Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 1

Anong ginagawa ko? Bakit hindi ko mapigilan ang sarili ko?

Ni minsan hindi ko inisip na gagawin ko ito sa tanan ng buhay ko.

His lips claimed mine possesively. He pinned me on the wall between his mascular arms. Wala akong kawala.

Para akong kandilang natutunaw sa init na nararamdaman ko ngayon.

Nakakapaso ang kaniyang mga hawak and I wanted more. I wanted this.

"Don't start what you can't finish, my love" he seductively said. He looked at me with his annoying wicked smile. I know he's enjoying this. He's enjoying teasing me. And I like it.

"Hindi ka ba excited? Heto na iyon Jil! Magiging cover ka na ng Fashion Time! Heto na ang magandang break sa career mo!" masayang wika ni Nayana habang minamaneho ang kaniyang sasakyan.

Humirap si Jil, "Paano ako magiging excited? Hindi na tatangkilikin ng mga tao ang magazine na iyon dahil sa issue na nangyari." Naiinis nitong sabi.

Oh yes, the issue between the owner of Fashion Time and the Governor. They had an affair. Love really doesn't exist in this world at higit sa lahat walang lalaki ang nakukuntento sa isang babae lang.

Napatingin siya sa malaking billboard sa kanilang dinadaanan.

Napailing siya ng makita kung sino iyon. Ryker Gunn Thompson. The ultimate womanizer of the century.

"I'm so sorry Jil mala— Jil cut her. "Tatlong taon na ako sa agency niyo Miss Nayana pero hanggang ngayon heto pa rin ako, isang comercial palang ang nagagawan ko... at extra pa ako don." mapaklang sabi nito.

"Jil magtiwala ka sa akin, heto na iyon okay? Ito na ang hinihintay natin na big break mo."

Umiling iling si Jil, "Ihinto mo na ng sasakyan bababa na ako. I quit, baka meron kapang nabubulok na talent diyan na pwedeng ipalit sa akin... I know para sa Daddy mo ito pero sorry, ayoko na." Pagkasabi niya non ay bumaba na siya sa nakahintong sasakyan.

Nanlaki ang mga mata ni Yana. Nangako siya sa editor ng Fashion Time na magdadala siya ng talent roon, ngayon din. At si Jil nalang ang nag iisang talent nila.

Napakamot siya sa kaniyang ulo, ano na ng gagawin niya ngayon?

Biglang nagring ang kaniyang cellphone  at madali niya itong sinagot. "Hello this is Nayana from Lopez Entertainment Agency, how may I help you?" masayang wika nito.

Ngunit halos ilayo niya ang kaniyang cellphone sa tenga ng marinig ang malakas na bulyaw mula rito. "You're five minutes late! At hindi kami makaumpisa ng wala kayo!" Sigaw ng nasa kabilang linya.

"Malapit na kami, sorry" binaba niya ang tawag. Ano na ang gagawin niya?! She's fcked! Wala na si Jil!

Ang kaniyang Daddy ay nagka mild stroke last year dahil hindi nito nakayanan ang pagkabagsak ng kanilang talent agency.

Ginawa naman lahat ng kaniyang ama ang makakaya, ngunit ganoon pa rin, patuloy lang ang pagbagsak ng Lopez EA hanggang ngayon na siya na ang namamahala rito.

Huminga siya ng malalim at ngumiti 'Kaya mo iyan Nayana Lopez!' anito sa isip niya. Kailangan niyang maging malakas para sa kaniyang Daddy na ngayon ay nagpapagaling sa ospital.

"ALING part ng 'Last night was fun, you may leave now?' ang hindi mo maintindihan Miss....?" kumunot ang makakapal na kilay ni Ryker sa babaeng nasa harapan niya.

Maybe she's Dana? Dina? Risa? Whatever.

"My name is Rica!" padabog na pagpapakilala ng babae. Pinulot nito ang kaniyang mga damit na nagkalat sa buong kwarto.

Hindi na ito pinansin ni Ryker hanggang sa makaalis ang babae sa kwarto niya.

Itinuon niya ang lahat ng kaniyang atensyon sa kaniyang laptop. Of course business first before anything else.

Ilang sandali pa ay pumasok si Daniel sa kaniyang kwarto. Ang kaniyang sekretarya. "May balita ako tungkol sa Fashion Time"

"Ah yes, hayaan mo ng ang aking step mom ang magasikaso roon. Wala akong panahon sa issue ng Fashion Time." anito habang tutok na tutok pa rin sa monitor ng laptop.

"Pero gusto ng iyong ama na ikaw mismo ang pumunta roon upang asikasuhin ang problema" ani Daniel.

Kumuyom ang kamao ni Ryker. At matalim na tinitigan si Daniel.

"Reschedule all my appointments for today" Wala na itong nagawa kung hindi ang sumunod, kailangan niyang sundin ang kaniyang Ama.


"P-PAANO? ba m-mag p-pose?" wala sa sariling tanong ni Yana sa photographer na nasa harap niya.

She's only wearing two piece kaya't medyo ilang siya. She never show her skin like this to anyone. This is her first time!

"Are you kidding me?!" Pagalit na tanong nang taong in charge sa Photoshoot. "Ikaw ang agent, hindi ang model! Nasaan na ng model?!" Pasigaw na tanong nito na halatang naiirita na.

"Wala na bang iba diyan?!" tanong nito sa mga kasamahan.

Umiling  ang mga staff roon. Nang dahil sa rumor na kumalat, wala ng mga talents at agency ang gustong makatrabaho sila.

"Look, you guys need a model and I need a cash. Nakapanood na ko ng photoshoot kaya may alam na ako tungkol rito. Trust me" ani Nayana.

She's desperate for this. Nababawasan na ang income nila lalo na't ngayon na wala na silang talent at nasa ospital pa ang kaniyang Daddy.

Wala nang ibang nagawa iyong photographer. "Okay, pack up guys. Lilipat tayo sa pool area"

Nanlaki ang mga mata ni Yana. Sa pool? N-no way! Hindi maaari!

Hindi siya makagalaw sa kinatatayuan niya at nangangatog din ang kaniyang mga binti sa sobrang kabang nararamdaman.

Her adrenaline rushed through her.

Maraan niyang ipinikit ang kaniyang mga mata at nagumpisang huminga ng malalim. 'Yana kaya mo iyan, isa kang fighter hindi ba?' pagpapalakas niya ng kaniyang loob.

"Kailangan ba talaga dito mag shoot?" may pagalinlangang tanong ni Yana sa photographer. "Sayang lang itong magarang swimsuit na suot ko kung mababasa lang" pilit siyang ngumiti, kahit pa dinadaga na siya sa sobrang kaba.

"Darling, swimsuit yan. At iyon ang silbi niyan... Ang mabasa" sarkastikong sagot ng photographer, saka sinagot ang cellphone nitong kanina pa nagriring.

Kasalukuyang naglilipat pa ng mga gamit iyong mga staff kaya't sila lang dalawa ang naroon sa pool side.

"Diyan ka lang, I need to answer this. Mag warm up kana para ready na tayo." anito bago tuluyang umalis sa lugar na iyon.

Lumingon muli si Yana sa malawak na pool na nasa harapan niya. Wala kang dapat ikatakot, tubig lang iyan!

She's trying to convince herself. Magiging ayos din ang lahat.

Mahalaga ang Lopez EA sa kaniyang Daddy at siya na lang ang pag-asa ng kaniyang ama upang maging ayos muli ito mula sa pagkabagsak.

Ayaw niyang madisappoint ang kaniyang ama lalo na't sinabi nito na malaki ang tiwala nito sakaniya, kaya nangako siya na gagawin niya ang lahat ng kaniyang makakaya.

Inipon niya ang lahat ng kaniyang lakas bago tuluyang tumalon papunta sa malamig na tubig ng pool.

Muntikan na siyang malunod noong siya ay nasa ika labing pitong taong gulang pa lamang.

Walang nakakaalam na nagkatrauma siya sa insidenteng iyon, nawala rin ang kaniyang memorya noong panahong nagbabakasyon sila sa kanilang rest house na malapit sa dagat.

Though minsan ay may mga imahe siyang nakikita pero hindi niya iyon masigurado kung nangyari ba iyon dati o hindi.

Walang taon na ang lumipas pero ang memorya niyang nalulunod ay lagi pa rin niyang napapanaginipan gabi gabi – kung paano siya lumubog sa malamig na tubig ng dagat at kung paanong ang tanging sarili niya lang ang nakakarinig ng kaniyang pag iyak.

Mula noon iniwasan niya na ang anumang uri ng anyo ng tubig mapa dagat man o kahit pool lang.

Nangyayari ulit sakaniya ang nangyari 8 years ago.

Sinasabi ng katawan niya na lumangoy siya at ihahon ang sarili niya sa tubig ngunit para siyang bato na nanigas at hindi makagalaw, she's scared.

Ipinikit niya ang kaniyang mga mata.

Walong taon na ang lumipas, she's hopeless that time, ngunit may isang taong humila sa sakaniya pataas para iligtas siya sa pagkalunod, and that's William.

At ngayon mukhang malabong maililigtas siya nito dahil nasa ibang bansa ito.

Heto nanaman siya, same situation before. Kung andito lang sana si William, para iligtas siyang muli.

Suddenly, she felt someones pulling her up from her waist.

—🎀

This chapter is dedicated to Psychotic_En ♥️

A/N: Don't forget to vote this chapter and leave a comment. I really appreciate that. 🖤

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro