Ryker is here, sinabi niya sa binata nuong araw ng kasal nila na hindi niya ito mahal, pero bakit hinihintay niya na hanapin siya nito?

Why does her heart beat so fast the moment she saw him? Isang buwan na ang nakalipas pero bakit parang nagbalik siya sa pagiging Yana Lopez na fiancé nito?

Mahina siyang bumuga ng hininga. She needs to calm herself. Paniguradong hindi na niya ito muling makikita dahil galit ito sakaniya, siguro’y umalis na ito sa Daku.

Napakamot siya sa kaniyang ulo, bakit ba siya nalungkot sa isiping iyon? Dapat nga’y masaya siya dahil hindi na niya ito muling makikita at magiging ayos na ulit ang pamumuhay niya sa lugar na ito.

“Ayos ka lang Miss?” nabalik siya sa realidad nuong marinig niya ang isang lalaki sa harapan niya.

He’s tanned, handsome at mukhang mayaman ito base sa kaniyang pananamit. Maganda rin ang tikas nito na animo’y isang modelo ng kung anong brand ng damit.

“A-ayos lang ako, pasensya na po. Anong drinks niyo sir?” nahihiyang tanong nito habang kamut kamot ang sentido.

“Mayroon kang magandang bar sa iyong resort boss, bakit tayo nandito?” takang tanong ni Daniel, habang pinagmamasdan ang paligid ng local resto bar na pinuntahan nila.

Though it's not that bad, simple lang ang ayos nito. Walang magarang kasangkapan, but it feels like home.

“Kailangan nating malaman kung anong meron sa mga kakompetensya natin” sagot nito habang hawak ang menu. Tinignan lang siya ni Daniel na para bang hindi naniniwala sa sinabi nito.

Anong panlaban ng local resto bar na ito sa kanilang Hotel Resort? “I’ll get some fries and Honey Mustard Chicken Drumstick” anito sa server.

Daniel rolled his eyes, “Hindi ito ang bakasyon na gusto ko boss. We should be sipping scotch in the poolside of your luxury hotel… Hindi nga natin alam kung magaling ba ang bartender nila dito” reklamo nito pagkatapos ay sinilip ang bar counter sa bandang likuran nila.

Namilog ang mga mata ni Daniel nang makita kung sino ang bartender, “Boss! Si Ya—“ Hindi na nito natapos ang sasabihin nang takpan ni Ryker ang kaniyang bibig, pagktapos ay pinandilatan niya ito.

Naging seryoso ang mukha ng kaniyang sekretarya. “Nagpunta tayo dito, kase alam mong nagttrabaho siya rito. Boss ipapaalala ko lang sayo ah, that woman left you on your wedding day. Look, mukhang may boyfriend na ito.” turo niya sa lalaking kausap nito.

Tumalim ang mata ng binata, “Ano?!” dali dali siyang lumingon sa bar counter upang makita kung sino ang lalaking tinutukoy nito.

Huwag na huwag lang niyang hawakan si Yana kung ayaw nitong mabali ang buto sa kaniyang kamay.

“She doesn’t look comfortable, he should know when to back off!” his eyes were like daggers while looking that man.

Umiling iling si Daniel, “Oh God, I’m not comfortable with this” bulong nito.

She broke his heart, ano nanaman kayang gagawin nito ngayon? Kung alam lang niya na nandito si Yana hindi na sana niya ito pinilit na magbakasyon ng tatlong araw dito.

“Here’s your fries and Mustard Honey Chicken Drumstick” masayang inilapag ng server ang kanilang order.

Kumuha ng isang drumstick si Ryker at walang pagaalinlangang binato ito ng malakas sa mukha ng lalaki na busy pa rin sa pakikipagusap kay Yana.

Damn, bulls eye!

Nabigla si Yana, pero di kalaunan ay natawa na ito dahil nagkalat sa mukha ng lalaki ang sauce. “Sinong may gawa nito?!” the man shouted. “Sinong nagbato sa akin ng drumstick?!” paguulit nito nang walang sumasagot.

“You’re a CEO. Marami kang employees na hinahawakan, you’re one of the most rich bachelor in Asia. And now you just throw some chicken to that man?” hindi makapaniwalang saad ni Daniel. Para itong nangangaral ng isang sampong taong gulang na bata.

“It’s me.” Matapang na tumayo si Ryker sa kinauupuan at pinununtahan ang lugar kung nasaan ang lalaki.

He saw Yana flinched a bit.

“So ikaw ang nagbato ng manok sa akin?!” sigaw nito.

“Yep, that’s me.” May pang aasar sa mukha nito na mas ikinagalit ng lalaki.

“Alam mo bang head manager ako sa Grand Hotel Resort?! Hindi mo alam kung sino ang binabangga mo! Dapat kang matakot sa akin dahil kaya ko kayong ipakulong sa pagbabato niyo sa akin ng chicken drumstick!”

Ryker just smirked. “Well, I want you to know that, I’m the—“Pwede ba tayong mag usap sa labas?” sabad ni Yana, seryoso ang mukha nito.

Ang atensyon ng dalaga ay nasa tubig dagat, she’s a little bit nervous. She can hear the soft lapping of the waves. The smell of the salty air breeze makes her feel uneasy, yet she feels safe because Ryker is standing beside her.

She blew a soft breath “Nandito ka ba dahil sa opening ng Grand Hotel Resort? May part ba ang mga Thompson’s sa resort na iyon?” she asked without looking him.

Tumaas ng bahagya ang sulok ng labi nto “Sa loob ng isang buwan hanggang ngayon naghihintay pa rin ako sayo na parang tanga. Naghihintay ako sa tawag mo, sa text mo. Pero ni isa wala akong natanggap. Sinubukan kong ipahanap ka, I waited like a fool, sinisi ko ang sarili ko sa nangyari… Sinubsob ko ang sarili ko sa trabaho para lang makalimutan ka, para lang makalimutan yung sakit!”

He leaned closer to her, “Tapos ngayon makikita kita rito, asking me a stupid question 'Nandito ka ba dahil sa Opening ng Grand Hotel Resort?' instead of saying sorry? Focc. Do you know how hard it was?” she can see pain through his eyes.

“I was so pathetic that I had to convince myself that you’d be miserable without me. Pero satingin ko’y malabo iyon.” Nagtiim bagang ito “You know what the worst part? I’m furious as hell but the moment I saw you last night, I just wanted you in my arms.” He said while looking straight to her eyes.

“I’m f-cking idiot right?” mapait itong natawa.

“R-ryker” she softly say his name.

“No, Stop. Sa tingin ko ito yung kailangan ko.”

Yumuko ang dalaga, “Nandito ako para malaman ang katotohanan na nangyari nuong araw na iyon, kung wala sanang nagsinungaling sa akin, wala ako rito.” Malungkot nitong wika.

“Narinig mo na ba yung kwento sa maliit na Goldfish?” he ask Yana out of nowhere.

“Malungkot ito dahil siya ang pinakamaliit sa kaniyang mga kasamahan. Naiinggit siya dahil malalaki ang mga kasamahan niya, at lagi niyang pinagdarasal na sana ay lumaki siya.”

Kumunot ang noo ni Yana, “Look, may trabaho pa ako, kailangan ko nang umalis” tumakbo ito palayo sa binata. She didn’t hear him call her name.

Bakit ba siya umaasa? At higit sa lahat bakit parang pinapamukha nito na kasalanan niya ang nangyari?

Oo nasaktan niya ito dahil umalis siya, pero hell! Mas nasaktan siya. Niloko siya nito, ginawa siya nitong tanga!

Heck and why does that story is familiar to her? Para bang narinig na niya ito sa kung saan.

Ibinagsak ng binata ang kaniyang katawan sa malaking sofa pagkatapos ay dumapa ito, “Disappointed ako sayo boss” naiinis na wika ni Daniel na mukhang kadarating lang.

Hindi niya ito liningon, “Ano bang gagawin ko sayo” bumuntong hininga ito “Paalala ko lang ulit boss ah, Iniwan ka niya pagkatapos niyang sabihing ang salitang ‘no’ sa pari...
Kailangan mo na siyang hayaan boss.”
Nanatili pa rin itong walang imik, para tuloly itong Mama niya.

He will let her go? Damn it hurts. “We’re leaving tomorrow.”

“Sana’y kahapon pa tayo umalis” ani Daniel.

Tumayo si Ryker sa pagkadapa pagkatapos ay ngumisi, “Alam mo ba kung anong makapagpapagaan ng damdamin ko ngayon?”

“Mr. Thompson! Sabi ni Mrs. Garcia ay gusto mo raw akong makita. Pasensya na po kung wala ako sa ceremony kahapon.” Puno ng pagmamakaawa ang boses ng lalaki.

Lumingon si Ryker rito na kanina’y nakatalikod sa kaniya. Halos lumuwa ang mata ng lalaki ng makita siya nito “Hindi ba’t ipapakulong mo ako?” ngisi nito.

Hindi alam ni Yana kung anong naisipan niya at pumunta siya sa may tabing dagat. Alas nuwebe ng gabi pero narito pa rin siya. She can't sleep ang daming katanungan ang sumasagi sa isip niya.

Siguro’y kailangan niyang makita ang tubig dagat upang makapag isip ng maayos. She needs the adrenaline rush she gets when seeing a bodies of water.

Tahimik ang buong paligid at wala ng tao. Tanging ang liwanag galing sa buwan ang siyang nagsisilbing ilaw niya.

Hindi niya napansin ang malaking bato kaya’t natisod siya rito. Napaupo siya sa pinong buhangin, her ankles hurt a bit. Sinubukan niyang tumayo ngunit napaupo lang siya.

She’s hopeless. Walang tao ang pwedeng tumulong sa kaniya. Muli niyang sinubukang tumayo ngunit napaupo lang siya ulit, mas lalong sumakit ang kaniyang paa, she can’t help but to scream. “Tulong!”

•••

A/n: Lame ba? Sorry hehe 😅✌🏻