Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

s e s s e n t a e c i n c o

double update bc hASHTAG WHY NOT

OMG EU MORRO QUANDO VOCÊS COMENTAM TIPO NOS PARÁGRAFOS AHAHA VOCÊS SÃO AS MELHORES

[ analovesboo no 8tracks: playlist haisy ♡ (marry you) ]

[sessenta e cinco] "podias contar-me uma história..."

//

[ h a r r y ]

Acordo a meio da noite, ao ouvir a Daisy gemer com dores.

"Está tudo bem?" Murmuro-lhe, afastando os cabelos da sua cara.

"Veio-me..." Ela começa, agarrando-se à sua barriga. "A porcaria... Do período."

Os meus olhos baixam-se até aos lençóis, encontrando-os manchados com sangue.

"Queres que te ajude a ir até à casa de banho, para puderes mudar-te?" Questiono calmamente, levantando-me da cama.

Ela apenas geme, fazendo-me revirar os olhos.

"Vamos, Daisy, deves estar desconfortável assim." Resmungo, tentando fazê-la sair da cama.

A minha mulher resmunga, mas acaba por se levantar. Assim que os seus pés se pousam no chão, ela quase cai para o lado, fazendo-me agarrá-la.

O seu pequeno corpo curva-se, enquanto ela caminha lentamente até à casa de banho.

Agarro a sua cintura, ajudando-a a caminhar até lá.

Céus, ainda bem que sou rapaz.

Volto para o nosso quarto, pegando nos lençóis sujos e levando-os para a beira do resto da roupa suja. Coloco novos lençóis na cama, enquanto canto uma música aleatória baixinho.

A Daisy aparece na porta do quarto, caminhando lentamente.

"Anda cá." Gargalho, indo até ela e pegando nela ao colo.

"Parece que estou em trabalho de parto, meu Deus! Nunca tinha tido tantas dores." Ela resmunga, agarrando-se ao meu pescoço.

"Queres que vá buscar um comprimido?" Pouso-a cuidadosamente na cama.

"Eu vou." Daisy tenta levantar-se.

"Quase não te aguentas em pé! Eu vou buscar." Argumento, fazendo o meu caminho para a casa de banho.

Procuro por uma caixa de Ben-u-ron nas prateleiras, enquanto canto a mesma música de à bocado baixinho. Volto para o quarto, logo depois de ir buscar um copo de água para ela.

"Detesto comprimidos. Vou demorar uns cinco minutos a engolir isto." Ela murmura, pegando no copo e no comprimido.

Gargalho, sentando-me à sua beira. A minha mão pousa-se na sua perna, enquanto a observo.

A minha mulher entrega-me o copo de volta, depois de engolir o comprimido, e eu consigo sentir todo o meu interior contorcer-se, assim que as nossas mãos se tocam levemente.

Pouso o copo na mesa de cabeceira, vendo-a deitar-se, enquanto olha para mim.

"Queres que ponha música, para te ajudar a dormir?" Brinco, afastando o cabelo do seu rosto.

"Eu não sou uma bebé, Harry!" Ela resmunga.

"Tudo bem, tudo bem!"

"Mas.. Podias contar-me uma história..." A pequena rapariga murmura timidamente.

"Eu não sou uma bebé, Harry!" Imito, gargalhando. "Está bem, chega para lá." Peço.

Ela assim o faz e eu deito-me à sua beira.

"Era uma vez..." Começo. "Um príncipe chamado Harry-"

"Mas há mesmo um príncipe chamado Harry."

"Não me interrompas!" Reclamo, gargalhando. "O príncipe Harry vivia num grande castelo, com os seus pais, os reis, e todos os seus empregados. Mas... Havia uma empregada que era um pouco especial..."

A história acaba por me envolver e eu não consigo evitar imaginar o que lhe estava a contar.

"Daisy!" Chamo.

Ela aparece à minha frente em menos de nada. "Sim, senhor?"

"Onde está o chocolate que te pedi?"

Na verdade, não lhe pedi chocolate nenhum. Mas apenas queria ter a possibilidade de falar com ela.

"Ou seja... Na história tu és um príncipe e eu sou a tua empregada?" Daisy questiona, elevando uma sobrancelha.

"Exatamente." Confirmo, gargalhando.

"Oh Deus, ainda bem! Esse é o meu objetivo de vida! Ser empregada de um príncipe que me chama do nada para reclamar por eu não lhe ter trazido um chocolate que ele nem sequer pediu." Ela afirma, revirando os olhos.

"Não é um príncipe qualquer, é o príncipe Harry!" Riposto, colocando o meu braço por cima dela. "Continuando..."

Ela volta com o chocolate, entregando-mo imediatamente.

"Daisy, podes ficar comigo até eu adormecer?" Peço, fazendo beicinho.

"Eu não sei se posso fazer isso, menino..." Daisy começa, atrapalhadamente, mas eu sei que ela vai acabar por aceitar, porque está completamente apaixonada por mim.

"Tu és, realmente, ótimo a contar histórias." A rapariga ao meu lado gargalha. "Eu sei que ela vai passar a noite comigo, porque está completamente apaixonada por mim." Ela repete, fazendo-me gargalhar com ela. "Muito romântico."

"Cala-te e deixa-me continuar!" Resmungo. "Então... A empregada Daisy acabou por aceitar ficar até o príncipe Harry adormecer... Mas, nessa noite, ele não conseguia dormir por saber que tinha a rapariga que ele mais amava mesmo à sua beira e não estava confortável..."

"Menino Harry, eu tenho de ir embora... A minha mãe vai dar pela minha falta."

"Fica apenas mais um pouco!" Peço. "Deita-te à minha beira!"

"Menino Harry, eu-"

"Apenas Harry." Corrijo.

"Certo. Harry, eu tenho de ir... E não me posso deitar na sua cama." Daisy diz, firmemente.

"Vamos, Daisy. Não consigo dormir." Resmungo, abrindo os lençóis da minha cama para ela se deitar à minha beira.

"Apenas por um pouco." Ela reforça, retirando os seus sapatos e entrando delicadamente na cama.

"APOSTO QUE ELE VAI VIOLÁ-LA!" A voz da Daisy interrompe-me.

"Ele está apaixonado por ela, estúpida! É claro que não a vai violar, só quer estar com ela!" Riposto, tentando que ela perceba a mensagem que lhe estou a tentar passar.

Mas, burra como ela é, apenas me pede para continuar.

Os seus olhos já se encontram fechados e eu aproveito para passar uma mão pelo seu cabelo.

"Harry, eu sei que está acordado." Daisy avisa, surpreendendo-me ao abrir os olhos.

"ELA É A MAIOR!" A minha mulher gargalha.

"Pára de me interromper!" Resmungo. "O príncipe Harry mandou-a calar-se e, após alguns segundos a olharem um para o outro, eles beijaram-se. Ambos admitiram que estavam apaixonados e viveram felizes para sempre com os seus cinco filhos e dezassete netos."

"É só isso?" Ela faz beicinho.

"Isto era suposto ser uma história para adormeceres, burra! Não pode ser grande!"

A minha mulher geme e rola um pouco na cama.

"Ainda te dói a barriga?" Questiono, preocupado, enquanto coloco a minha mão na sua barriga.

"Um pouco." Murmura.

"Estás a dar dores de cabeça à mamã." Sussurro para a sua barriga.

"Oh Harry!" Daisy gargalha, dando-me com uma almofada.

Gargalho, agarrando a sua cintura e puxando-a para cima de mim.

"Não digas essas coisas." Ela resmunga, dando-me um pequeno murro no peito e logo deitando a cabeça no mesmo.

"Boa noite, empregada Daisy." Murmuro, beijando o topo da sua cabeça.

"Pára de ser piroso." A pequena rapariga em cima de mim reclama, fazendo-me rir.

Os meus braços apertam-na mais contra mim e, Deus...

Eu acho que nunca me senti tão bem em toda a minha vida.

Parece que, a cada segundo, eu me apaixono mais um pouco por ela, mesmo que não estejamos juntos. E, quando eu acho que já não é possível amá-la ainda mais, ela sorri e BAM! Eu apaixono-me ainda mais um pouco.

Os meus olhos observam atentamente o seu rosto adormecido em cima do meu peito. Como é possível uma mulher ser assim tão bonita?

ENGRAVIDA-ME LOGO!

Oh, esperem...

O cansaço acaba por levar a sua avante e eu volto a adormecer.

***

vocês pediram, vocês têm!

DOUBLE UPDATE YAY!!!!!!

ok eu estou ansiosa por escrever casamento do niall

mas antes disso ainda tenho umas ideias... MUAHAHAHAHAHHA

ok vote & comment if you liked

amo-vos e até ao próximo capítulo

ps: FELIZ 2017!!!! (já agora né)

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro