-Czemu ci ludzie się tak na mnie gapią?- Rocket rozejrzał się po ulicy.

-Bo nie przywykli do tego, że szop chodzi na dwóch nogach i potrafi mówić- stwierdził Quill.

-Za dziewczynami się tak nie obracają- ocenił kosmita. Wolał zostać w szkole w swoim pokoju, gdzie składał miniaturowy czujnik magnetyczny, zdolny wyłączyć wszystkie urządzania, działające na prąd, w odległości dwudziestu metrów. Chciał skończyć to w ciągu tygodnia i później podłożyć Tony'emu w laboratorium. Jednak został zmuszony wyjść na miasto, by kupić kolejną doniczkę dla Groota. Roślina coraz szybciej rosła.

-Bo Mantis ma czapkę, zasłaniającą czułki, a Gamora bluzę z kapturem- odparł Peter. Uparł się, żeby wraz z resztą pilnować Rocketa przed zrobieniem rozwałki, buszowaniem po śmietnikach i strażą miejską.

Zatrzymali się na chodniku, czekając na zielone światło.

-Co za prymitywna planeta- mruknął szop.

-Ej! Ja się na niej urodziłem!- zawołał Star Lord.

-To wszystko wyjaśnia- stwierdził Rocket.

-Istnieją bardziej zacofane planety od Ziemi- powiedziała Gamora- Ziemianie nie kontaktują się z innymi rasami ani nie zawierają żadnych sojuszy z resztą galaktyki. Jednak istnieją planety, których mieszkańcy uważają statek kosmiczny za jakieś bóstwo. Lub te, na których życie się dopiero rozwija.

-Ja tam sądzę, że po incydencie w Nowym Yorku Rada powinna ściągnąć z Terry status nieświadomości- ocenił Rocket- Przecież mają jakieś pojęcie o kosmosie i utrzymują kontakt z Asgardem. To powinno wystarczyć.  

-To nie wystarczy- odpowiedziała zielona- Musieliby najpierw wybrać reprezentanta, a potem przylecieć na zebranie Rady. Z tego, co wiem nie mają oni żadnych statków, dostosowanych do tak długich dystansów.

-Stark pracuje nad jednym w garażu- powiedział Rocket- Na moje oko to, to ustrojstwo może da radę przelecieć kilka skoków, lecz zaraz po tym się rozleci.

-To, czemu mu nie pomożesz?- Quill obrócił się w jego stronę.

-Nie chcę mieć konkurencji w kosmosie. Jeszcze spotkamy się na jednej planecie i rozpętamy elektroniczną wojnę. Nie sądzę, by planeta to przetrwa.

-Na planecie, gdzie dorastałam, nie było elektroniki- odezwała się Mantis. Wszyscy spojrzeli na nią.

-Jestem Groot- odezwał się Groot, siedząc na ramieniu Rocketa.

-Na jakiej ty planecie żyłaś?- zapytał ją Rocket.

-Nigdy wcześniej o niej nie opowiadałaś- zauważył Peter.

-Bo mój pan mi zabronił- wyjaśniła Mantis i przeszła przez ulicę.

-A kim jest ten twój pan?- tym razem odezwała się Gamora.

-Nie mogę powiedzieć. Pan mi zabronił.

Przeszli kolejne kilka ulic w ciszy. Rozmowa z Mantis nie miała sensu, a nikomu nie chciało się jej wypytywać. Wiele planet nie miało dostępu do elektroniki, a nawet na tych, które go posiadają, można spotkać ludzi, którzy nigdy się z nią nie spotkali. Dopiero po pewnym czasie ciszę przerwał Peter.  

-Rocket sądzę, że to jest dobry pomysł.

-Jaki pomysł nie jest dobry?

-Wszyscy uważamy, że Groot jest już za duży na doniczkę.

-Jestem Groot- odezwał się Groot, prosto do ucha Rocketa. Szop złapał go i podniósł. Roślinka uderzała jego dłoń swoimi małymi piąstkami. Przestał, dopiero kiedy Rocket podał go Gamorze. Dziewczyna wzięła Groota i postawiła go na swoim ramieniu. Ten od razu tam usiadł i złapał się kosmyku jej włosów.

-Ja jestem załamany jego słownictwem- stwierdził Rocket. Spojrzał na Star Lorda- Czy ty słyszysz, co mówisz? Nie jest większy niż twoją dłoń, a ty chcesz go puścić na miasto bez doniczki.

-Ma już nogi, ręce, głowę- Quill spojrzał na Groota, który wystawił mu język- Ja działam dla ciebie, więc bądź miły- zwrócił się znowu do Rocketa- Czego trzeba więcej?

-Mantis powiedz mu coś- szop zwrócił się do dziewczyny.

-Akurat się zgodzę z Peterem. Zrobiłeś się nadopiekuńczy- powiedziała, poprawiając czapkę. Rocket warknął coś pod nosem. Mantis widząc to, rozpromieniła się i dodała- Jesteś taki słodki, kiedy się wkurzasz.

-Ja słodki?!- zawołał kosmita. Wskazał na całe swoje ciało- Nie jestem słodki. Tylko seksowny.

-Oczywiście!- zawołał Quill i wybuchł śmiechem.  

-Ty się lepie nie odzywaj!- wskazał na niego palcem Rocket.- Nie wiesz, ile dziewczyn starało się zwrócić na siebie moją uwagę.

-Jestem Groot- powiedział Groot. Na te słowa szop odwrócił się w jego stronę.

-Ty jesteś jeszcze za mały i nie rozumiesz znaczenia tego słowa.

-Chciały cię, bo brakowało im piesków torebkowych- stwierdził Peter.

Wreszcie dotarli do sklepu, w którym kupowali doniczki przez ostatnie kilka miesięcy. Nie weszli jednak do środka. Stanęli przy witrynie i kontynuowali. Quill spojrzał na Gamorę.

-A ty nie chcesz, coś powiedzieć?

-Nie mam zamiaru mieszać się w waszą dziecięcą kłótnię- powiedziała dziewczyna i ściągnęła kaptur. Groot od razu porzucił kosmyk, który ciągle trzymał i zanurzył się w lesie jej włosów.

-Lepszy już piesek torebkowy niż ty. Kiedy ty ostatnio ćwiczyłeś?- Rocket zmierzył go wzrokiem.

-Biegam częściej niż ty.

-Jestem Groot- odezwał się głosik spośród włosów.

-Dobrze mu powiedziałeś! Quill, całkowicie szczerze, jesteś zerem- stwierdził Rocket- Gamora trzyma cię tylko z litości.

Peter już szykował się do takiej odpowiedzi, że szop zapamiętałby ją na długie lata. Niestety lub stety, bo nie miał żadnych pomysłów, ktoś odezwał się ktoś za nim.  

-Peter Quill?

Chłopak odwrócił się do człowieka, który go wołał. Stał tam już siwiejący mężczyzna i przyglądał mu się uważnie. Quill zrobił to samo. Był pewien, że już gdzieś widział tego gościa.

-Tak?- zapytał i nachylił się lekko do Mantis- Jeśli się na mnie rzuci, to ty go uśpij. Ok?- powiedział szeptem.

-Okej!- zawołała uśmiechnięta kosmitka. Wyciągnęła ręce przed siebie, gotowa do ataku.

Star Lord spojrzał na nią i pokiwał smutno głową. Jak Drax nie rozumiał metafor, ona nie rozumiała zasad zaskoczenia.

-Peter to ja- odezwał się mężczyzna.

-To bardzo dobrze, tylko ja muszę już...- Zamarł i nagle sobie uświadomił, skąd go kojarzył- Dziadek?

Mężczyzna podszedł do niego i go przytulił. Mantis już chciała uśpić faceta, lecz Gamora złapała ją za nadgarstek. 

-Gdzie ty byłeś przez te osiem lat?- zapytał Petera dziadek, wreszcie go puszczając. Przyjrzał mu się uważnie- Urosłeś.

-No dziadku jakby ci to powiedzieć... Byłem w kosmosie. Porwali mnie kosmici, a konkretniej to Yondu. Zostałem Łowcą, czyli zajmowałem się kradzieżami i sprzedażą, tego, co ukradłem.  I uratowałem galaktykę. A co u ciebie? 

-Peter chłopcze, co ty wygadujesz?- dziadek spojrzał na niego- Kosmici? Kosmos? Ratowanie galaktyki? Peter możesz mi powiedzieć, w co się wplątałeś. Tak naprawdę.

-Przecież mówię dziadku. Przyleciałem na Ziemię do szkoły, co było pomysłem Yondu, by się mnie pozbyć. I tak właściwie tylko my jesteśmy tutaj Ziemianami- wskazał na resztę- To jest Mantis.

-Dzień dobry- dziewczyna pomachała do mężczyzny. 

-To Gamora, moja...

-Nawet nie kończ- przerwała mu kosmitka. 

-Jestem Groot- z włosów zielonej wyszedł Groot.

-A to jest Groot- nachylił się do dziadka- Nie przejmuj się, on mówi tylko te dwa słowa. A teraz ważne pytanie dziadku. Skąd wiedziałeś, że tu jestem?

-Zadzwonił do mnie ktoś z dziwacznym akcentem. Powiedział, że mogę cię ty spotkać. Od tylu lat nie mieliśmy żadnych wiadomości, więc postanowiłem przyjechać- odpowiedział mężczyzna.

-Dziadku to ważne. Czy mógłbyś określić, jaki to był akcent? Niektórzy chcą nas zabić, więc jest to kwestia życia i śmierci.

-Przestań go straszyć- przerwał mu Rocket, stając koło nich- To ja po niego zadzwoniłem.

-Co?- zawołał Quill.

-Ten szop gada- odezwał się jego dziadek.

-Żaden szop! Ani szczeniak, czy piesek lub panda!- wykrzyknął Rocket.- Czy to tak trudno zrozumieć?

W tym momencie nadajnik na jego nadgarstku zaczął świecić i wydawać dziwny dźwięk. Rocket nacisnął go i w powietrzu pojawił się hologram. Pokazywał on Yondu, szczerzącego swoje krzywe zęby w czymś na kształt uśmiechu. Wszyscy Strażnicy Galaktyki nachylili w stronę hologramu, z wyjątkiem Petera, który starał się z tyłu, wszystko wyjaśnić swojemu dziadkowi.

-Mam dla was dobrą wiadomość bachory- odezwał się łowca- Do waszego intelektualnego inaczej przyjaciela zadzwonił Korpus Novy. Zaproponowali nam bardzo ciekawe zadanie.

-Konkrety Yondu. Konkrety- powiedział do niego Rocket.

-Mają problem z jakimś gangiem, a konkretniej z jednym człowiekiem, który czasami z tym gangiem współpracuje, a czasami go wydaje. To dość pokręcone, ale w skrócie. Gość zabił wiele osób. Macie go złapać.

-Gdzie jest haczyk?- zapytała Gamora- Brzmi za łatwo.

-Nie ma żadnego jego zdjęcia. Mają tylko nagranie jego głodu, ale niezrozumiałe i pełne usterek.

-To Yondu?- Peter wepchał się między mich z dziadkiem.

-O Peter. A już myślałem, że coś cię pożarło na tej Ziemi- powiedział do niego niebieski.

-Yondu poznaj mojego dziadka. Dziadku, to jest Yondu. To on mnie porwał.

-Porwał pan mojego wnuka?- zapytał łowcę.

-To był czysty interes, który wreszcie zaczyna się zwracać- odparł Yondu.  

-Yondu, to co mówisz, jakoś nas nie zachwyca- powiedział do niego Rocket- Przejdziesz wreszcie do tej najbardziej znaczącej dla nas części?

-Czyli jakiej?- dziadek Petera odwrócił się do wnuka.

-Kasy- wyjaśnił ten, uśmiechając się przy tym.

-Płacą pięć razy tyle, co za ostatni wasz skok. Z bonusem, jeśli wyrobicie się do weekendu.

-Bierzemy- zdecydował Quill- Chociaż nie mam zielonego pojęcia co, ale się zgadzam.

-Tak właśnie myślałem- Yondu jeszcze raz pokazał zęby- Widzimy się za kilka minut tam, gdzie ostatnio- powiedział i się rozłączył.

Strażnicy pokiwali głowami i ruszyli w stronę szkoły. Rocket wbiegł jeszcze do sklepu po doniczkę. Tak tylko na wszelki wypadek.

-Masz zamiar lecieć?- zapytał Petera dziadek- To niebezpieczne.

-Dziadku to jest złoty biznes. A teraz, jak wyczyścili nasze kartoteki, to wszystko idzie z głowy.

-Miałeś kartotekę?

-I trafiłem do więzienia, ale to opowieść na inny czas- pobiegł do reszty.- Dam ci znać, kiedy wrócę!- zawołał jeszcze przez ramię.

🐡🐡🐡🐡🐡🐡🐡🐡🐡🐡

Hej! I jak? Niestety nie wyrobiłam się przed północą, to znaczy, że dzisiaj będą dwa rozdziały. Mam nadzieję, że się coś spodobało. 

To wszystko.

Pa pajączki!