Najpierw coś prostego. Loki wyciągnął dłonie, a na nich pojawiły się zielone płomienie. Nie dawały one światła jak normalny ogień, lecz go wchłaniały. W całym pomieszczeniu zrobiło się jakby ciemniej. Zacisnął pięści tłumiąc je.

Machnął potem ręką od niechcenia, pojawiła się zielona mgła która szybko opadła na ziemię.

-To wszystko?- zapytał Stark, lecz zaraz potem odskoczył od miejsca w którym stał. Jego buty dymiły.

Mgła się rozwiała ukazując rozpuszczoną skałę.

-Podłoga to lawa! I tym razem prawdziwa!- zawołał Pietro.

Wszyscy wskakiwali na różne przyrządy by nie dotykać podłogi, ci co potrafili latać polecieli. Loki stał spokojnie uśmiechając się. Znowu machną ręką i cała lawa zniknęła.

-Co to było?- zapytał Tony stając twarzą w twarz z Zielonookim.

-To była najzwyczajniejsza iluzja- odpowiedział mu Loki stojący za nim.

Tony odskoczył. Wpadł na pierwszego Lokiego, który rozpłynął się w powietrzu.

-Ale co? Jak? Przecież ty tu! A nie tam!- wydukał miliarder. Potem dodał- Ta twoja "zwyczajna" iluzja spaliła mi buty.

-Tak bywa.

-Dobrze- wtrąciła się nauczycielka- Stephenie, Wando zajmijcie się Lokim. Reszta wracajcie do normalnych zajęć.

Wszyscy się rozeszli. Pietro pobiegł na ścieżkę. Natasza, Bucky, Clint i oczywiście Lucky ruszyli na strzelnicę. Kapitan Ameryka i T'challa poszli w stronę toru przeszkód. Tony oddalił się w tylko sobie znanym kierunku, a Peter ruszył za nim.

-Dlaczego akurat my?- spytała zdenerwowana Wanda- Chciałam dzisiaj zmusić kogoś do udawania kurczaka.

-Stwierdziła pewnie, że skoro posiadamy umiejętności które nauka nie potrafi wyjaśnić, to się jakoś dogadamy- odpowiedział spokojnie Stephen Strange.

-Potrafisz coś jeszcze?- czarownica zwróciła się tym razem do Lokiego.

-Trochę potrafię- nie chciał się chwalić.

-Muszę przyznać, że to co zaprezentowałeś było niezwykłe. Nigdy nie widziałem takiego rodzaju magii- stwierdził Strange.

-A tak w ogóle to gdzie jest to twoje dziwaczne coś?- zapytała znowu Wanda. Za wszelką cenę chciała zaspokoić swoją ciekawość.

-Całkiem o tym zapomniałem- powiedział Loki. Potem wyciągną z kieszeni podłużną złotą pałeczkę, coś na wzór tych którymi można spinać włosy. Skupił się na niej i po chwili otoczyła ją zielona mgła i zmieniła się w berło.

Wolał mieć je zawsze przy sobie, ale było nieporęczne i przeszkadzałoby w codziennych czynnościach. Dlatego rzucił na nie proste zaklęcie. W tej mniejszej formie mógł spokojnie schować dzidę do kieszeni.

-Ładnie- stwierdziła Wanda.- Czytałam o czymś podobnym w jednej książce, ale tam miecz zmieniał się w długopis.

-Ty już pokazałeś nam co umiesz, teraz chyba przyszedł czas na nas. Prawda Wando?- powiedział Strange.

-No skoro trzeba. No chodźmy do Strefy 51.

-Strefa 51?- zdziwił się Loki, ale ruszył za resztą.

-Nazywamy tak miejsce w którym pozwalają nam czarować- tłumaczył Strange- Nazwa wzięła się stąd, że...

-Uwaga, lecę!- krzyknął War Machine, tuż przed tym jak zaliczył lądowanie awaryjne przed Wandą, Stephenem i Lokim.

- Sam nawet nie myśl, że wygrałeś!-zawołał, otrzepał się i poleciał.

-No to jak mówiłem- kontynuował Strange- nazwa wzięła się stąd, że tak jak w prawdziwej Strefie 51, dzieją się dziwne rzeczy.

-Stark twierdzi, że w przyszłości kupi tą prawdziwą Strefę 51- stwierdziła Wanda.

Przystanęli przed ogrodzonym kawałkiem terenu. Weszli przez furtkę i stanęli na środku.

-No dobra- powiedział Strange wykonując skomplikowane ruchy drżącymi rękoma. Potem wokół nich pojawiły się lśniące złote tarcze.- Gotowi?