-Tony jak ty mogłeś!- krzykneli wszyscy, oprócz Strange'a i Lokiego, w pokoju,  a była w nim spora grupa składająca się z Tony'ego, Steve'a, Thora, Nataszy, Clinta, Everetta, Wandy, Pietra i już wcześniej wspomnianych czarowników.

Pierwszy ciągle spał, a drugi schował twarz w poduszce i mruknął:

-Idźcie sobie.

-Vision i Wanda zaczynają chodzić...- zaczął się tłumaczyć miliarder, ale przerwał, bo Pietro przystawił mu pistolet do twarzy.

-Nawet nie kończ- powiedział.

-Braciszku- odezwała się czarownica- przestań biegać z pistoletem, bo jeszcze się postrzelisz. Kontynuuj Tony.

Thor już otwierał usta by coś powiedzieć do brata, jednak ten go ubiegł.

-Nawet nie zaczynaj- powiedział nie podnosząc głowy. Bóg piorunów zamknął posłusznie usta, a blask w jego oczach przygasł.

Quicksilver powoli odłożył pistolet na stolik, jednak ciągle uważnie przyglądał się wynalazcy.

-Więc jak już mówiłem, Vision jest zupełnie nieprzygotowany do bycia chłopakiem w jakimkolwiek związku, a ja, jako, że jestem jego stwórcą, postanowiłem to naprawić. Powinien się uczyć przyglądając się najlepszym. 

-Ale to dziwne- mruknął Everett.

Wszyscy odwrócili się w jego stronę. Do tej pory siedział cicho.

-Co jest dziwne?- zapytał Clint- On?

-Co? Co? Nie. Nie... Chociaż tak. On też jest dziwny. Ale chodziło mi o to, że nigdy nie widziałem go jeszcze w takim stanie. 

-A jak ci się z nim mieszka?- zapytała Natasza.

-Nie jest źle. Można się przyzwyczaić do portali, latających książek lub peleryn, kilku skaczących skrzynek i niewidzialnego stolika.

-Coś miałem wam powiedzieć- powiedział Tony- tylko nie pamiętam co. 

-Macie niewidzialny stolik?- zapytał Kapitan odwracając się do agenta.

-No... Kiedyś był niewidzialny, ale teraz jest na nim tyle rzeczy, że nie widać niewidzialnego blatu. Zaraz co ja powiedziałem?

-Już pamiętam!- wykrzyknął Iron man- Strange wczoraj napisał do mnie wiadomość na ścianie!

-Człowiek który jest nieprzytomny od dwóch dni napisał do ciebie wiadomość? Czy ty siebie słyszysz?- zapytał, wyprzedzając brata, Loki podnosząc głowę. Blondyn znowu spuścił głowę.

-Dokładnie tak było! Napisy były złote i świeciły! Mówię prawdę!

-Siostro! Starkowi się pogorszyło! A poza tym wszyscy zdrowi?- zapytała agentka Romanoff. 

W tym momencie Stephen wziął głęboki oddech,  otworzył oczy, podniósł się i krzyknął:

-Tak właśnie było!

Wszyscy zaniemówili. Doktor Strange usiadł na łóżku i rozejrzał się.

-Coś nie tak?

Peleryna, wisząca do tej pory spokojnie na wieszaku, zaczęła się wiercić i wyrywać. Wreszcie jednak udało jej się pokonać przeszkodę i radośnie poleciała do swojego właściciela.

-Levi! Tęskniłeś co? Ja za tobą też! O cześć Everett. Mam nadzieję, że nie zdenerwowałeś tomów z antyczną wiedzą. Mam je oddać do biblioteki przed końcem miesiąca, a Wong nie da mi żyć, jeśli się spóźnię. Jeśli to wszystko przeżyjemy.

-Możesz to wytłumaczyć?- zapytał Steve.

-A tak. To się dzieje na całym świecie. Na każdym kontynencie. Wszyscy magowie, czarodzieje, czarownice, każdy mistrz. Wszyscy padli. Więc potrzebuję waszej pomocy. Pomocy ludzi małej wiedzy.

 -Ale skąd ty to wszystko wiesz?

-Tak zawsze robimy...- Strange zastanowił się, nie był do końca pewien jak to wytłumaczyć- Kiedy coś się dzieje, wszyscy z którzy się uczyli w Kamar-Taj, mamy się tam właśnie spotkać. 

-Ale ty cały czas tu leżałeś- zauważył Tony.

-Spotkałem się z nimi jako ciało astralne, a to jest... Po co ja wam to tłumaczę? Pewnie i tak tego nie zrozumiecie.

-Potrzebuję konkretów- powiedziała Natasza- w czym mamy ci pomóc?

-Tak, już przechodzę do sedna sprawy. Wiemy gdzie mniej więcej znajduje się powód naszych problemów. W którym wymiarze. Tylko, że żaden z nas nie jest aktualnie w stanie się tam dostać i wszystko naprawić. Teraz wkroczylibyście wy. Mógłbym wam otworzyć portal, a wy wkroczylibyście i naprawilibyście to co tam jest nie tak. 

-Ale...- zaczął Steve.

-Ale nie mógłbym więcej wam pomagać po otwarciu portalu. 

-A jeśli tego nie zrobimy to co się stanie?

-Jeśli się nie uda, to wszyscy zginiemy. Powoli... Cały magiczny świat. A jak my zginiemy już nikt nie będzie mógł powstrzymywać mrocznych sił, które pragną zawładnąć naszą planetą.

-Dobra wszystko jasne- powiedział Tony- Jakie inne wymiary i mroczne siły?!

-Więc tak jakby nie mamy innego wyjścia, co?- zapytał Clint.

-Nie.

-I tak byśmy się zgodzili- stwierdził Kapitan.

-Stephen, tylko co ja mam robić?- zapytał Ross- Ja się do takich akcji nie nadaję.

-Ty będziesz musiał ich ukrywać. Idź zagadaj pielęgniarkę.

-Dobra to ja to zrobię tylko znikajcie szybko- powiedział agent i zniknął za drzwiami.

-Avengersi są gotowi!- powiedział z uśmiechem Stark- Tylko Bruce'a nie ma... Ale poza tym jesteśmy gotowi!

-Tak... Tylko jest taka mała sprawa... Thor, Pietro wy nie możecie jechać- powiedział jeszcze Strange.

-Dlaczego?- wyprzedził asgardczyka Maxsimoff.

-Twoje moce, tak jak moce twojej siostry pochodzą z magicznego źródła. To cud, że też nie padłeś. A ty Thor... Ty masz młotek. On też jest magiczny. Lepiej nie zbliżać niczego magicznego do tego czegoś co wysysa magię z całej Ziemi- wyjaśnił Strange.

-Eeeee... Naprawdę Thor nie może jechać? Mam go już dość- powiedział Loki i schował twarz w poduszce.

Strange otworzył portal. Na początku było to małe okrągłe przejście, lecz zaczęło szybko rosnąć. Przestało dopiero kiedy było wielkości człowieka. Prowadziło ono na pustynię z kolorowym piaskiem.

-Avengers...- zaczął Kapitan.

-Zbiórka!- dokończyła Natasza.

-Ej to jest mój tekst.

-Ale robisz takie wielkie pauzy pomiędzy tymi dwoma słowami, że można by...- nie dokończyła bo wraz ze Steve'em przeszła przez portal. Reszta ekipy poszła w ich ślady.

Kiedy tylko ostatni bohater zniknął portal się zamknął, a Strange padł na łóżko.

-Pietro...-jęknęła Wanda.

Brat już się zjawił przy siostrze. Delikatnie dotknął jej czoła. Było gorętsze niż kiedykolwiek.

-Trzymaj się siostra- powiedział do niej- biegnę po lód.

Szybko zniknął. Wanda rozejrzała się. Jej wzrok zatrzymał się na chwilę na Thorze, a potem na Lokim. Uśmiechnęła się do siebie.

-Muszę mieć naprawdę wysoką gorączkę- powiedziała cicho- Mam halucynację... Loki twoja ręka jest niebieska...

^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^ ^-^

Hej! 

Nadal nie byłam na Deadpoolu... Ale za to byłam na Hanie Solo. 

Film nawet spoko, tylko zakończenie było "za". Było po prostu "za". 

A tę jego dziewczynę to chciałabym z blastera zastrzelić.

Pokochałam L3! <3 Droidy górą!

No to pa!