Nick Fury ledwo usłyszał telefon w całym zamieszaniu. Sam sprawdzał nowych agentów T.A.R.C.ZY. na ich pierwszej większej misji. Musieli odbić kolejne laboratorium Hydry. Ostatnio coraz częściej dowiadywali się o lokalizacji ich placówek. 

"Zbyt często" pomyślał dyrektor chowając się przed strzałami za skrzyniami.

-Dajcie mi bazookę!- wykrzyknął i sięgnął po telefon- Czego?

-Panie dyrektorze  jest możliwość epidemii- usłyszał głos jednej z pielęgniarek ze szkoły.

-Jeśli znowu podali w stołówce nieświeże burito to nie jest znowu żadna epidemia, tylko zatrucie pokarmowe. Jeśli też dzieciaki znowu urządziły sobie wspólne pływanie w stawie i mają gorączki albo grypy to też nie jest wystarczający powód by dzwonić akurat teraz!

-To nie jest żadne zatrucie, ani choroba spowodowana przez kąpiel w stawie.

-Kurwa! Dajcie mi tą pieprzoną bazookę!- wychylił się i postrzelił kilku agentów.

-Dyrektorze słownictwo.

-Jestem dyrektorem i nie podlegam pod regulamin uczniowski. No to co tam się dzieje?

-Mamy trzy przypadki zachorowań. Każdy ma inne objawy. Prawie śmiertelny brak energii, strasznie wysoka gorączka i hipotermia.

-Hipotermia?

-Dokładnie.

-Wreszcie bazooka!- Fury wystrzelił rakietę prosto w wejście. Z gruzów wystawały liczne ręce z pistoletami-Zajmij się nimi. Przytrzymaj przy życiu jeśli jest możliwość śmierci. Mam dość pisania listów kondolencyjnych do rodziców.

W tym momencie usłyszał wybuch.

-Obleje tych debili!

******

Tony przeszedł pomiędzy łóżkami szpitalnymi. Było pewne, że się zgubił. Każdy pokój wyglądał tak samo. Takie same łóżka, zasłony, krzesła i cała reszta. Wiedział, że powinien skręcić w lewo przy pierwszym zakrętem. Rzadko kiedy bywał w skrzydle szpitalnym. 

Wyszedł na korytarz. Był pusty i ciemny. Stark ruszył po linoleum. Był w połowie korytarza kiedy usłyszał skrobanie. Rozejrzał się lecz nikogo nie zauważył.  Wzruszył tylko ramionami i ruszył dalej. Kiedy tylko to zrobił dźwięk się powtórzył. Znów się obrócił. Tym razem coś zauważył. Na ścianie za nim pojawił się napis. Litery były złote i świeciły. Cała wiadomość brzmiała tak:

"Stark! Ratuj! To nie jest żaden żart! Jak tylko się obudzę będę potrzebował twojej pomocy! Twojej i całej reszty. Cały świat jest w niebezpieczeństwie.

Dr Stephen Strange"

-Co ty z tym doktorem? Jeśli udało ci się wyczarować taki fajny napis to powiedz mi gdzie leżysz?

Napis zniknął. Po chwili pojawiły się nowe litery, tak samo złote i świecące jak poprzednie. 

"Korytarzem do końca i skręć w prawo. Potem schodami w górę i pierwsze drzwi na lewo. Jak mogłeś się tu zgubić?"

-A jak ty możesz to pisać? Dobra idę. Nie będę się kłócić ze ścianą.

Tony ruszył drogą tak jak było napisane. Wreszcie trafił do odpowiedniego pokoju.

-Wyglądasz okropnie- powiedział Loki podnosząc wzrok znad książki.

-Ty też tu?

-Niestety. 

Tony spojrzał na Strange'a śpiącego łóżko dalej. 

-On na pewno się nie ruszał?

-Śpi odkąd przynieśliście go tutaj.

-Taa... A jak tam życie?

-Bywało lepiej. Umieram.

Loki naprawdę wyglądał niewyraźnie. Miał podkrążone oczy, a jego skóra była strasznie blada. 

-A nie wyglądasz. 

Spojrzał na niego swoimi zielonymi oczami. Wyglądało na to, że ukrywał niewyobrażalny ból.

-Uwierz mi. Wiem jak się umiera. To nie jest mój pierwszy raz. Mam doświadczenie.

-Nie mogę uwierzyć, że to zrobiła!- wykrzyknęła Wanda do siedzącego przy niej Steve'a- Teraz już rozumiem czemu zerwaliście!

*****

Tony przyglądał się swojemu odbiciu w lustrze. W tym nowym garniturze wyglądał nieziemsko. Podszedł do szafy i wyciągnął dwa krawaty. Jeden granatowy i drugi karmazynowy.

-Który?- zapytał asgardzczyka siedzącego na łóżku.

-Eeee...Niebieski. Nie, czerwony

-To nie czerwień tylko karmazyn. Czerwień jest jaśniejszy, a karmazyn jest ciemniejszy z delikatną domieszką błękitu- odpowiedział, ale ubrał ten drugi krawat.

Podszedł jeszcze do komody przy oknie. Otworzył szufladę i przywitały go rzędy świecących zegarków.

-Dobra panowie- powiedział do zegarków, ignorując spojrzenie Thora- który z was pomoże mi oczarować Pepper?

Po chwili zdecydował się na złoty zegarek ze szkarłatną tarczą.

"Będzie idealnie pasować do tych złotych okularów  z czerwonymi szkłami Ej, a co się tu dzieje?"

Wyjrzał przez okno i zobaczył tam Petera i jakąś blondynkę trzymających się za ręce. To jednak nie przykuło uwagi Starka.

Pobiegł do szafy, wyciągnął sweter i wrócił do okna. Poczekał, aż Peter i Kate podejdą pod jego okno. Chyba właśnie mieli się pocałować ale nie wyszło. sweter spadł idealnie na głowę Spidermana.

-Ubierz się dzieciaku! Zimno jest!- zawołał Tony i zamknął okno.

-Tak jest- powiedział chłopak i posłusznie ubrał sweter.

****

-Tony ta restauracja jest niezwykła- powiedziała Pepper przeglądając menu.

-Wiem. Zupełnie jak ja- odparł z uśmiechem milioner.

-Dobrze, że ci się podoba panno Pots. Tony strasznie się martwił kiedy sobie wczoraj przypomniał o rocznicy- powiedział Vision siedzący koło Starka.

Pepper spojrzała na swojego chłopaka i na robota. Tony westchnął.

-Vision wyciągnij kajecik- powiedział.

Robot wziął zeszyt i długopis które leżały koło jego talerza.

-Masz kajecik i długopis? To dobrze. No to notuj: nigdy nie przyznawaj się przy swojej dziewczynie, że zapomniało się o rocznicy. Zapisałeś? To super.

Vision zrobił notatkę i odłożył zeszyt. 

-Tony. On misi tu być? Bez urazy Vision.

-Nic się nie stało panno Pots.

****************************

Kto już po Deadpoolu?

Ja jeszcze nie, ale się szykuję. 

Ta będzie genialne!

I jeszcze wybieram się na pierwszy solowy film ze świata Star Wars czyli Hana Solo. Oni chyba specjalnie to zrobił.

Pa! Pajączki!