają. Nie mogę się doczekać na premierę Hana Solo- powiedział.

-Ten aktor mi nie pasuje- odparł Rhodes.

-Aha- dodała Pepper.

-Wiecie co? Może wszyscy razem pójdziemy do kina? Dawno się z wami nie wychodziłem. Ratowanie świata, to bardzo zajmujące zajęcie- mówił Stark.

-To jest dobry pomysł- odpowiedział James.

-Taaak- zakończyła rudowłosa.

-Fajnie się gadało, ale Bruce macha do mnie. Pa stary- przybił piątkę z War Machinem, a potem pocałował Pepper- Do widzenia kochanie.- poszedł w stronę naukowca.

Przez pewien czas Rhodes i Pepper szli w milczeniu, po czym chłopak powiedział:

-Nie lubisz Star Wars, tak?

-Nie, są bardzo... Nie kocham ich, ale...

-Nie lubisz ich.- powiedział James. W jego głosie brzmiała pewność, że to co mówi, to prawda.

-Tak- przyznała ruda.

-Pepper. Jestem jego przyjacielem i znam go od dawna. Jedno ci powiem. Wasz związek nie ma szans, jeśli nie zaakceptujesz jego miłości do Star Wars.

-Wiem. Dlatego staram się. Wiem, że bardzo mu zależy.

-Posłuchaj. On wiążę najlepsze wspomnienia, chyba jedyne z tego, co mi opowiadał, ze swoim ojcem, właśnie ze Star Wars. Kiedy dowiedział się, że jego rodzice mieli wypadek, nie wychodził z pokoju i oglądał tylko te filmy.

-Właśnie dlatego oglądałam te filmy, ale...

-Czekaj. Od jakiej części zaczęłaś oglądać?

-Od pierwszej.

-Ile obejrzałaś?

-Dwa... Może trzy.

-To już wszystko wiadomo- stwierdził uradowany James- Masz wtorkowe wieczory wolne?

-Tak. Czemu pytasz?

-Teraz będziesz miała, wtedy korepetycje z filmów. Zaczniemy od oryginalnej trylogii. Mam jedno pytanie. Lubisz pluszowe misie?

-Tak. Kto by ich nie lubił?

-To dobrze. Polubisz ewoki. Nauczę cię wszystkiego, co powinnaś wiedzieć. Potem przejdziemy do Transformersów.

-Transformersy też lubi?

-Nawet nie wiesz jak bardzo. Kiedy był mały budował robociki, które zmieniały się w auta. Chciał najbardziej na świecie, poznać Optimusa Prime'a.  

******

Darcy nie wiedziała, kiedy zasnęła. W jednej chwili czytała, jak słynny detektyw brał narkotyki, a w drugiej brała narkotyki wraz z nim. Powinna była ogarnąć, że to jest sen, ale wtedy nie wydawało jej się dziwne, że Sherlock przeprowadził się z Londynu do mieszkania jej matki w Nowym Jorku. Ani to, że chwilę później do salonu wpadł doktor Hause i zapytał "Czemu mnie nie zawołaliście?".

Obudził ją, jak coś ciężkiego upada na podłogę koło niej. Otworzyła oczy i szybko wygramoliła się z kokonu, zrobionego z kocyka. Podbiegła do ciężkiej rzeczy, którą okazał się Loki. Leżał na wznak i wyglądał jakby nie żył. Potrząsnęła min, a ten po chwili otworzył oczy i zaczął normalnie oddychać.

-Wystraszyłeś mnie!- krzyknęła na niego dziewczyna- Wyglądałeś, jakbyś nie żył, a mam już dość trupów, odkąd facet z który siedziałam w autobusie, umarł koło mnie.

-Udało się- powiedział asgardczyk.

-Mogę wiedzieć, co się udało?

-Nie.

-Niech ci będzie, ale jesteś mi winny przysługę- sięgnęła po telefon i sprawdziła godzinę.

-Dobra. Zrobię co będziesz chciała.

-Obiecujesz?- zapytała i przybliżyła do niego telefon.

-Obiecuję- odparł, ledwo przytomny Loki.

🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠🐠

Antman i Wasp (nie Osa) już niedługo w kinach! To głupie, że przeniesiono premierę o miesiąc. O miesiąc! Tylko z powodu meczy. Nie wypowiem się na ich temat, bo się na tym nie znam.

Pa pajączki!